26. Bölüm

973 46 7
                                    

Arya gözlerini zorlukla açarak kahverengi toprağa baktı. Gözleri ağlamaktan kızarmıştı.

Bir ruh gibiydi. Yemiyor, içmiyor, konuşmuyordu.

Çöktüğü yerden kalkarak mezarlığın çıkışına doğru ilerledi Bir taksiye binerek hastane'nin adını verdi.

Bakışlarını ellerine çevirdi.

Aklı almıyordu. Daha 2 gün önce konuştuğu adam şimdi toprağın altında.

Toprak herkesi ondan alıyordu. Kimi kalmıştı?

Aniden başını kaldırdı. Sahiden kimi vardı artık?

Sadece Barın vardı.

Onun varlığı Babasını unutturur mu bilinmez ama o vardı.

Hastaneye geldiğinde Şoföre ücreti ödeyerek Taksiden indi. Dengesiz adımlar ile Hastaneye doğru ilerledi.

Barın'ın odasına geldiğinde gözündeki yaşı sildi.

İçeri girdiğinde Barın pencereden bakıyordu. Arya onun bu haline tebessüm etti. Arya'nın varlığını fark eden barın ayağa kalkmaya çalıştı.

"Zorlama kendini."

Arya Barın'ın yanına yaklaşıp Yatağın üzerine oturdu. İkiside suskundu.

Fakar Arya'nın içi kan ağlıyordu. Barın başını biraz daha dikleştirip Gökyüzündeki serçelere baktı.

"Arya"

Arya cevap vermek yerine başını ona çevirdi.

"Beni tekrar bırakacak mısın?"

Barın korkuyordu Arya'nın tekrar onu bırakıp gitmesinden çok korkuyordu.

"Hayır bu sefer... Bu sefer bırakmayacağım aksine sana daha fazla sarılacağım çünkü benim senden başka kimsem kalmadı."

Barın zorlukla ayağa kalkıp Arya'ya sarıldı. Arya ellerini Barın'ın boynuna doladı.

"Biz ne Zaman mutlu olacağız Barın?"

Barın başını Arya'nın boynuna bastırdı.

"Atlatacağız Arya."

İkiside ağlamaya başladı. Arya Toprağa yeni vermiş olan Babasına. Barın, Ailesine.

Uzun süre o hâlde sessizce ağladılar. Daha sonra birbirlerinin göz yaşlarını sildiler. Arya yaşadığı ıstıraba Tebessüm etti.

Dudaklardan firar eden Acının tebessümü.

"Herşeye yeniden başlayalım."

Barın ellerini Arya'nın yüzüne koydu.

"Birlikte gülelim, birlikte ağlayalım sonsuz olalım."

Arya gözlerini kapattı.

"Biz sonsuz olamayız ama aşkımız daima sonsuz."

..........................................................................................

(5 ay sonra)

"Allah aşkına Yeter! Tamam anladım kendimi yormayacağım."

"Aşkım biliyorum ben seni. Hastaneden daha yeni çıktın zaten şuan senin gitmen bile sakıncalı.".

Barın anlındaki eli çekip

"Güzelim bu konuyu yaklaşık 2 saat önce bitirmedik mi?"

Kelebeğin İsyanıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin