Kelebeğin İsyanı

1.Bölüm

KELEBEĞİN İSYANI~

"Çok pişmanım baba" karşımdaki sinirli adamı ikna etmeye çalışıyordum.

"Ne yüzle bu eve geliyorsun!?" Haklıydı. 2 yıl önce koşarak kaçtığım eve utanarak geldim."Lütfen yardım et Baba"

Babamın sinirli tavrı gitmiş meraklı gözlerle bana pür dikkat bakıyordu. "Ne oldu?"

"Birisi var baba" Babam oturduğu koltuğun ucuna yaklaştı. "Beni takip ediyor 1 yıldır yapıyorsam biliyor geceleri gizlice evime giriyor."

"Polise gitmedin mi?"

"8 tane dilekçe yazdım baba her biriside geçersiz sayıldı. Delil olmadan işlem yapılamıyormuş."

Babam ayağa kalkarak "Bir sapık mı?" Bende daha sonra ayağa kalkarak.

"Sanmam tek bildiğim şey çok tehlikeli evimin önünde 2 siyah araba var içlerinde adamlar ve hepsi silahlı."

Babama tereddüt ile yaklaşıp elini tuttum."Çok korkuyorum baba" Babam elini elimden hızlıca Çekti.

O an bir boşluğa düştüm, sonu olmayan bir boşluk.

"Ne yapabilirim senin için!?" Bu kısacası umrumda değilsin demekti. "Eğer sizin yanınızda kalı-"

Babam tek elini hiddet ile kaldırarak "Asla. Asla sen bu eve bir daha girmeyeceksin."  Babam dış kapıyı sonuna kadar açtı.

Dizlerimin üzerine düştüm. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum, gözlerim bulanıklaşmıştı. Az çok görüş alanıma giren ayakkabıları görüyordum.

"Ağlama"

Ben ise hıçkırıklarımın arasında kaybolmuştum. Elini uzatıp saçlarıma dokunarak iken son anda elini yumruk yaptı.

Babamın elini tutup " Ne olursun baba ölmek istemiyorum ne olursun sende bana yardım etmez isen ben ne yaparım."

Babam hızlıca ellerimi kolundan iterek. "Git 2 yıl önce ne yaptıysan yine onu yap."

"Seni şimdi sadece karakola götüreceğim ve orada bırakıp geleceğim."

Askılıktan kabanını alarak kapıyı çarpıp çıktı. Bende ayağa kalkıp kolum ile gözlerimi sildim.

Kapıdan çıktımda babam arabanın içinde beni bekliyordu. Arabaya yaklaşarak kapıyı açıp içeri girdim.

Babam Arabayı çalıştırmaya başladığından beri ortamda sessiz ve gergin bir hava vardı.

"Neden gittin?"

Babamın kırgınlıkla sorduğu soru ile başımı eğdim. "O adama beni vereceksin diye çok korktum."

"Ne? Senin rızan olmadan ben senin yanına bir erkek sinek bile yaklaştırmazdım."

"Yalan söylüyorsun baba. Duydun o adama 'Aryayı istemeye gelin' dedin. Bunu duyduğumda dünya başıma yıkıldı. Belki..."

Susmam ile babam kısa bir süre Bana baktı."Belki?" Devam etmemi istiyordu. Peki ben yapabilir miydim?

"Belki annemin ölümü yüzünden beni cezalandırmak için o adama beni verecektin."

Babam aniden arabayı durdurdu. "Neden seni cezalandırayım!?"

"Çünkü benim yüzümden öldü Annem."

Babam gözlerini kapatıp başını sallayarak"Hayır senin yüzünden ölmedi"

"Ocakla ben oynuyordum"

"Hayır Arya sen çok küçüktün oyun zannettin."

Baban hala gözlerini açmamıştı. "KABULLEN ARTIK BABA BEN BİR KATİLİM. ANNEMİ BEN ÖLDÜRDÜM."

Baba hızlıca gözlerini açıp "Hayır Arya sen katil değilsin sadece bir kazaydı."

Gözlerimi kapatarak başımı cama yasladım. Babamda arabayı hareket ettirmeye devam etti.

.....

Bölüme kırgın bir baba ile başladım. Çok heves ile yazdım diğer kitaplara bakmayı unutmayın.

•Diğer kitaplar•

*Kan portakalı
*Kurt
*Kelebeğin isyanı

Görüşürüz.