"မင်းခုရက်ပိုင်း ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ မဝယ်စဖူး Bubble Tea တွေလည်း မနက်အစောကြီး လာဝယ်လို့"
ကောင်တာမှာ ကျောပေးထားလျက် ပုလဲစေ့လေးများကို ခွက်ထဲထည့်မွှေနေတဲ့ Si Cheng က ပြောသည်။
မနက်အစောပိုင်းမို့ ဆိုင်ထဲမှာ လာဝယ်သူရော ထိုင်သောက်သူပါ တစ်ယောက်မှမရှိပဲ တိတ်ဆိတ်ခြောက်ကပ်လွန်းနေသည်။
ဒီလိုအေးစက်စက် မနက်ခင်းမှာ အေးစက်စက် Bubble Tea ကို သောက်နိုင်တဲ့ Li Yongqin လို လူထူးဆန်းကိုလည်း အံ့ဩလို့မဆုံးပေ။
"ရော့.. ရပြီ"
ကောင်တာပေါ်တင်ပေးလာတဲ့ ချစ်စရာ Bubble Tea ဘူးလေးကို လှမ်းယူလိုက်တဲ့ လက်ချောင်းရှည်များဟာ ရေခဲရဲ့ အအေးဒဏ်ကြောင့် စိမ့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။
"ဒီလောက်အေးနေတာကို မင်းမို့လို့"
တကယ်တော့ ငါမဟုတ်ဘူးကွ။ အင်း။ ငါမဟုတ်ဘူး။ ငါမဟုတ်ဘူးဆိုတော့ ဘယ်လိုပြောရမလဲ။ သူငယ်ချင်း။ ဟုတ်တယ် သူငယ်ချင်း။ နေပါဦး သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ကို အဲ့လောက်ဂရုစိုက်တဲ့ သူငယ်ချင်းရှိလို့လား။ အင်းလေ။ ဒါက လောင်းကြေးသက်သက်ပဲ။ ဒါပေမယ့် ဘာမဟုတ်တဲ့ လောင်းကြေးကို ဘာလို့ အရေးတယူလုပ်ပြီး သူ့ကိုသွားပို့ရမှာလဲ။ သူကရော ဘာလို့ အဲ့လောင်းကြေးကို အခုထိ အတည်ယူနေရတာလဲ။
ပြည့်ကျပ်နေတဲ့ ဦးနှောက်ထဲက အတွေးတွေကို ဖယ်ရှားလို့မရတော့ အပြစ်မရှိတဲ့ ဆံပင်တွေကိုသာ လက်နှင့်ဆွဲဖွလိုက်သည်။
"မင်းတကယ်ပဲ ဘာဖြစ်နေတာလဲ Yang Yang"
Si Cheng ကို ပြောပြသင့်လား။ သူက အစတည်းက Li Yongqin ကို လျှို့ဝှက်ချက်တွေများတဲ့သူဆိုပြီး သိပ်သဘောကျတာမဟုတ်ဘူးမလား။ ဟူး....
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးကွာ.. ဒီတိုင်းပဲ..."
"ဟမ့်.. ဘာလားဟ!"
"ငါသွားပြီနော်"
"အင်း"
Si Cheng လို လက်ပြရင်း နှုတ်ဆက်ထွက်ခွာခဲ့သည်။
အပြင်ရောက်တော့ လမ်းသွားလမ်းလာ လူတွေအားလုံးဟာ လက်အိတ်ကိုယ်စီ အနွေးထည်အထူကြီးတွေနှင့် နှင်းစက်တွေကြား လျင်မြန်စွာ သုတ်ခြေတင်နေကြသည်။
YOU ARE READING
Don't say No!
Fanfiction"မချစ်ဘူးလို့ မငြင်းချင်စမ်းပါနဲ့ ကောကောရယ်.. ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်နေတဲ့ ကောကောရဲ့ မျက်နှာထားလေးနဲ့ ထိန်းမရအောင် ကျယ်လောင်နေတဲ့ ရင်ခုန်သံတွေက ဒီလောက်သိသာနေတာတောင် မချစ်ဘူးလို့ ငြင်းချင်သေးတာလား" "မချစ်ဘူး Li Yongqin ငါမင်းကို မချစ်ဘူး..ငါက တစ်မိုးအော...
