𝐄𝐬𝐜𝐚𝐩𝐞 ༄
【★】
Sirius yüz ifadesinden ödün vermeden aklındakileri söylemeye başladı. "Kaçmak korkaklıktır."
Cordelia aynı ifadeyle cevap verdi. "Ben bir gryffindor değilim.Gereksiz cesurluğa gerek yok."
【★】
➳ 12.12.2020 tarihinde oluşturulmuştu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"𝙎𝙤𝙢𝙚𝙩𝙞𝙢𝙚𝙨 𝙮𝙤𝙪 𝙛𝙤𝙧𝙜𝙚𝙩 𝙬𝙚'𝙧𝙚 𝙬𝙞𝙯𝙖𝙧𝙙𝙨, 𝙄 𝙜𝙪𝙚𝙨𝙨."
• • •
Aradan geçen saatler sonra Cordelia kütüphaneye gitmişti. Kapıdan içeri girdiğinde oturan Mckinnon ve Black'i gördü. "Sonunda." diyerek ayağa kalktı sarışın kız.
Cordelia'nın da gelmesi ile kütüphane görevlisi Madam Mary yanlarında bitti. "Evet çocuklar, tatlım sen sadece bugünlük cezalısın. İkiniz ise bir hafta boyunca buradasınız. Şimdi asalarınızı alayım." dedi sevecen tavırla.
Üçlü asalarını verirken Marlene ve Sirius cezanın neden bir hafta boyunca olduğu konusunda itiraz ediyorlardı.
Asasını verdiğinde arka taraflara doğru ilerledi. Raflar oldukça tozluydu. Saçlarını bağladıktan sonra kitapların tozunu almaya başladı. Arada ilgisini çeken kitaplara göz gezdiriyordu.
Mckinnon ve Black nerede olduğunu tam olarak bilmiyordu fakat ileriden gelen gülüşme seslerinin onlara ait olduğunu düşünmüştü.
Yanında adım sesleri duyduğunda o tarafa döndü. Black ona doğru geliyordu. Yanında durduğunda elindeki kitabı çekip aldı ve incelemeye başladı. "Karanlık sanatlar kitabı, tam senin tarzında."
Cordelia kitabı sertçe çekip yerine koydu. "İşine bak." dedi ona bakmadan. Sirius eline yalandan birkaç kitap alarak diziyor gibi yapıyordu.
"Bak işimi yapıyorum işte." her zamanki alaycı ifadesi yüzündeydi. "Aptal." diyerek arka raflara doğru ilerledi.
Sirius ise onu sinir ettiğini bilerek Marlene'in yanına döndü.
Aradan geçen yarım saatten sonra Cordelia arkasında ayak sesleri duydu. "Eğer tekrar o aptal şakalarını yapmaya gelmişsen seni lanetlerim Black." dedi arkasını dönmeden.
"Black'e pek benzemiyorum bence." arkasında farklı biri olduğunu anlayınca hızlıca döndü. Benjamin sırıtarak ona bakıyordu.
"Buraya nasıl geldin?" dedi sorgularcasına. Benjamin elindeki asayı kaldırarak ona gösterdi. "Bazen büyücü olduğumuzu unutuyorsun sanırım."
Cordelia göz devirdi. "Yakalanmadan nasıl geldiğini sordum." Benjamin aynı yüz ifadesiyle devam etti "Eh bizim de kendimize özel yöntemlerimiz var."
Ona doğru yaklaştı. "Ne kadar işin kaldı?" "Birkaç raf daha var. Neden?"
"Artık yok." diyerek asasıyla rafları düzenledi. "Bunu yapmanı istemedim." "Ben istedim ve yaptım. Şimdi Madam Mary'den asanı al ve beni koridorda bekle. Ben birkaç dakikaya geleceğim."
Cordelia tersçe "Hey, bana emir verme." dedi. Ancak cümlesinin tersine Madam Mosmerta'nın yanına gitti. Asasını alıp kütüphaneden çıktı ve koridorda duvara yaslanıp beklemeye başladı.
Yan tarafından gelen ayak seslerinden Benjamin olduğunu anlamıştı. "Şimdi nereye gitmek istersin." "Odama." Benjamin dediğini farklı anlamış olmalı ki gülmeye başlamıştı.
"Hey! Ben kendi odama sen kendi odana. Fesatlaşma." başta sertçe söylemeye başlamıştı ama Benjamin'in gülüşüyle sonlara doğru sırıtmaya başlamıştı.
"Bir şey demedim." ellerini teslim olmuşçasına kaldırdı genç büyücü. Sonra ikisi zindanlara doğru yürümeye başladılar.
Nihayet ortak salona geldiklerinde ikisi de birbirine döndü. "İyi geceler." dedi Cordelia. "İyi geceler cadı."
Ardından ikisi de odalarına gitmek için merdivenlerden çıktılar.
-ˋˏ ༻✿༺ ˎˊ-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sınav haftam olduğu için pek aktif olamadım aceleyle bölümü hazırladım daha fazla gecikmesin diye bu yüzden kısa oldu biraz kusura bakmayın.
