"အရွင္!"
"အင္း"
"အရွင္လို႕"
"ေျပာေလ က်န္႕ရဲ႕ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"က်ေတာ္ အျပင္ထြက္ခ်င္တယ္"
"ဟင္ ဘယ္လို"
"ဟိုးးအရင္က ေလ အရွင္လူသားဟန္ေဆာင္ျပီး က်ေတာ့္ကို ည ေစ်းပြဲေတာ္ေခၚသြားဖူးတယ္မလား"
"အင္း"
"အဲ႕ဒါကြ်န္ေတာ္အဲ႕လိုပြဲေတာ္မ်ိဳးထပ္သြားခ်င္တယ္ အရွင္ လိုက္ပို႕ေပး"
"ေဟာဗ်ာ "
"ဟြန္းအရွင္ကလဲ ဘာဟာဗ်ာလဲ ဒီရက္ပိုင္းက ေစ်းပြဲေတာ္ေတြရွိတယ္ ကြ်န္ေတာ္သိတယ္ လိုက္ပို႕ေပး"
"ကိုယ္က ဒီမွာမအားဘူး "
"ရတယ္ အရွင္လိုက္မပို႔လဲ ေန"
"က်န္႕! က်န္႕! ဟာ!"
အဆိုးေလးက ဘာမဟုတ္တာေလးနဲ႕ စိတ္ဆိုးသြားျပန္ျပီ
ဥယာဥ္ထဲ မွာ ပန္းပြင့္ဖက္ေလးေတြကို တဖက္ခ်င္း ေျခြ ေနတဲ႕ဖန္ခ်င္း
"ဒီပြင့္ဖက္ေလးေတြ ေျမျပင္ေႀကြက်သလို အရွင္ဝမ္ရိေပၚရဲ႕ ႏွလံုးသားလည္း ငါ့ဆီမွာဟတျဖည္းျဖည္းခ်င္းေႀကြက်လာေစရမယ္ အဟင္းး"
………………………
"မယ္ေတာ္!"
"ဘာလဲ"
"ဟိုေလ ခမည္းေတာ္က…!"
"ဟြန္းး သူ႕အ ေႀကာင္းဆိုဘာမွ လာမ ေျပာနဲ႕"
"မယ္ေတာ္ကလည္း ဆံုးေအာင္နားေထာင္ပါဦး "
"နားမေထာင္ဘူး နင္တို႕သားအဖ ေတြ ကအတူတူပဲ နင့္ခခမည္းေတာ္ဘကိက ဘာမွ ဝင္ေျပာမ ေပးနဲ႕"
ဝမ္ရိေပၚ ပိုင္ရွင္းကို မ်က္စိမွိတ္ျပကာ ေရွာင္ခိုင္းလိုက္သည္မို႔ ပိုင္ရွင္းအလိုက္တသိ ထြက္လာခဲ႕သည္
"က်န္႔!"
"ဟြန္႕"
"က်န္႕ကလည္း ကိုယ္က မအားဘူးပဲ ေျပာလိုက္တာ လိုက္မပို႕ေပဘူးလို႕ ေျပာမိလို႔လား'
"ဟင္!"
"က်န္႕က သက္သက္ စကားကိုဆံုးေအာင္နားမ ေထာင္ပဲ စိတ္ဆိုးေနတာ''
YOU ARE READING
Fictional Love Season(2)
Historical Fictionနဂါးမင္းဝမ္ရိေပၚနဲ႕ ႀကင္ယာေတာ္ ေရွာင္းက်န္႕ တို႕ရဲ႕ ပံုျပင္ဆန္ေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရား
