Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Özlem.
Midesini kavuran, gözyaşlarının akmasına sebep olan ve beynini sürekli meşgul eden bir duyguydu. Onun eli sürekli ait olan yerde olmalıydı. Göğsünün üstüne ait olan kişi uzanmalıydı ve burnunun hemen ucunda o tanıdığı saçların kokusu olmalıydı. Fakat Namjoon, kalplerinin arasına giren aylardan sonra sadece yanında yatabiliyordu. Onun biçimli yüzüne bakıyor, arada çatılan kaşlarının düzelmesini bekliyordu.
Diğerlerini zorla da olsa ikna etmişlerdi. Hiçbiri onun bu evde kalmasını istemiyordu. Jin'e daha çok yara verdiğini düşünüyorlardı. Jin ne kadar Namjoon'a kızgın olsa da Namjoon Delibaldı.
Ve Jin bundan asla şikayetçi değildi.
Telefonuna gelen bildirim ile irkildi. Saatlerdir derin düşüncelerinin arasında sevdiği adamı izliyordu. Bildirime baktığında, Jin'in ilaç saatinin geldiğini gördü. Jimin'den bütün gereken bilgileri almıştı. Sabah aldığı ilaçlar sakinleştiriyordu. Günü daha kolay atlatmasını sağlıyordu. Öğlen aldıkları ise histeri krizi içindi. Akşamları da sadece sakinleştirici alıyor ve saatlerce uyutuyordu. Namjoon bunu pek sevmemişti.
Telefonu komodine koyup Jine yaklaştı. Eliyle yavaşça saçlarına götürdü. Hâlâ eskisi gibi yumuşacıktı.
"Güzelim," dedi sessizce. Korkmasını istemiyordu.
"Hadi uyan."
Jin ilk önce derin bir nefes almış daha sonra yavaşça gözlerini açmıştı. Namjoon ona küçük bir tebessümle bakıyordu fakat Jin, adamın gerçek olup olmadığını sorguluyordu sanki.
"Benim." Dedi Namjoon ne düşündüğünü bildiğinden.
"Joon." Diye inledi ve kollarını adamın boynuna doladı. Namjoon onu sarıp yatakta doğrulttu. Burnunu tenine gömerken derin bir nefes çekti içine.
"Seni özledim, seni çok özledim." Dedi boğuk sesiyle.
"Ben de seni bebeğim, ben de seni çok özledim."
Uzun süre öyle kaldılar. Namjoon'un burnu, Jin'in tenine gömülmüştü. O kokuyu hayatının sonuna kadar solumak isterdi. Bu kokuyla ölmek isterdi.
"Neden geldin?"
Neden gittin değildi soru. Neden geldin?
Neden geldin?
Namjoon adamdan ayrılıp gözlerine baktı. Kalbinin bir diğer tarafı bu Jin değil diyordu. Gözleri öyle bakıyordu ki, bu Jin değildi. Hissiz bakıyordu, duygusuz bakıyordu. Bir şey hissetmemiş gibi bakıyordu. Önceden bakışları merhamet doluydu, herkese karşı. Şimdi hiçbir şey hissetmiyordu.
"Bunu sonra konuşabiliriz."dedi fısıltıyla Namjoon.
"Şimdi konuşalım. Beynim uyuşmadan. Her şeyin bilincindeyken konuşalım."
