The Hunter

Hoofdstuk 17

~Dinsdag ochtend~

P.O.V. Zoë
"Hoe zijn de omstandigheden?" "Ze heeft hoge koorts... En er is nog iets...." Hoorde ik om me heen. "Ze heeft diepe wonden in haar rug. We denken dat Rolf het haar heeft aan gedaan." Het was lang stil. "Dus dat betekent?" "Je weet dat ze nog steeds in gedaante is?" "WATT! NEE!" Een soort van vaas viel en galmende tikjes verlieten de ruimte. "Mevrouw Bakker!" Riep een mannelijke stem. Mam? Mijn hartslag verhoogde en allerlei piepjes piepte om me heen. "Zuster! Help haar onder controle te houden!" Elk geluid werd overstemt door een ander geluid. "Hou haar vast!!!"

Alles ging zo snel, zo... Ik opende mijn ogen. Mijn klauwen waren in de grond. De wind ging door mijn vacht. Ineens kwam er zoveel energie in mijn aderen. Ik voelde me alsof ik iedereen en alles aan kon! Maar iets sprak me tegen, iets zei tegen me dat ik terug moest naar waar ik vandaan kwam. Ik moest terug! Maar de vrijheid, de macht! Elke spier wou naar het bos! Alles! Maar mijn gedachten wou dat niet. Die zei dat er iets niet klopte. "Aahhh..." Mijn rug. Ik zakte door mijn poten. "Aahhh.... He.. lp." Alle pijn die door mijn zenuwen gingen. Alles dwong me om door te zetten maar dat lukt niet. Ik keek omhoog met tranen in mijn ogen. De maan stond boven in de hemel. Maar het was een halve maan.

P.O.V. Nico
"Heeft Rolf haar verwond?" "Ja, dat zeg ik!" Ik geloof het niet. "Ik slaap één nacht goed en ik mis van alles!" "Rustig Nico, ik ga zo naar Zoë toe om te kijken hoe haar omstandigheden zijn." Zei Sanne. "Dankje." Ze grinnikte en liep weg uit de aula. "Nico, het gaat vast goed met Zoë." zei Laurens terwijl hij een broodje met kaas verslond. "Mm.mm.." Hij likte zijn vingers af en smikkelde nog na. "Welke les hebben we zo?" Vroeg ik aan Laurens. "Ik dacht Samenwerking, maar die valt dacht ik uit. Wist je dat de oude kok van paar jaar terug ratten at?" Ik keek op en keek serieus naar Laurens. Ik zag hem met veel moeite zijn lach inhouden. "Kom de les begint zo!" Ik stond op en raapte mijn tas van de grond. Ik liep naast Laurens en zag allemaal welpjes opzij springen. Ik liep iets naar links om een meisje te ontwijken. Bam! "Hé let is op!" Snauwde ik naar de jongen. Hij draaide zich om. Hij keek woedend om en maakte zijn klauwen paraat. Elke stap die hij zette oorzaakte harde galmende klappen op de grond. "Wat zei je?!?" Zei de opgefokte jongen. Ik knakte mijn nek een paar keer, maakte mijn vuisten gereed. Mijn kaakspieren spanden zich aan. En een harde brul kwam uit mijn mond. De hele gang beleefde in stilte. Iedereen stond stil. Niemand zei wat, niemand keek een andere kant op. Allemaal naar mij, Laurens en de jongen. Die nog steeds bevroren stond voor mij. Stilte zegt veel.

"Laurens en Nico Wempe naar mijn kantoor! ONMIDDELLIJK!" Schreeuwde Mr. Silver. Alle wolven gingen snel weer verder waar ze mee bezig waren. Laurens en ik strompelde naar het kantoor. De deur stond op een kiertje. Langzaam opende we de deur die met een piepend geluid werd overstemd. We liepen naar binnen en verwachtte commentaar. "Nico, Laurens hier is een vestje van Zoë. Vindt haar alsjeblieft" We keken hem verward aan. "Ze ligt toch in het ziekenhuis? Toch?" Hij schudde zijn hoofd op de vraag van Laurens. "Het is nog onduidelijk maar ze is ontsnapt." Zei Mr. Silver en draaide zich om met de rug naar ons toe. "Ze komt niet vanzelf terug." Lauren pakte me bij de pols en nam me mee uit het kantoor. "Dude, weet je wel wat hij zo net zei?" Ik schudde mijn hoofd terwijl ik naar voren staarde. "Halloo??" Laurens zwaaide met zijn hand voor mijn gezicht. "Ik kom al..."

~Half uur later~

P.O.V. Neele
Frisse lucht doet geen kwaad. Ik ben zo blij dat ik de campagne voor de bloementuin heb gedaan. Je denkt aan niks anders dan vrijheid. "Hey Neele, hoe gaat het?" Een zachte fluwelen stem heerste over de bloementuin. "Hey Scout... Gaat in elk geval beter." Grinnikte ik. "Wat doe een meisje zoals jou hier helemaal alleen?" Ik lachte verlegen en keek naar de grond. Iets pakte me bij de heupen en trok me mee naar achteren! "Hihihi Scout, kom op!" "Dan moet je hier niet alleen zijn." Zei hij zachtjes in mijn nek. Ik voelde gewoon zijn aanwezigheid, zijn macht. Hij is een Alfa en leid The Thunder Pack op een andere Academie. "Wees niet verlegen, je bent een Alfa net zoals mij." De hitte die van hem afstraalde voelde zo... Machtig. "Je weet dat ik geen Alfa ben. Ik ben gewoon een.." Ik kon mijn zin niet afmaken. "Je bent een speciale, mooie, charmante wolf met als rang een Alfa. Dat weet iedereen..." Ondertussen kwam hij voor me staan en sloeg zijn armen over mij heen. Langzaam maar liefdevol liepen we een stukje naar achteren totdat mijn rug tegen de muur aan kwam. "Je bent mijn wolf." Zei hij voorzichtig en kwam dichterbij. Uiteindelijk stopte hij net voor mijn gezicht. Hij keek me aan met zijn mooie bruine ogen en sloot ze. Ik sloot mijn ogen en voelde een lichte prikkel op mijn lippen.

P.O.V. Zoë
Ik lag op de grond in het koude gras, ik had me al sinds vanochtend geen één keer bewogen. Ik lag al uren op de grond. Vooruit starend naar de grens van het gras die van de heuvel afliep. Soms kwam er een konijn langs huppelen. De honger in mijn maag was nog nooit zo strijdlustig! Alle geuren waren versterkt. Elk geluid was harder en mijn zicht was scherper. Net alsof mijn zintuigen versterkt waren. Maar ik wachtte af. Ik wachtte op iemand die me kon helpen. Mijn vacht was helemaal doorweekt. Er kwam een kleine bui langs. Maar de zon verdween al achter de wolken voor vandaag. Ondertussen had ik wel kunnen denken. Ik dacht over alle dingen die afgelopen week zijn gebeurd. De kipnaping, slaapwandelen in gedaante, Twee dagen in een hok geslapen, van Rolf kunnen ontsnappen, het gevecht in het bos en het ergste: mijn moeder horen huilen. Ze was zo overdonderd over het nieuws van mij. Alsof er iets knapte. Iets waar je later pas verdriet over kan hebben. Enkele tranen kwamen tevoorschijn.
------------------------------------------------------------------------
Tip: Veel votes is een extra hoofdstuk!
Vind je het leuk?
Elke week sowieso één hoofdstuk!
Vergeet niet te voten en iets in de comments zetten mag altijd.🎀