The Hunter

Hoofdstuk 28

Ik weet niet als jullie het al hebben gemerkt maar ik upload alleen als ik er echt de tijd voor heb.
En zo te zien vinden jullie dat niet heel erg.🎀

Bijna Hoofdstuk 30!🎉🎉💥
--------------

~Dinsdag middag~

P.O.V. Zoë
Mijn gevoelens gingen alle kanten op. Gisteren was er iets ongelofelijks gebeurd... Ik hield de hand van die ene jongen vast. En ineens waren we in een andere wereld. Het leek wel alsof ik hem terug haalde naar realiteit, terug naar de wereld weg van de dood. "Zoë?" Ik schok. "Wat is er?" "Ik vroeg je wat Zoë. Wat is er gebeurd?" Vroeg Justin aan me. "Ee.. Nou je geloof het toch niet. Dus wat heeft het nut om het te vertellen. Je ziet me daarna als een gestoorde." Legde ik uit. Hij staarde me de hele tijd aan. "Justin? Wat is er?" Hij keek me nog steeds aan. "Justin?" Ik keek snel om me heen. Ik was samen met hem naar beneden gelopen naar de kelder. Buiten was het veel te warm om daar te zitten daarom gingen we naar beneden. Het lijkt net als de deur op slot zit. Ik draai me weer om naar Justin. Ineens staat hij vlak voor me. Hij pakt met zijn handen mijn gezicht. Hij kwam steeds dichterbij. "Justin stop ermee..." Hij drukte zijn lippen op de mijne. "J-stn! St-p!" Ik kreeg hem met al mijn kracht van me af. "Justin hou er mee op. Onze gevoelens zijn niet het zelfde. Dit is een misverstand!" Ik wou zo ver mogelijk van hem vandaan. Ik leunde te ver naar achteren dat mijn stoel omkiepte. Ik lag heel ongemakkelijk. Snel wou ik op staan. Een snelle schaduw kwam langs me heen. Justin stond niet meer waar hij stond. Ik zette elke stap snel naar achteren.

Plotseling voelde ik wat achter me... Een druk vond plaats op mijn nek. Ik probeerde weg te rennen maar Justin hield me stevig vast. "Zometeen wil je altijd met me zijn." Ik snapte niet helemaal wat hij bedoelde maar ik wou het niet weten. Ik veranderde stil, alleen mijn handen die ondertussen klauwen waren. Hij wou me duwen op de grond maar ik was hem voor. Ik bukte snel op de grond waardoor hij zelf op de grond viel. Mijn klauwen glinsterde in het licht van enkele half kapotte lampen. Hij lette niet op mijn handen maar bij mijn gezicht. Ik dook op hem af maar hij dacht wat anders nadat ik op hem sprong. Ik hield hem bij de kraag vast en met enkele scherpe nagels onder zijn keel. "Geef me de sleutel van de deur!" Gromde ik naar hem. Hij schrok niet, hij bewoog helemaal niet. Het enige wat hij deed was glimlachen. Om zijn nek hing een ketting met een zilveren sleutel. Ik trok de ketting van zijn nek af waardoor hij een rode streep achter in zijn nek kreeg. Ik veranderde terwijl ik opstond. In een flits stond ik voor de deur. Ik prutste de sleutel in het gat. *Klik* Snel duwde ik de deur open. Ik sprintte de trap op. "Zoë! Kom terug...."

Terwijl ik bijna de hele school door racede kwam ik er achter dat ik nog steeds een weerwolf was. Maar dat was niet belangrijk. Ik kwam uit bij de sportvelden. Mathijs en Vincent waren een wedstrijd aan het spelen. Met een diepe adem lucht sprintte ik op de jongens af. Op het laatst kwam ik er achter dat ik ook nog moest remmen... "Vincent!" *BAM* ik rende in volle vaart tegen Vincent aan. We maakten een paar koprols in het gras tot dat we stopten. Hij eindigde onderop. "Justin!" Dat was het enige dat uit mijn mond kwam. Hij wou opstaan maar keek me verbaast aan. "Zoek je hem?" Ik schudde mijn hoofd terwijl ik nog aan het uitademen was. Hij bestudeerde me even ik snapte hem niet. Ik was nog in transformatie. "Hij..." Ik kwam nog steeds niet op adem. Ik keek achter me Justin was naar ons toe aan het rennen!

"Zoë?" Ik schok. "Wat is er?" Ik sloeg hem in zijn gezicht met mijn hand, die inmiddels was veranderd. "AAAHHH! Zoë!" Ik sprong van de stoel af. "Zoë wacht..." Ik keek achter me hij stond er niet meer. Ik draaide me op. Justin stond voor me. Hij pakte me bij de schouders en duwde me naar zich toe. Ik probeerde uit de greep te komen maar het lukte niet. "Zoë.... Het was maar een droom." Ik drukte met al mijn kracht hem van me af. "Wa.at?" Stotterde ik. Ik keek hem aan. Tranen liepen over mijn wangen. Ik drukte hem nu niet van me af maar nu juist naar me toe. "Zoë? Justin?" We schrokken allebei. Mathijs stond bij de deur. "O, sorry ik ga al." "Nee Mathijs wacht we komen al." Zei ik. Justin keek me aan. Ik knikte. "We komen hierop nog wel terug." Ik liep ondertussen naar de deur ik liep alvast naar buiten.

P.O.V. Vincent
Bijna iedereen was al vertrokken uit de Aula. Roos-An zat achter haar leesboek gescholen. Justin en Mathijs waren al een tijdje weg, waar is Zoë eigelijk? Ik keek een beetje rond in de Aula. Er is veel veranderd... Het gedoe tussen mij en Zoë, de roedels die samen zijn gesteld. Sommige roedels weten al waar ze naar toe gaan als ze klaar zijn na de Examens. Ik keek nog steeds een beetje rond tot dat ik Zoë zat lopen langs de Aula ingang. Ik stond snel op, Roos-An keek even op maar keek daarna ook gelijk weer in haar boek. Ze was dacht ik naar links gelopen, denk ik... Eenmaal ik de hoek om was bleek het net een wissel te zijn tussen de lesuren. Ergens kon ik de strik van Zoë zien, ergens tussen de groep wolven. Een hele grote groep splitste zicht op in twee groepen. De ene bleef op de begaande grond en de andere gingen naar boven. Zoë's kamer was toch boven? Ik liep achter de groep aan tot dat de groep naar de lokalen gingen. Enkele wolven gingen richting de slaapkamers. [Meidenafdeling, verboden jongens NA 10 uur 's avonds] Dat geld dus nu nog niet. Ineens wordt ik terug naar achteren gesleurd. Ik draaide me op, het was Zoë. "Waarom volg je mij?" Ik bloosde een beetje. "Wat bedoel je met 'volgen'?" Vroeg ik. Ze keek me eerst serieus aan, daarna moest ze glimlachen. "Je was me aan het volgen!" Lachte Zoë luid. Enkele wolven keken om maar niet met hun hele aandacht. "Dankje" grinnikte ze zachtjes. Ik knikte.

Daar stonden we dan, samen alleen bij een doodlopende hal naast de kamer van de conciërge. "Heb je honger?" Vroeg ze. Heel onverwachts eigelijk... Ik moest al glimlachen van het idee. Ik knikte weer aandachtig. "Ben je je tong verloren ofzo?" Ik was even stil. "Grapje!" Grinnikte ze weer. "Dat was niet grappig." Zei ik oprecht. Ineens was ze stil. Na een paar tellen kon ik mijn lach niet meer inhouden. Ik grijnsde tot mijn oren. (Niet echt hoor!) "Dat was gemeen, al helemaal al tegen een meisje." Ze stond stevig in haar schoenen. Alweer kwam er een akward stilte. Ze stapte wat dichterbij. Ik keek met mijn ogen recht in haar mooie ogen. Ze glimlachte ineens heel schattig. "Kom, voordat ik al het eten ga opeten!" Ze sprintte de hal uit recht richting de Aula.
-------------------------------------------
Tip: Veel votes is een extra hoofdstuk!
Vind je het leuk?😄
Elke week sowieso één hoofdstuk!
Vergeet niet te voten en iets in de comments zetten mag altijd.🎀