The Hunter

Hoofdstuk 15

2K!😘😘😘😘
Volgend hoofdstuk XXL Hoofdstuk😜 (had dit hoofdstuk al een tijdje terug geschreven)
------------------------
P.O.V. Zoë
"LAAT ME MET RUST!" Ik zat rechtop met mijn ogen wijd open. Nachtmerrie. "Zoë!!!" Alfred stond ineens voor me. "Zoë? Wat is er aan de hand?" "Hoe kom ik hier? Waarom ben ik hier? Laat me gaan..." Ik was zo verward. "Herinner je het niet meer?" Ik schud mijn hoofd. "Ik wordt gek! Hoe kom ik hier?" "Je bent een kilometer van ons vandaan gevonden." Verklaarde Alfred. "Ik wordt letterlijk gek... Dit is al de tweede keer dat ik zomaar ergens ben." "Wat was de eerste keer dan?" Vroeg Alfred voorzichtig. Ik ging rechter op zitten om het uit te leggen. "Toen ik paar dagen geleden vertrok van hier werd ik ook ineens wakker in een moeras. Het was verschrikkelijk daar..." "Zoë neem nog wat rust. Kom maar uit de grot wanneer jij denkt dat het de goede tijd is."

~Maandag avond~

P.O.V. Mathijs
"Hé Rolf! Zag je die wolf door de gang rennen?" Rolf keek op van z'n boek. "Ja.. Dus?" "We mogen niet veranderen in de school, weet je nog?" Uiteindelijk nadat Rolf het door had keek die geïnteresseerd. "Der op af." In mensenvorm ben je misschien niet even sterk als in gedaante maar wel bijna even snel. Rolf en ik rende achter de wolf aan. Uiteindelijk kwamen we bijna aan bij de privé-gang. De wolf keek naar links en rechts. Dat was onze kans om de wolf te blokkeren. De wolf bleef te lang staan en werd omsingelt. "Blijf staan!" Gromde Rolf. "Jongens ik heb nu even geen tijd voor dit gedoe, ik zoek Mevr. Pack." "Jij komt niet uit deze Academie...' Gromde ik. "Geen leerling is geen toegang." Lachte Rolf. "Laat me der langs." Ze wou langs Rolf gaan maar hij zette haar weer terug waar ze stond. "Het is dringend!" Blafte ze naar ons. "Wat voor soort dringend?" Vroeg ik. "Leeft het nog? Of is het al dood?" Vroeg Rolf verder. "Last me er langs!" Ze ging nu in de vechthouding staan. "Wolfje wilt vechten? Kom maar op!" Rolf veranderde in een klik naar wolf. Hij is veranderd! Ik herkende hem alleen als een mager pluizige wolf. Maar nu is hij groot en sterk! "Laat me met rust! Alsjeblieft! Ik doe alles wat je zegt!" Piepte ze. "Wat heb je gezegd Rolf!" Schreeuwde ik boos. "Niks... Ze herkent me alleen maar." Lachte Rolf.

"Rolf vertel!" Schreeuwde ik tegen Rolf. Ik liep naar hem toe. Het meisje kon bijna vluchten. "Wacht even." Rolf stond op haar staart zodat ze niet weg kon. "Hoe heet je ook al weer?" "Rolf stop hier mee!" Ze piepte. "Tammm... Tamara" ze slikte nadat ze het had gezegd. Rolf liet haar staart los en ze rende snel weg. "Vertel! Nu!" "Rustig broertje, ik vertel het wel in je kamer. Anders luistert iedereen mee." Hij deed z'n arm over mijn schouder en leidde me terug naar mijn kamer.

"Als je een gebied inneemt moet je soms maatregelen nemen. Strenge regels... En niks toelaten wat niet mag." "Rolf vertel het punt van dit verhaal..." Hij zuchtte diep en begon weer met vertellen. "Er was een roedel in de beurt die een bedreiging vormde. We konden kiezen. Eigelijk hun mochten kiezen. Ze sloten bij ons aan of ze werden op de dodenlijst gezet. Uiteindelijk sloten ze bij ons aan. Alleen niet iedereen was er mee eens. Een gedeelte van die roedel wou in de nacht aanvallen. Gelukkig waren enkele wolven er wel mee eens. Hun vertelde aan mijn vader, de Alfa van de roedels, dat de roedel wou aanvallen. De wolven die dat vertelde mochten vertrekken zonder dat er maatregelen aan vast zaten. Maar bij het gevecht gebeuren, we hadden de wolven die tegen ons waren gevangen genomen....." Hij stopte met het verhaal. "Hoe bedoel je gevangen genomen?" "In een kelder opgesloten." Ik stond hem aan te kijken met een open mond. "Je hebt ze wel weer vrijgelaten hé?" "Voor sommige dingen ben je nog te jong. Welterusten." Hij sprong uit het raam en rende naar het bos. Waar hij z'n nacht ging doorbrengen.

P.O.V. Sanne
"Wat je hebt gedaan vandaag is onverantwoordelijk! Je had dood kunnen gaan! Iemand anders verwonden. Of nog erger je controle kwijt!" Ik keek naar de grond. "Sorry mevrouw..." "Nee geen sorry, jij bedankt." Ik keek op. "Wat??" "Je hebt Loesje gered. Zonder jouw snelle reactie zou ze nu in de ziekenboeg liggen. Door jouw actie willen we een groep oprichten om sommige, sterke wolven te laten bekronen als een 'PeaceKeeper'. Elke roedel een iemand." Ik was sprakeloos. "Jij bent zo een in je roedel." "Maar mevrouw. Heel leuk bedacht enzo maar de Omega's zijn degene die de gevechten in de roedel moeten stoppen. Niet Bèta's of andere rangen... Dan is de hele traditie verdwenen!" Ze zucht en laat een glimlach zien. "Dat klopt, Omega's zijn voor de gevechten in de roedel te stoppen maar als er een gevecht bezig is durft een Omega er vaak niet tussen te komen. Dat is ook hun karakter." Ik knikte.

De deur sloeg open er stond een bruine wolf rechtop. "Hoi Tamara, ik dacht al dat ik je geur op ving." Ik trok een vies gezicht. Leuk hoor dat iemand je opmerkt door je geur. "Zoë" *Hijg* *Hijg* "Sanne dankjewel voor je tijd. Ik moet gaan." "Wat is er met Zoë?" "Niks." Ze verdwenen de deur uit. Ik sprintte zo snel mogelijk naar Mathijs z'n kamer. "Mathijs!! Psst!! Zoë!" Ineens deed hij de deur open. "Waar is Zoë?" "Mevr......... Je staat in je ondergoed." {PokerFace} Ik keek snel de andere kant op. Ik hoorde hem weg huppelen. "Vertel verder!!" "Mevrouw Pack volg een ene Tamare ofzo. Ik denk naar Zoë." "Tamara!" Ik verwachtte niet dat antwoord. "Ken je haar?" "Soort van.. Kom!" Ik keek weer zijn kant op en zag dat hij het raam open zette. "Wat doe je?" "Dit is de snelste weg." Langzaam liep ik naar het raam en keek over de rand. Vijftien meter naar beneden. "Rustig, we gaan via de daken naar beneden." Toen ik beter keek zag ik een pad van daken naar beneden.

Na dat we van de daken af waren moesten we nu ongezien over het uitgestrekte veld oversteken. "Heb jij een idee?" "Nee jij?" Ik schudde met mijn hoofd. Uiteindelijk gingen we gewoon de gok wagen en in gedaante over het veld rennen. We kwamen ongezien aan bij de grens. "Hoe weet je eigelijk dat ze via het bos zijn gegaan." "Ik ruik Tamara's geur richting het bos. Volg me maar."Wtf Waarom ruikt iedereen haar geur?!{Pokerface} Na een paar minuten lopen zagen we Mevr. Pack en Tamara voor ons lopen. "Is ze nog steeds buiten bewustzijn?" "Ik heb geen idee..." We luisterde hun gesprekken aandachtig af. Na een half uur lopen kwamen we aan bij een waterval. "Waar zijn ze?" "Weet ik veel! Jij zou toch op ze letten?" We zochten rond het hele gebied bij de waterval maar geen spoor te vinden!

"Laat me los!!!" Hoorden we iemand roepen. "Was dat... Zoë?" "Rolf laat me los!" "Rolf? Wie is dat?" Vroeg ik aan Mathijs. Ik keek opzij maar zag geen Mathijs meer... "Grrrrr!!!!" Ik keek woest om me heen en mijn ogen schakelde om naar nachtzien. Mijn rug ging krom groeien en mijn klauwen werden scherp. De aarde onder mijn voeten waren opgehoopt naar de zijkant. Mijn poten zette druk in het gras zodat er een afdruk ontstond.
------------------------------------------------------------------------
Tip: Veel votes is een extra hoofdstuk!
Vind je het leuk?
Elke week sowieso één hoofdstuk!
Vergeet niet te voten en iets in de comments zetten mag altijd.🎀