Versailles Series Book 4: The Bodyguard [COMPLETED]

CHAPTER 11

TW: Violence

***

=== P A T C H ===

I did some stretching before jogging. I wanted to go to the falls that Mutya is talking about. Tinanong ko na si Erwin kung paano pumunta roon. May sense of direction naman ako kahit papaano.

The scenery, like the rest of the province was picturesque. The light from the sun slowly seeping through the mountains.

It took me thirty minutes to get to the falls. It was beautiful. Malamig at malinis ang tubig. Nakikita ang mga bato at maliliit na isda sa ibaba.

Mas naaintindihan ko na ngayon kung ano ang lugar na gustong protektahan ni Kylo. I learned that if it weren't for him, some natural resources will be exploited by capitalists by now. Ngayon, nananatili pa ring libre ang mga pasyalan sa probinsya at may pondo talaga para mapangalagaan ito.

Napatigil ako sa pag-hilamos nang may marinig na mga sanga. Hindi iyon dahil sa hangin. Tunog iyon ng mga sangang napuputol dahil natatapakan.

I hid myself behind a huge boulder to listen. Maybe they were just villagers. Medyo may kadiliman pa rin sa paligid dahil na rin sa mga malalagong puno na naroon.

A few minutes later, I heard voices.

"Oo. Nakita ko siyang dumaan dito. Nandito iyung babae."

I tried to peek and saw about six men. They have guns strapped to them. Nope, they are not villagers.

"Sino ba iyung babaeng iyon?"

"Nobya raw ni Gov. Mas madali natin makukuha si Gov kung nasa atin iyung babae."

Gov...That's what people call Kylo.

Kinapa ko ang patalim niya sa belt bag niya. Unfortunately, it's the only weapon I have. I only needed one gun.

"Ikalat niyo ang mga sarili niyo. Hindi naman ganito kalaki ang parke. Mahahanap natin iyang babaeng iyan."

Inilibot ko ang paningin ko. May nakita akong malagong puno na may mababang sanga. I slowly creeped and watched out for the men. They were starting to scatter out. 

Mabilis akong umakyat sa puno at pumutol ng sanga. The darkness was giving me the advantage. I only have less than an hour before the sun lights up the place.

Pinanood ko ang mga kalalakihan. Lumilingon-lingon ang iba. I smirked. All I need is one man to walk by her path. Tila narinig naman ang panalangin ko. Ang isa sa mga lalaki ay nagsimula ng lumapit sa kinaroroonan ko. 

Nang malapit-lapit na rin ito sa kanya ay mabilis kong tinakpan ang bunganga nito para hindi makasigaw. I stabbed him on the neck before getting his gun. Mamimili lang naman ako. Kung ako ang makukuha at papatayin o ito ang papatayin ko ngayon.

My experience desensitized me from killing. I don't kill just to kill someone. I do it when it is necessary. Hindi na ako nangingiming saksakin o barilin ang mga taong kailangan kong patayin. 

Nagtago akong muli at sinipat ang baril. 

Sa bakbakan ba sasabak ang mga ito? Parang hindi lang isang tao ang kukunin nila.

I aimed the gun at one of the men's leg. I fired off before running to hide behind another tree. I repeated that until all of the men were down.

The men were busy clutching on their legs they didn't even notice me. Kinuha ko isa-isa ang mga baril ng mga ito. I made sure not to leave my fingerprints on the guns. Tinipon ko ang mga ito sa isang lugar. I rendered the men unconscious because naturally, they will fight back. Hinila ko rin ang nasawing kasamahan ng mga ito at inilapag din doon.