The Hunter

Hoofdstuk 26

Het spijt me dat ik niet eerder het hoofdstuk had gepubliceerde😩
Had geen tijd😞
Hopelijk vinden jullie dit hoofdstuk leuk!🎀✨🌙
-------------------------

~Maandag ochtend~

P.O.V. Mathijs
"Hup hup! Rennen Bèta!" Schreeuwde Casper. "Kom dan mee rennen 'Alfa' of durf je niet?" Snauwde ik naar hem. Ik zat me dood te rennen op de loopband terwijl Casper amuseert toe keek. Hij glimlachte tot zijn oren. "Je kan toch niet van me winnen." Ik keek hem eerst verbaast aan maar daarna grijnsde ik volkomen. "Echt wel!" Ik lette even niet op en ineens staat de andere loopband, die in de kast stond. Stond ineens voor mijn loopband. "Weet je het nog zeker?" vroeg Casper. Ik knikte.

~30 minuten later~

"Ik zei toch dat je niet van me kon winnen." Zei hij terwijl ik duizelig op de grond lag. "Ik heb daarvoor een uur zitten rennen. Jij niet!" Gromde ik terug. "Dat zou ik niet doen als ik jou was." Lachte Casper. Ik sprong op en ik ging als een speer achter hem staan. Ik wou hem vast grijpen alleen stond hij er niet meer! "Zoek je iemand?" Hoorde ik achter me. Er werd een arm om me heen geslagen. Ik kreeg geen lucht. Ik pakte Casper achter me en worp hem naar voren, recht tegen de kast aan. KKRRRR... De kast is nu doormidden. Hij sprong op met zijn klauwen gereed. Hij knakte zijn nek een paar keer om. "Kom maar op..."

P.O.V. Zoë
"Aawww...." Ik probeerde me te bewegen, het lukte niet. Mijn pols kreeg ik niet omhoog. Ik opende mijn ogen, het licht van de lampen in de kamer kwamen in mijn ogen. "Zoë?" "Wie kan het anders zijn?" Antwoordde ik peinzend. "Maak me even los, wil je?" "Dat mag ik niet..." Ik kon mijn hoofd niet eens draaien... "Maak me los Roos-An!" Commandeerde ik. "Oke...." Piepte ze. Ik voelde dat de banden losser werden. "Roos-An wat doe je nou?!" "Ik kon er niks aan doen Justin... Het ging van zelf!" Ik kom me nog steeds niet bewegen. Wie staan er eigelijk allemaal in de kamer? "Hallo? Maak me los!" Brulde ik om me heen. "We moeten tegen Mevr. Pack zeggen dat ze wakker is." Hoorde ik Justin zeggen. "Maar Vincent moet toch dan ook wakker zijn?" "Dat is hij al. Kom we gaan Roos-An." Ik hoorde voetstappen verdwijnen. Justin is wel vergeten om de banden om mijn polsen strakker te doen. Ik frummelde wat met met mijn hand. Uiteindelijk kon ik mijn hand los krijgen. Terwijl ik mijn andere hand los maakte hoorde ik wat in de kamer hiernaast. "Halloo?? Is daar iemand?!?" Dat is vast Vincent. Ftss. Het laatste stukje touw van de band om mijn pols knapte los. Ik ging recht op zitten. Ik veranderde mijn handen naar klauwen, met mijn klauwen maakte ik de banden om mijn enkels los. "Halloo?!?" "Ik kom al!" Schreeuwde ik.

Ik drukte de klink van de deur naar beneden. De deur zit dicht. "AAAAHHH!!!" Het geluid kwam van achter de deur. Ik rukte met al mijn kracht de klink uit de deur. De klink glipte uit mijn handen en ging met een super snelheid naar de overkant van de kamer. "Fijn een gat in de muur..." Mompelde ik in mezelf. De deurpiepte op het eerste stukje. "Vincent?" In het midden van de kamer lag er een stoel, met zoals die in de andere kamer. Alleen hier klopte iets niet. De stoel was leeg. Ik liep geconcentreerd de kamer in. Terwijl ik veranderde naar wolf, hield ik mijn oren gesplitst. Mijn klauwen maakte kleine tik geluiden op de grond. "Grrrr....." Terwijl ik in de donkere kamer verder keek zag ik twee blauwe ogen in een hoek. "Vincent stop met deze onzin." Gromde ik naar de hoek. De ogen verdwenen even maar kwamen weer tevoorschijn. "Hou op Vincent!" Commandeerde ik. Nooit geweten dat ik dat kon doen. Het leek meer op inprenten. Ondertussen lette ik niet op. Vincent was niet meer in de hoek. Ondertussen zette ik mijn ogen op nachtzien. Ik keek snel van links naar rechts. Nergens. "Laat het stoppen!!!!" Ik keek verstijft naar boven. Vincent zat woedend op de lamp boven mijn hoofd. Hij sprong op mijn nek. Hij brulde van de pijn. Hij beukte me op de grond. We lagen op de grond. Ik kon geen kant op. Hij zat me met zijn boze blik aan te staren. Ik probeerde naar hem toe te happen maar dat bracht geen vooruitgang. "Stop onmiddellijk!" De brul was zo krachtig dat Vincent van me af sprong van de schrik. Daar stond Mevr. Pack, in Moon-Shape! "AAAAHH!!!!" Weer brulde Vincent van de pijn. Hij kronkelde op de grond. "Wat doet hij?" Vroeg Mevr. Pack gestrest. "Ik heb geen idee.."

~Maandag middag~

"Het spijt ons dat we je vast bonden, we dachten dat jij de gene was waarom Vincent 'zo' veranderd. Maar hoe veranderde je in Moon-Shape? Je bent pas 16." "Bijna 17" vul ik aan. "Er zijn nu veel vragen die nog beantwoord moeten worden.... Waarom is Vincent zo? Hoe kan dat Zoë in Moon-Shape kan veranderen?" "Eummm.... Mevrouw? Mathijs is weer met Casper aan het vechten." Zei Deirdre. "Al weer?!?" Zucht Mevr. Pack. "Wat is er dan?" Vroeg ik. "Gisteren vochten Mathijs en Casper om een rare reden. Mathijs denkt dat jij zo bent door Casper. Maar dat is Rolf, broer van Mathijs." Ik knikte begrijpend. "Ja ik herinner me Rolf en Casper nog, net zoals het moment toen Casper Rolf tegen hield terwijl hij mij mee sleurde...." "Waar vechten ze?" Vroeg Mevr. Pack aan Deirdre. "In de gang bij de oostvleugel, 3e verdieping..." Mompelde Deirdre. "Ik kan ze wel stoppen." Stelde ik voor. Mevr. Pack keek me verbaast aan. "Als je het wilt."

Toen we eenmaal aankwamen in de gang, waren ze inderdaad aan het vechten. En niet zomaar vechten maar ze wouden elkaar letterlijk vermoorden! Vacht plukken dansden door de gang. Het tapijt op de grond was als een kattenpaal versleten. Het behang was op de grond gevallen en de andere wolven renden piepend weg. "Wil je het proberen?" Vroeg Mevr. Pack aan mij voordat ik iets kon doen. Ik knikte vastberaden. Ik zette mijn voeten stevig op de grond. Mijn schoenen scheurden open door mijn nagels. Mijn rug knakte enkele keren, andere botten braken ook. Ik kon mijn voorpoten in het tapijt vast zetten. Ik richtte me op Mathijs en Casper. Ineens werd het rood voor ogen. "Zoë je gaat te ver!!" Waarschuwde Mevr. Pack. Ik keek nog steeds naar de jongens. De jongens hadden nog niks in de gaten. Ik probeerde op Mevr. Pack te antwoorden maar ik kreeg geen woord uit mijn mond. Mijn voorpoten kon ik niet meer op de grond houden. Terwijl de grond steeds verder weg ging, kon ik elke beweging zien van de jongens. Uiteindelijk nadat ik klaar was met veranderen naar Moon-Shape wat ik niet kon tegen houden, zette ik me schap. Ik leunde naar voren waardoor ik in de gevechtshouding stond. Mijn kaken stonden wijd open. Ik nam een flinke hap lucht. Nu moest ik alleen nog brullen
-------------------------------------------

Tip: Veel votes is een extra hoofdstuk!
Vind je het leuk?
Elke week sowieso één hoofdstuk!
Vergeet niet te voten en iets in de comments zetten mag altijd.🎀