"အရွင္!" နန္းေဆာင္ထဲမွာတစ္ေယာက္ထဲရွိေနတဲ႕ ဝမ္ရိေပၚဆီေရာက္ခ် လာတဲ႕ ဟန္ဖန္ခ်င္း
"ေအာ္ ဖန္ခ်င္း"
"အရွင္ ဖန္ခ်င္းယူလာေပးတဲ႕လက္ဖက္ရည္ႀကမ္းေလးသံုးေဆာင္ပါဦး"
"လာ အနားလာထိုင္"
"အရွင္ …အရွင္တကယ္ေျပာတာလား"
"အင္း အနားလာထိုင္ခ်ည္"
ဝမ္ရိေပၚစကားေႀကာင့္ အ ေပ်ာ္လြန္ကာ လက္ဖကိရည္ခြက္ေလးယူျပီး အနားသြားထိုင္ေလသည္
"ဒါမင္းကိုယ္တိုင္ ေဖ်ာ္စပ္လာတာလား"
"ဟုတ္"
"ဒါဆိုလည္း ေသာက္ေပးရတာေပါ့"
ဝမ္ရိေပၚ ခြက္ကိုကိုင္ကာ တငံုေမာ့ခ် ေသာက္လိုက္သည္
'အရွင္ရဲ႕ လည္ပင္းအေႀကာ ေတြ ရင္ခုန္စရာေကာင္းလိုက္တာ'
"အင္းးမဆိုးပါဘူး ေသာက္ေကာင္းသားပဲ "
"အဟိ တကယ္လားဟင္"
"အင္း"
ဝမ္ရိေပၚ အင္းေျပာကာ ဖန္ခ်င္းအနားကို ကပ္လာျပီးနားနားကပ္ကာ
"ေက် းဇူးပဲ"
ကြ်ီ~~
"အရွင္!!''
"အာ က်န္႕ ေရာက္လာျပီလား"
ေရွာင္းက်န္႕က ဝမ္ရိေပၚကို တလွည့္ ဖန္ခ်င္းကိုတလွည့္ႀကည့္ကာ
"ဖန္ခ်င္းဘယ္တုန္းက ေရာက္ေနတာလဲ"
"အာ ဟိုခုန ေလးကပါ မယ္ေတာ္ အရွင္ါကို လက္ဖက္ရည္ လာေပးတာပါ"
"'ေအာ္!"
"'ဒါဆို ဖန္ခ်င္းျပန္လိုက္ပါဦးမယ္ အရွင္ ခြင့္ျပဳပါဦးေနာ္ မယ္ေတာ္ခြင့္ျပဳပါဦး"
"အင္းအင္း''
ဖန္ခ်င္း ထြက္သြားတာနဲ႕ ေရွာင္းက်န္႕ ခါးကိုဆြဲယူကာ အနမ္းေတြ ေပးလာတဲ႕ ဝမ္ရိေပၚ
''အရွင္ ဘာဖစ္ေနတာလဲ လႊတ္ပါ"
"က်န္႔! ကိုယ္တို႔က ေလးထပ္ယူရ ေအာင္"
"ဘာရယ္"
"ဟုတ္တယ္ က ေလးယူရေအာင္"
"အရွင္ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ ဘယ္အသက္အရြယ္ရွိေနျပီလဲ"
YOU ARE READING
Fictional Love Season(2)
Historical Fictionနဂါးမင္းဝမ္ရိေပၚနဲ႕ ႀကင္ယာေတာ္ ေရွာင္းက်န္႕ တို႕ရဲ႕ ပံုျပင္ဆန္ေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရား
