Love Will Prevail

CHAPTER 11

Wight's POV

Hindi ako makatulog dahil sumama ang pakiramdam ko. Umalis si Adam para bumili ng makakain. Until now, wala pa din siya. Hindi niya alam na masama ang pakiramdam ko ngayon. Nakapatay na yung Aircon, naka-jacket na ko ng makapal at nakakumot na din pero nilalamig pa din ako. Mamamatay yata ako sa lamig nito T_T Gusto ko sanang tawagan sina mommy kanina pero dahil hindi na maganda yung boses ko dahil sa sipon, tinext ko na lang sila. Mommy said Louie called her and Dwight to asked where am i. Pero dahil alam nila yung plano ko, hindi nila sinabi. I decided not to call Louie before Christmas to surprise him. Alam ko naman kung saan sila nakatira dito dahil nasabi niya sa akin 'yon before they came here. Ilang araw na lang before Christmas. I'm a little bit nervous. I don't know if maganda ba itong gagawin ko but i already decided and besides i'm already here. Two days na lang before Christmas. Sa saktong Noche Buena ako pupunta doon kina Louie. After ko sa kanila, mamamasyal naman kami ni Adam.

That's what i said to him. And i know, Louie will understand it. But i hope, gumaling na ko agad. Kasi ang init ko ngayon, may sipon at inuubo. I didn't eat lunch yet. Gan'on din si Adam. So he go out side to buy us some foods. Kung minamalas ka nga naman. Nagkasakit pa ko bago mag-Christmas. But no matter what happens, i'll do my plan. I already started it and i will finish it. May sakit man ako or wala. And i can't blame Adam for this. My stupidness are the reason why i am sick right now. Kaya pagdudusahan ko ito. Tsaka feeling ko naman, hindi rin ito magtatagal. Minsan na nga lang ako magkasakit tapos sa nalalapit pang araw ng Christmas. I'll do anything to get better. Tsaka ayokong malaman ni mommy na may sakit ako dahil i'm sure na tatawag 'yon kina tita Lisa para puntahan ako dito. So if ever man na tumawag sina mommy, gagawa na lang ako ng paraan para hindi niya malaman na may sakit ako. Ang laki ko kasing tanga eh. Pero ano pa bang magagawa ko? Nangyari na eh. Tsaka magpaggaling na lang siguro ako.

Nakaramdam ako ng uhaw kaya tumayo ako. Agad akong nahilo pero naglakad pa din ako papunta sa gilid ng TV dahil nandoon yung mineral water nang bigla akong natumba dahil sa hilo."Wight!"narinig kong may sumigaw ng pangalan ko.

I saw Adam. Agad siyang lumapit sa akin nang makita niya ng lagay ko. Nilapag niya na muna yung mga dala niya lamesa."Ahh.."napadaing na ko dahil sa sakit ng ulo ko. Ang bilis namang tumindi ng sakit ko.

Hinawakan ako sa braso ni Adam."Wight, ang init mo."aniya. Dinampi niya ang kamay niya sa leeg at noon ko."You have a fever! C'mon, stand up."dagdag pa nito. Tumayo naman na ko nang may alalay niya."Doon kana sa kwarto magpahinga. You won't feel comfortable kapag sa sofa ka humiga."saad pa nito at dinala na ko sa kwarto.

Pumwesto na ko sa kama."I-i'm thirsty.."sabi ko at pagkatapos ay napaubo ako.

Biglang lumabas si Adam ng kwarto. Agad naman siyang nakabalik nang may dala-dala tubig."Here."nilahad niya sa 'kin yung tubig na agad ko namang kinuha. Uminom muna ko at humiga na. Umupo naman si Adam sa gilid nitong kama."Are you hungry?"tanong niya sa 'kin. Umiling ako bilang sagot."You need to eat something so you can drink medicine."dagdag niya pa.

"P-pero wala kong ganang kumain ng kahit na ano.."

"You need to follow me Wight. How do you finish your plan if you're sick?"

"B-but—"

"No more buts. You need to follow me. Sa ayaw o sa gusto mo."

Pipigilan ko na sana siya pero bigla siyang tumayo at lumabas ng kwarto."Kamalasan nga naman oh.."yan na lang ang tanging nasabi ko at napahilamos pa ko ng mukha ko gamit ang palad ko.

After minutes, nakabalik na si Adam nang may dalang cup noodles."Eat this."sambit nito.

I'm not really in a mood to eat T_T but i have no choice. So bumangon na ako at kinuha yung noodles sa kanya. Ang sarap sa kamay kasi mainit. Sinimulan ko naman na ang pagkain."Thank you for this Adam. Hindi mo naman kailangan pang gawin 'to. And i can take care of myself, don't worry."nagsalita ako matapos Kong humigop ng sabaw ng noodles.