Love Will Prevail

CHAPTER 7

Adam's POV

Hi, I'm Adam Alejo. Wight's schoolmate. Until now, i can't believe that we're in a same university. Pagkatapos ng ilang oras naming byahe kanina, nakarating na kami sa destination namin. Wight is still sleeping. I told her to take a nap first para pagkagising niya, lalabas kami. The time is almost 1 PM. We didn't eat lunch yet. Kaya pagkagising ng isang 'yon, kakain na kami. The bedroom here is only one so i told her that she can take it and i'm gonna sleep at the sofa. Ayos lang naman sa 'kin, hindi naman ako maarte, minsan lang. I didn't expect that i came here with her. We are not that close at kaunti lang ang alam namin sa isa't-isa. But i'm so glad to came here after so many years. The last time i went here is when my parents are still alive. Eh ilang taon na silang wala kaya matagal-tagal na din. I badly missed them both, as always. I really want to comeback here with them but they can't anymore. I wish they were here with me. Gusto ko sanang mamasyal ulit kasama sila.

Kaso ang hirap ng gawin ulit 'yon. Tsaka yung kasama ko dito itong maingay na babae eh. But i didn't expect that i came here with here. Hindi ko kasi alam na may plano din pala siyang pumunta dito. Wight has a plan to do in Christmas. While me? Parang gusto ko na lang mamasyal-masyal sa araw na 'yon. Wala naman akong makakasama sa Christmas maliban sa sarili ko. And i already learned on how to be alone. Tsaka ilang pasko na din naman yung nadaanan at na-celebrate ko nang ako lang magisa. But sometimes, i feel sad. Because every Christmas, i always remember my parents, on how we celebrate the Christmas. Nawala na sa 'kin lahat, wala ng natitira sa 'kin maliban sa sarili ko. Yung huling time na naging masaya ako ay kahapon. When i had a conversation with Wight. Yes with that noisy girl. She's also good at listening. Her lover is so lucky to have her. Kaso nga lang, ang ingay at madaldal si Wight. Pakiramdam ko nga, narinig ko na yung apilido na 'yon.

"Waaah!"

Nagulat ako nang may nanggulat sa likuran. I was standing in the glass wall to see the view here and this noisy girl suddenly showed."Kung manggugulat ka man, galingan mo naman. That won't work for me."sabi ko.

I suddenly hear something from her stomach."Tara na, kain na tayo hehe."aya niya sa 'kin.

I didn't refuse because i'm also hungry. So we went outside to find a place where can we eat."Hindi ka naman siguro mapili sa pagkain 'no?"bigla akong nagsalita habang naglakad-lakad kami. I notice that she's wearing a mask."Why did you wear a mask? Are you hiding from someone?"i ask her.

Bigla niya kong hinampas sa braso. Tignan niyo 'tong babaeng 'to, bigla-bigla na lang nang hahampas ng walang dahilan."What if makita ako dito ng nanliligaw sa 'kin? Eh 'di mapupurnada pa yung surprise ko sa kanya? Tss, utak Adam!"aniya.

Kung hindi siguro 'to babae, kanina ko pa 'to nabugbog."That's not my fault. Galingan mo pagtatago, baka ako pa magbulgar sayo sa kanya kapag naingayan ako sayo."biro ko.

"Bitter ka lang kasi! Iniwan kas ng jowa hmp!"pangaasar niya pa pero hindi ko na lang pinansin.

I saw a familiar restaurant so i grab Wight's arm and we went inside. Wala naman masyadong tao kaya naman may naupuan kami agad. Binitawan ko na din naman si Wight."Choose whatever you want. Ako ng bahala."sabi ko habang tinitignan ang menu.

Nakita ko namang may nakapanlolokong ngiti sa labi niya pagtanggal niya ng mask niya."Ikaw ah! Baka masanay ako niyan sa kakalibre mo sa 'kin."aniya.

"Then pay this."sabi ko sabay tinuro ko sa menu yung gusto kong pagkain.

Tinignan niya 'yun. She looks like converting the price into peso."Parang 'di naman 'to mabiro, joke lang. Bawi na lang ako next time hehe."saad niya at tinulak ng dahan-dahan yung meno ko pabalik sa 'kin kaya kinuha ko na.