Selaaam. Bu bölüm biraz daha jin tarafından yazmaya çalışacağım. Diğer türlü duyguları karıştırıyormuş gibi hissediyorum. Umarım beğenirsiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KİM SEOKJİN
Bana yalan söylemesine rağmen, dün gece yine de en huzurlu uykumu onun kollarında uyumuştum. Bir şeyler çevirdiğini biliyordum. Tekrar aynı şeyleri baştan yaşıyormuş gibi hissetsem de onu itmedim. Onun kollarında uyumaya devam ettim. Çünkü ondan kaçarken bile beni rahatlatan tek şey onun kokusuydu. Belime sardığı elleri belli bir ritimle tenimi okşarken sakinleşiyordum.
Ama bana yalan söylediği gerçeği ateşten bir demir gibi tenime değiyordu.
''Ah, Bay Kim nasılsınız?''
Önümde bana gülümseyerek bakan yaşlı kadını, o bana seslenene kadar fark etmemiştim. Düşünceler beni istemeden derin bir boşluğa çekmişti. Tanıdığım sima ile yüzüme sahici olmayan bir gülümseme yerleştirdim.
''İyiyim Bayan Cho, siz nasılsınız? Umarım hizmetten memnun kalmışsınızdır.''
''Çok iyiyim. Buraya geldiğimde iyi olmamak mümkün olmuyor. Hala anne ve babanın izlerini taşıyor.'' dedi ve hafif hüzünlü sesiyle restoranı inceledi. Gözleri herkes gibi duvarda ki koskocaman tabloya takıldı. Annem ve babamın yağlı boya portresine bakıyordu.
Bayan Cho, çok eskiden beri bu restorana sık sık gelirdi. Babam ve annemin el lezzetinin eşsiz olduğunu söylerdi. Fakat artık yaşlandığından dolayı sık sık gelemiyordu.
''Bu dünyadan aynı anda göçmeleri beni her zaman çok düşündürmüştür Jin.'' dedi küçük gözlerini kırpıştırarak. ''Birbirlerine duydukları aşkı, her zaman gözlerinden görebilirdim. Ah, zaman...''
Ben ise bu sözler dahilinde sessizce kafamı eğmiş, yaslandığım tezgah önünde ellerimi birleştirmiş onlara bakıyordum. Annem ve babamı dinlemek benim için hep iyileştirici olmuştu.
''Onlar birbiri için yaratılmış gibiydi.'' dedim kısık sesimle.
''Sizin gibi iki tane mükemmel çocuk yetiştirdikleri için gurur duyuyor olmalılar.'' dedi ve gülümseyerek bana baktı. Ona küçük bir tebessüm gönderebildim.
