Geçmişi Ateşe Ver - Hosie (GirlxGirl)

3. Bölüm -Buna hakkı yok

Ryan'a ait kutulardaki belgeler çoğunlukla işle ilgiliydi. Görünüşe göre Ryan çoğu gün Josie'nin evinde çalışıyormuş.

Müşterileri için yaptığı muhasebe danışmanlığının çoğunu sanal olarak yapmış. Hope, kutulardan birinde bazı biletler fark etti, bazı günler Florida'ya gidiyordu.

Hope, Josie'nin işe gitmesini fırsat bilerek araştırmaya devam ediyordu.

Ryan'ın Mystic Falls'taki görevine nasıl başlamış olabileceğini öğrendi.

Elinde, Raf'ın hazırlamış olduğu, beş ya da altı yıl öncesine kadar uzanan yatılı okul belgeleri vardı. Raf'ın adı ve imzasıyla bir hizmet sözleşmesi vardı, bu da onun aslında okul tarafından atanan muhasebe danışmanı olduğu anlamına geliyordu.

Raf yaklaşık bir yıl veya daha az bir süre danışmandı, Ryan ara sıra onu koruyor gibiydi... ta ki Ryan bir şekilde her hafta en az üç gün boyunca geldiği okulun daimi danışmanı oluncaya kadar. Josie ve Ryan bu şekilde yakınlaşmış olmalıydı.

Ryan, müşteri hesabını Raf ile değiştirip Josie ile ilişkisine devam edebilmek için mi Hope'dan bunu sakladı. Florida daki müşterisine ne oldu?  Hope, son altı yıldır Florida'da haftanın yarısında çalıştığını varsaymıştı. Görünüşe göre hala Florida'ya uçuyordu ama daha az.

====

''Beklettiğim için üzgünüm Hope.'' Rafael, Hope'un buluşmalarını ayarladığı New Orleans'ta bir kafeye geldikten sonra onu sıcak bir kucaklama ile karşıladı.

"Benimle buluştuğun için teşekkürler, Raf."  

"Nasıl hissediyorsun? Bazı aramalarına dönemediğim için üzgünüm." Rafael yerine otururken özür diledi.

"Ben iyiyim. Rebekah bana işte daha fazla esneklik verdi. Çoğu gün evden çalışıyorum."  

"Demek istediğim... Ryan'ın gitmesiyle nasıl başa çıkıyorsun?" Rafael endişeyle sordu.

"Aynı şeyi ben de sana sorabilirim. Anladığım kadarıyla, ani ölümü seni personel ve iş değiştirmekle meşgul etti, bu yüzden aramalarımı cevaplayamadın sanırım. Hepimiz farklı şekillerde başa çıkıyoruz ve çoğunu iş kapsıyor. Haftalar oldu Raf. Ben iyi idare ediyorum ve sen şimdi benimle buluşabildiğine göre iyi idare ediyorsun.."

"Seni üzmek istemedim Hope." Raf, Hope'un hafif sinirli tonunu fark etti.

"Sadece... İnsanların nasıl başa çıktığımı sormayı bırakmasına ihtiyacım var."

Hope iç çekti. Bunu ona sormayan tek kişi Josie'di ve bu yüzden Josie'de kalma fikrini şimdiden sevmişti.

Orada normal bir insan oluyordu ve yas tutan bir dul olmuyordu.

"Üzgünüm. Anladım." Raf anlayışla başını salladı. Hope, iyi uyumamış gibi biraz perişan göründüğünü fark etti. Görünüşe göre hala en iyi arkadaşının ölümünün yasını tutuyor olmalı.

"Ben de yas terapisine katılıyorum. Keelin tavsiye etti."  

"Ah. Yardımcı oluyor mu?" Raf sordu.

"Biraz. Bir gün benimle gelmek ister misin?"  

Raf başını salladı ve iç çekti. "Artık zaman bulmak zor Hope. Ryan gidince bir çok şeyi yeniden düzenlemek zorundayım."

"Florida dahil mi?"  

"Evet, bunu neden soruyorsun?" Raf, sorudan biraz şüpheli görünüyordu.

"Çünkü kocam birkaç yıl boyunca haftanın yarısını geçirdi ve bir zamanlar oraya taşınabileceğimizi düşünmüştüm ama Ryan, buradaki işimin daha önemli olduğunu söyleyerek reddetti." Hope devam etmeden önce kahvesinden bir yudum aldı. "Ama asıl nedenin bu olmadığını biliyorsun, değil mi?"