Benim Küçük dünyam

3.Bölüm: Abim

❄

Diğerleri halı sahada maç yaparken, kızlarla onları izliyorduk. Koray oldukça futbolda iyiydi. Gözlemlemelerime göre diğerlerine göre iyi oynuyordu. Kerim topa vuracakken ayağı takılıp yere düşmüştü. Azra, kerimin düşmesi ile aniden ayağa kalktı.

"Şş sakin ol sadece düştü Azra." Dedi güneş samimiyetle. Azra kerime odaklandığı için güneşi duymamıştı bile. Kerim ayağa hiçbir şeyi yokmuş gibi ayağa kalkınca Azra derin nefes alıp yerine oturdu.

"İyi misin?" Diye sordu güneş. Kendisi için değilde sanki Azra için sormuş gibiydi. Tabiki bu benim gözümden kaçmamıştı. Azra kerimi seviyor olabilirdi.

"İyiyim merak etmeyin" dedi gülerek. Azra bu sefer daha çok rahatlamıştı. "Bak iyiymiş sakinleş. Alt tarafı düştü." dedi güneş. Azra kafasını gülerek salladı. Benim onlara değişik baktığımı anlamış olacaklar ki bana dönmüşlerdi.

"Azra kerimi seviyor. O yüzden bu kadar telaşlandı." Dedi bana açıklama yapma gereksinimi duymuş olacak ki.

"Ama o beni sevmiyor." Çok kötü bir durum olabilirdi Azra için. Fakat benim görüşüm bir erkek seni sevmiyorsa sende onu sevmeyi bırakırdın. Bu durumu ters algılayanlarda oluyordu.

"Belki bir gün oda seni sever." Dedim azraya gülümseyerek. Oda bana burukça gülümsedi. Daha sonra tekrar bizimkilere döndük.

^

Saatler sonra okuldan çıkıp eve gelmiştim. Güne sıkılmış bir şekilde başlayıp, huzurlu bitirmem oldukça şaşırtıcıydı. En son casperla ilgileniyordum sabah. Oturma odasına gidip casperın tabağına baktım. Koyduklarımın hepsini yemişti. Aferin caspera..

"Casper!"

Cevap yok.

"Casper neredesin? Bak saklanmanın sırası değil." dedim stresle. O sırada evin içinde casperı arıyordum. Casperdan ses yoktu. Nerede bu köpek, hayır evin içinde değilse neredeydi?

Üst kata çıkmış kullanmadığım odalara bakıyordum. Ben öyle durmuş etrafa bakınırken aşağıdan gelen kapı açılma sesi ile kaşlarımı çattım. Kimdi bu? Hırsız olabilir miydi?

Evde yalnız yaşıyordum. Ailem yurtdışındalardı yıllarca. İşleri yoğundu bende buradaki işlerimden dolayı gidemiyordum. Elime karanlıkta zaman zor geçen beyzbol sopasını aldım. Bu nereden çıktıydı hiçbir fikrim yoktu ama Allahtan çıktı. Gerçi ben dönüşebilirim.

Yavaş adımlarla merdivenlere yöneldim. Parmak uçlarında yürüyordum beni duymaması için. Basamaklardan indikçe ses daha da yakınlaşıyordu. Son basamağa indiğimde beyzbol sopasına daha da sarıldım.

Son basamağı da indiğimde kafama sert bir şey yemiştim. Ama bu her neyse bana zarar verecek cinsten değildi. Yere düşen, benim kafama atılan şeye baktığımda yerde duran top kaşlarımı çatmama daha çok neden olmuştu.

"Hayırdır elinde beyzbol sopaları falan? Beni öldürmeyi planlamıyordun değil mi?"
Sesin sahibine baktığımda şok geçirmekten öte bir şeydi bu..karşımda abim duruyordu. Yıllardır ailemin yanında olan abim..

"Sen...Nasıl gelebildin buraya?" dedim şaşkınlık içinde. Neden şaşırıyorsunuz diye soracaksınız belki de. Haklısınız bu kadar şaşıralıcak bir durum yok. Ancak abinizi 5 yıl boyunca görmeyince her şey değişiyor. 

"Türkiye ye dönmeye karar verdim. Sen benim soruma cevap ver önce!" dedi imalı bir ses tonuyla. Sırıtarak beyzbol sopasını elime vurmaya başladım.

"Vallaha bilemedim şimdi. Dibimde olsaydın büyük bir ihtimal kafana geçirmiştim sopayı. Ucuz atlattın."

"Beklerim ben senden abicim. Gerçekten de ucuz atlatmışım." Kendine engel olamayıp kahkaha atınca bende gülmeye başladım. Beni kendine çekip sarıldığında bende kollarımı beline sardım. Kokusunu 5 yıl boyunca alamamış olmam azda olsa içimde bir şeyler kıpırdanmıştı.

"Seni çok özledim ufaklık."

"Bende seni çok özledim büyük adam.." dedim. Beni kendinden ayırdığında aklıma tekrar casper gelmişti.

"Abi casper kayboldu.! Evdeydi en son geldiğimde yoktu." dedim sinirle. En değerlimdi casper benim için. Onunla 5 yıldır ailem olmuştu.

"Merak etme benimleydi. Senden önce eve gelmiştim bende casperı alıp gezdirmeye çıkardım. Muhtemelen sen hiç dışarı çıkarmadın. Dışarıya çıktığında aşırı enerjik olmuştu."

"Okuldan fırsat mı kalıyor adama. Bir matematiği anlıyorum zaten gerisi boş" dedim gözlerimi devirerek. Herkes matematiği yapamazken ben sadece doğru düzgün matematiği yapıyordum. Tabi birde İngilizce vardı. Okula sırf onlar için gidiyorum diyebilirim aslında.

"Şikayet etme okula gidemeyen birçok kişi var. Bu fırsatı kimse bir daha bulamaz."

Zaten hep böyle diyordu. Tabi bir yandan haklıydı fakat ben sevmiyordum işte. Sevemiyordum bir kere.

"Anladım abi. Bunu 5 sene öncede demiştin." Dedim gülerek. Abimde hatırlamış olacak ki güldü.

Abim odasını hazırlamaya gittiğinde bende üstüme rahat bir şeyler giydim. Tam telefonumu elime aldığımda telefon titredi. Mesaj gelmişti..baktığımda gelen mesaj koraydan dı.

"Birazdan basketbol oynamaya gidiyorum. Seninde basketbol oynamayı sevdiğini çok iyi biliyorum. Eğer istersen sende gel. Birlikte oynarız :)"

Gitmek istiyordum. Söz konusu basketboldu. Fakat abim ne derdi hiçbir fikrim yoktu şuan.

"Tamam. Konumu at hemen geliyorum :)"

Yazdım. Abime demeden adım atmam doğru mu bilmiyordum fakat çok istiyordum gitmeyi.

Pijamaları tekrar çıkarıp altıma eşorfman üstünede bol bir tişört giymiştim. Telefonumu alıp oturma odasına gittim. Abim habere bakıyordu. Eski günlerde ki gibi. Küçüklükten beri haber izlemeye bayılırdı. Bu tutkusu ile şimdi magazin bülteninde ünü oldukça tüm ülkelerde yayılmıştı.

"Abi." dedim mırıldanarak. Abim sesimi duyunca bana döndü. Kafasını iki yana sallayınca konuşmamı istediğini anlamıştım.

"Arkadaşımla basketbol oynamaya gidiyoruz da sana demeden geliyorum dedim. Uzatmadan söyleyim ben gidiyorum." Dedim yüzüne karşı.

"Tamam çok geç kalma en az saat 20.00 de evde ol."

"Ya ben seni yerim ya." Diyerek yanağından öptüm. Abim sırıtarak bana göz kırpmakla yetindi.

Hızlıca ayakkabılarımı giyip dışarı çıktım. Gelen ilk taksiye binip korayın attığı konumu söyledim. Yaklaşık 15 dakika sonra dediğim yere getirmişti taksici.

Borcumu ödeyip halı sahaya giriş yaptım. Basketbola başlayan Korayı bir süre izledim. Bunda daha iyiydi futbola göre.

"Hoşgeldin"

"Hoşbuldum..başlıyor muyuz?"

"Tabiki. Yalnız en az senin kadar bende iyiyim basketbolda. Güzel bir kapışma olacak ikimiz içinde." dedi dağılmış saçlarını düzeltirken.

"Ona ne şüphe. Ama fazla umutlanma bir kere istediğim şeyi ben alırım." dedim sırıtarak. Oda aynı şekilde bana göz kırptı.

"Göreceğiz.."

~SON~

Sınavlar bitti :) kaldığımız yerden devam ediyoruz. Sizi fazla aksatmamam gerektiğini düşünüyorum. Hadi yine iyi okumalar hepinize 💛

^YARIN KUZUMA YENİ BÖLÜM GELECEK AYLAR SONRA BEKLEMEDE KALIN :)^

Instagram: misslavinii_