Love Will Prevail

EPILOGUE

Days after...

Wight's POV

I already made my decision. Yes, nakapag-decide na ko. At ang desisyon ko ay umuwi ng pilipinas. I don't know when i will tell Adam about this. But i'm sure he'll be sad. I was wrong. I already knew it in the first place. Pero ginawa ko pa din. I'm a big stupid. I still love Louie.. Maybe, Dani is right. Ginamit ko lang talaga si Adam para makalimutan saglit si Louie. But i already did everything to forgot him. Ginawa ko na din ang lahat para alisin yung nararamdaman ko para sa kanya. Pero wala pa din. Adam wasted his nine years with me. Did i just pretend that i love him? No... I do love him. Minahal ko din si Adam. Pero panandalian lang.. Ang sakit isipin na may hanggang pala kaming dalawa. Pero hindi naman sayang yung nine years na pagsasama namin. I had a great time with that man. Hindi ako nagsisising nakilala ko siya. Oo, dati hate na hate ko siya dahil sa ugaling pinakita niya sa akin noong una. Pero nu'ng nakilala ko yung totoong siya, nahulog na din yung loob ko sa kanya.

It was unexpected. Besides its me who told him to make me fall in love with him. Hindi ako nagsisisi. Hindi ako nagsisising nakasama ko siya. But sad to say i have to end our relationship here. Sinabi ko na kina Louise na uuwi na ko ng pilipinas pero hindi ko pa alam kung kailan. Kaya hindi ko muna kinausap yung boss ko para sabihan. Naghahanap din ako ng right time para kausapin si Adam. He's busy these days. Simula nu'ng hindi ako nakasipot sa date namen n'un. But he looks okay. Mukhang hindi naman niya napapansin na may kakaiba sa 'kin ngayon. Kasi bumabagabag talaga sa 'kin si Louie. I worried about him but i'm scared to talk to him. Itatype ko palang yung phone number niya, nanginginig na agad mga kamay at daliri ko. Parang nagiguilty kasi ako ginawa ko sa kanya. Kasi kahapon, nagkita kami ni Cris. Siya yung friend ni Louie na dito nakatira. He told me everything. So understand now. Yung babaeng pala 'yon yung may mali. Because she take advantage of Louie while he's not in his right mind.

Pero nakatulong naman sa 'kin yung nine years kaya hindi naman nasayang. Ang nakakakonsensya lang is yung pagsama sa 'kin dito ni Adam. Hindi ko pwedeng itago ito ng matagal dahil kakailanganin ko ng umuwi ng pilipinas. Makailang beses ko ng sinubukan magisip-isip kung kelan ako uuwi because i missed my family so much.. especially mommy. Tsaka aayusin ko pa yung away namin ni Wight. I have to explain about this to Adam. Susubukan kong ipaintindi sa kanya. Parang ang hirap. But i have to do that. Dahil may mga taong naghihintay na sa pagbabalik. Na-guilty talaga ko ng sobra. I didn't know that i spend to much time here. Masyado kong nalibang yung sarili ko. Am i selfish? Ano na lang yung sasabihin nila? Especially Dwight. Siya mas galit sa 'kin dahil sa ginawa kong pagpapasya para sa sarili ko. Sana naman maintindihan na niya. Habang inaayos ko ang mga damit dito ni Adam ay may nakapa ako sa bulsa nitong suit na sinuot niya noong magdedate sana kami.

Kinuha ko ito at tignan."Isang maliit na box? Ano namang laman nito?"sabi ko sa sarili ko nang makita kong isang maliit na box ang nakuha ko mula sa bulsa ng suit ni Adam. Hindi na ko nagpaligoy-ligoy pa kaya binuksan ko na ito. At nagulat ako sa nakita ko."A-a ring..?"utal na pagkakasabi ko. Bigla tuloy may pumasok sa isip ko."What the fuck... no... Don't tell me that he's going to propose to me that night? Oh my god.."napaupo ako sa kama matapos n'on dahil sa gulat.

My phone suddenly rings. Nakita ko sa screen nito ang pangalan ni Adam. Kaya inayos ko muna ang sarili ko bago ko siya sagutin."M-mahal napatawag ka."sagot ko sa tawag niya.

"[Wight, come to the airport right now.]"

Nagtaka ako sa sinabi niyang 'yon."B-bakit? At bakit sa airport?"tanong ko sa kanya.

"[No more questions. Just come here. I'll wait for you. Bye.]"

Magsasalita pa sana ako pero agad niyang tinapos ang paguusap namin."Anong ginagawa niya sa airport?"napatanong na lang ako sa sarili ko. Kumilos na lang ako dahil baka mamaya ay traffic.