25. Bölüm

964 54 14
                                    

...................

BÖLÜM BAŞLIYOR

"Görüşürüz Baba."

Arya elindeki Çantayı yatağa bırakıp kapıya yöneldi.

Babası ile yaklaşık 15 dakika konuşmuştu. Babasının Barını sorması onun için endişelenmesi tuhaf hissettirdi.

Telefonuna baktığında Saatin 16:20 geçtiğini gördü. Yemeğini büyük bir iştahla yedikten sonra hastaneye gitmek için hazırlanmıştı

Onu alacak adama mesaj atacak iken şarj aleti alması gerektiğini hatırladı.

Danışmana selam verip otelden çıktı. Korna seslerinin hakim olduğu caddede Telefoncu dükkanı bulmaya çalışıyordu.

Otelin bir kaç metre uzaklığında olan dükkana girip Şarj aleti aldı. Kabloyu çantasına sokup Onu alacak çocuğa adama mesaj attı.

Başını yukarı kaldırıp Annesine baktı. Yine muhteşem görünüyor.

Aniden gelen korna sesi ile birkaç adım geriledi. Siyah araba bakış açısına fazlaca girmişti.

Arabaya yaklaşarak ön kapıyı açıp bindi.

"Merhaba"

Çocuk başını sallayarak

"Merhaba Arya hanım."

Arya cevap verecek iken çalan telefonu ile başını eğerek çantasından telefonu çıkardı.

Arayan babasıydı.

Telefonun ekranına bir kaç saniye baktı. Aramaya cevap vererek telefonu kulağına yaklaştırdı.

"Arya?"

Arya gözlerini açıp kapattı.

"Baba? Bir şey mi oldu?"

Babası sessizce nefes verdi.

"Kızım... Eve haciz geldi."

Arya telefonu diğer eline aldı.

"Ne demek haciz geldi?"

"Bir borcun mu ne varmış bilmiyorum. Kapıya kilit vurdular gittiler. Ne varsa götürdüler tabak çanağa kadar."

"Sen... Sen nerde kalıyorsun?"

"Kapının önünde oturuyorum."

Arya hafızasını zorlayarak bir borcu olup olmadığı hatırlamaya çalıştı.

"Buraya gel baba."

Arya elindeki paranın nereye kadar yeteceğini bilemiyordu. 1 hafta içinde bitecekti.

"Kızım bu kadar harç borç içinde birde bilet parası ben bulurum kafamı sokucak bir yer."

Arya sesini sertleştirerek

"Baba hiçbiri senden önemli değil."

Araba durduğunda çantasını eline alıp

"Sen bileti hallet daha sonra seni arayacağım."

"Tamam görüşüyoruz."

"Görüşürüz Baba."

Arya arabadan çıkıp telefonu çantaya koydu. Hafifçe eğilerek çocuğa teşekkür etti. Hızlı adımlarla hastaneye doğru yürüdü.

Kelebeğin İsyanıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin