The Beauty and the Jerk

Deel 3 hoofdstuk 3

Jelle

Die avond lagen we laat in bed, maar gelukkig kreeg ik geen enkel smsje meer met vreselijke dingen, wel kwam het een aantal keren op het nieuws. Van Aiden kreeg ik een bepaalde blik toegeworpen, de blik van "heb jij dat gedaan?" ik heb zijn blik ontweken, steeds vaker vraag ik me af wat voor opdrachten Aiden krijgt om te doen, ik weet namelijk zeker dat hij weer opdrachten krijgt om uit te moeten voeren.

Aiden

Ondertussen ben ik een half jaar vrij uit het huis, zodra het weg was, kreeg ik al opdrachten om uit te voeren. Het meester brein achter dit alles, betaald me nu geld om mijn bestaan verder te kunnen opbouwen. Ik moet drugsdealen, mensen om het leven maken, zware illegale wapens verkopen en soms zelfs meisjes handelen. Dat is het enigste waar ik afkeer tegen heb, maar ik zal het wel moeten doen. Soms als ik tegenstribbel, dan zeggen ze dat ze naar de politie zullen gaan en alles zullen vertellen wat ik gedaan heb. Ik zal mezelf er nooit uit kunnen lullen door te zeggen dat ik gedwongen wordt, wie zou dat ooit geloven? Dus dan gehoorzaam ik braaf.

Het is laat, Jelle en Rose liggen al op bed. Het nieuws is al een paar keer gegaan over die kale man die vermoord is, Bruinsma blijkt hij te heten. Het is een drugscrimineel die fouten heeft gemaakt. Enkele keren is de voorraad van hem gevondenen vernietigd, dat kost geld, veel geld voor de drugsorganisatie. Hij haalde de drugs bij het zelfde bedrijf als waar ik het haal, vandaar dat ik het weet.

Ik weet dat Jelle smsjes krijgt om opdrachten uit te voeren, dezelfde soort smsjes als ik krijg, alleen hij krijgt er niet voor betaald. Na die eerste uitzending die ik zag op tv, wist ik het gelijk, dit was een opdracht van Jelle, zijn inwijding tot "huurmoordenaar". Toen ik hem vragend aankeek ontweek hij mijn blik, voor mij reden genoeg om hem ervan te verdenken. Daarnaast was mijn inwijding ook op tv, ik heb het nooit echt moeilijk gevonden om iemand om te leggen. De meeste hadden het toch echt verdient. De laatste tijd twijfel ik steeds meer, zal ik nou wel of niet meer werk zoeken in dit wereldje om geld te verdienen. Het trekt me allemaal wel aan en het verdient ook nog is goed. Het geeft me zo een enorme kik als ik iemand vermoord heb en niemand komt er achter. Dat drugsdealen wordt zo langzamerhand een beetje gewoontjes, maar soms mag ik helpen met het zwaardere werk, dealers bellen en ze opdrachten geven, telefoontjes oppakken van mensen die troep willen gebruiken. Ik wil wel verder in die organisaties komen.

Rose

Ik word wakker van Phoebe die het nodig vindt om heel het huis wakker te krijsen. Ik stap mijn bed uit en loop naar haar kamer toe. Ik pak haar uit haar bedje en loop met haar in mijn armen naar beneden. Beneden leg ik Phoebe op de bank neer en loop ik naar de keuken om een flesje melk voor haar klaar te maken. Ik haal mijn iPhone uit het stopcontact en zie daarop een foto van Jelle die uit de bosjes stapt in de kleding van gister, "plaats delict, is Jelle de moordenaar van Bruinsma?" Staat erbij. Ik hoop dat dit een zieke grap is van Austin, hij is tenslotte de gene die me die foto heeft gestuurd. Austin is nog steeds een goede vriend van ons, maar soms haalt hij wel klote streken met ons uit. Dat is juist het leuke van Austin, er lekt gelukkig niks van de grappen uit. Van bijden kanten niet, Jelle heeft ook genoeg gefucked met Austin en Lizzy. Ik leg mijn mobiel weer weg en maak het flesje voor Phoebe klaar. Daarna loop ik naar de bank waar ik Phoebe op heb neergelegd. Ik pak haar op en leg haar op mijn schoot neer. Daarna breng ik de fles naar haar mond, gulzig drinkt ze het flesje leeg. Ik leg haar in de box neer en ga zelf op de bank liggen. Ik pak de afstandsbediening en zet de tv aan. Aangezien er niks op tv is, naast dat de politie de zoektocht naar de dader niet verzet vanwege dat ze geen bewijs of aanwijzing hebben van wie het kan zijn, besluit ik maar een film te gaan kijken via Netflix. De film wordt the confessions of a shopaholic omdat het mijn lievelingsfilm is. Mijn leven had er hetzelfde uitgezien als ik niet bekend was geworden of op een andere manier veel geldt had weten te verdienen. Ik kan me zo goed verplaatsen in Rebecca, vroeger toen ik echt klein was, toen Sanne nog leefde, hadden we ook nooit mooie kleding, ik was jaloers op alles die dat wel had. Toen Sanne overleed en mijn ouders gingen werken, werken en nog meer gingen werken, boeiden het ze niet meer wat er met hun geld zou gebeuren, vanaf toen ben ik geld gaan uitgeven alsof het water was. Ze waren er nooit voor me, ik kocht in de duurste winkels kleren, nooit hoorde ik ze er iets over zeggen. Ook voor Jordi kocht ik de duurste babykleding. Nu ik het zelf moet betalen, hoeveel geld ik ook mag hebben, ben ik niet meer van dat soort dure kleding dat op maat gemaakt moet worden. Tiffany vindt ik wel een leuk merk wat heel duur is, maar sieraden gaan nu eenmaal veel langer mee dan dat kleding meegaat. Als ik over de rode loper moet lopen, of als er andere media events zijn, draag ik wel altijd top off the bill jurken. Die ik soms daarna op een veiling zet en hem daarop verkoop. De winst gaat naar een goed doel en de rest hou ik zelf.

Ik schrik uit mijn film door Jelle en Jordi die de woonkamer lachend binnen komen lopen. Jelle geeft me snel een kus en Jordi geeft me een high-five.

'Zal ik met het hondje even een lekker ontbijtje gaan halen?' Vraagt Jelle.

'Tuurlijk.' Zeg ik tegen hem.

'Mag ik mee?' Vraagt Jordi aan Jelle.

Jelle knikt en er verschijnt een glimlach op het gezicht van Jordi. Jelle en Jordi lopen samen met de hond de deur uit.

Leestip: Buiten bereik? Van xJusttMySelf