The Hunter

Hoofdstuk 25

Sorry dat het hoofdstuk zo laat kwam!😰

Fijn Pasen!

Herinneren jullie Casper nog? De bruin/gouden wolf die Zoë redde nadat Rolf haar ontvoerde?
Hij redde haar nadat Rolf(broer Mathijs) iets had gedaan waardoor Zoë nu 'zo' is.
Check anders Hoofdstuk 16☺️
-------------------------
P.O.V. Mathijs
Ik zag hem opstaan. Terwijl hij met zijn klauwen langs de stoelleuningen ging kwam er een oorverdovend geluid. "Ik wil het best wel vertellen. Alleen moet ik nog iets doen voordat ik dat kan doen." Zei hij gekalmeerd. "Vertel" zei Justin streng. "Waar is Zoë?" Vroeg hij. "Dat gaat je niks aan!" Zei Roos-An gefrustreerd. Hij keek haar recht in de ogen. Roos-An veranderde naar wolf maar dan met haar staart tussen haar benen. Ze piepte luid. "Laat haar met rust!" zei Justin. Hij ging beschermend voor Roos-An staan. Hij veranderde deels, hij brulde recht in zijn gezicht. "Wat schattig, een Bèta en een Omega. Maar hiermee kom ik niet verder. Trouwens jullie ook niet." Grijnsde hij. "Waar is Zoë?" nu was hij serieus. "Ik herken jou ergens van." Zei Roos-An na een lange stilte. "Was jij niet die wolf in het bos die Zoë wat wou aandoen?" Hij glimlachte sluw. "Bijna goed, ten eerste dat was Rolf en ten tweede ik beschermde haar." Ik kon mijn woede niet weer houden. Ik veranderde supersnel, met een afzet van de stoel sprong ik zo in zijn nek. "LEUGENAAR!" "Mathijs stop!" Ineens werd het het stil. Ik sprong van hem af en veranderde terug.

Mevr. Pack stond bij de ingang van de kamer. "Waar bleef je zo lang?" Hij liep zo naar Mevr. Pack toe. "Ik moest nog wat afhandelen nadat ik was opgeknapt." Mevr. Pack keek naar ons. "Wat hebben jullie gedaan?" "We hebben Mathijs gevonden met hem daar." Legde Roos-An uit. "Weet je niet wie dit is?" Vroeg Mevr. Pack aan Roos-An. "Nee, teminsten dat zeggen ze niet." "Ze nog wel, Mathijs kon je het ze niet vertellen ofzo?" Vroeg Mevr. Pack. "Door hem is Zoë nu zo! En vergeet Vincent niet!" Zei ik woedend. "Hoe bedoel je Mathijs? Door Rolf is Zoë en Vincent zo. Niet door Casper!" Mijn woede werd erger, ik veranderde van gedaante. "Dat is een LEUGEN!" Brulde ik door de kamer. Mijn hart klopte ontelbaar. "Dit komt door Casper!" Mijn zicht werd scherper, het kon nog maar een kant op kijken. Casper! "Mathijs hou op met deze onzin!" Hoorde ik. Ik sprintte recht op hem af.

P.O.V. Zoë
"Ze zijn hier in de buurt." Gromde ik tegen Vincent. Terwijl ik met veel moeite weer controle kon krijgen over mijn lichaam werd de verleiding naar voedsel sterker. "Ik kan het niet meer" zei Vincent. Zijn ogen veranderde van kleur, naar de kleur van mijn ogen. Zijn vacht veranderde naar mijn witte vacht. Ik zette mijn klauwen in de grond. De pijn die door mijn lichaam kwam was onvergetelijk. "Vincent verzet je er tegen! Alsjeblieft!" De pijn verdween, rust kwam ter sprake. Terwijl de pijn door me heen ging lag ik op de grond. Ik stond op, langzamerhand keek ik achter me om maar Vincent. Alleen stond Vincent daar niet maar ik wel. Terwijl ik rond de wolf heen liep viel me wat op. Zijn geur is er nog wel, alleen de rest niet. "Vincent?" Vroeg ik zachtjes. De wolf keek me recht in de ogen. Terwijl ik in zijn ogen keek, veranderde zijn ogen heel even van bruin weer naar grijs. Hij is er nog. Ik ging zitten. De wolf tegenover me ging ook zitten. Ik ging heel erg snel staan. De wolf ging ook zo snel mogelijk staan. De wolf spitste zijn oren. Ik deed het zelfde. "LEUGENAAR!" De brul kwam me bekend voor. Mathijs. Ik vergat de wolf. Mijn snelheid was ineens versneld. Ik hoorde voetstappen achter me plaatsvinden. De wolf volgde me. De achterdeuren zaten dicht. Ik keek even omhoog. Een trap van open luiken vormde een weg naar boven. Ik zette mijn laatste stap op de grond. De wind kwam langs mijn vacht. Het leek wel alsof ik vloog! Op het allerlaatste moment kwam ik er achter dat ik ook nog moest landen. Mijn klauwen klemden zich aan een luik. De wolf achter me sprong tegen een ander raam. We zijn dichtbij.

Nadat we binnen waren hoorde ik enkele voetstappen door de gang, bewakers. De wolf ging naar de gang waar de bewakers lopen. Ik trok hem snel bij het nekvel voordat hij de bewakers zou vermoorden. Ik trok hem mee naar een andere gang. Dit kwam me al bekender voor. Ik keek achter me om, de wolf was verdwenen. "Denk Zoë! Denk!" Dacht ik in mij zelf. De wolf spitste zijn oren, daarom gingen we naar binnen. Dus die wolf volgt op 100% instinct. In spitste mijn oren terwijl ik een luchtbaan volgde naar de wolf. De geur werd sterker en sterker. Een andere geur kwam er bij. Ik kwam uit bij de keuken. Logisch... Snel rende ik naar de wolf. Ik keek Vincent even in de ogen. De wolf vergat waarmee hij bezig was. "Kom" Ik rende richting de Aula, waar een sterke geur vandaan kwam. Roos-An, Justin, Sanne, Neele, Mathijs en Mevr. Pack stonden in de Aula. Een wolf in Moon-Shape stond naast Mevr. Pack "Dat is een LEUGEN!" Brulde Mathijs ineens. "Mathijs hou op met deze onzin!" Schreeuwde Justin. Ik zag dat Mathijs zich klaar maakte voor een sprint. Hij knakte zijn nek, zijn klauwen werden duidelijker....

Mijn zicht werd ineens rood. Mijn botten knakte, mijn klauwen werden langer. Mijn voorpoten raakte niet meer de grond. Wat er ook gebeurde, iets zei tegen me dat ik Mathijs tegen moest houden. Mathijs sprintte recht op de wolf af in Moon-Shape. Een brul verliet mijn mond. Ik zette me af, ik kwam meer dichterbij Mathijs bij elke stap die ik zette. Bij de allerlaatste stap maakte ik een grijpbeweging naar Mathijs toe. Ik greep hem bij zijn middel. Ik sleurde hem mee naar de grond. In mijn ooghoeken zag ik dat Vincent de wolf in Moon-Shape neerhaalde. Mijn zicht werd weer normaal, mijn botten knakte weer. Ik stapte van Mathijs af. Ineens kwam er weer een onvergetelijke pijn ter sprake. Ik brulde met mijn laatste adem...
-------------------------------------------

Tip: Veel votes is een extra hoofdstuk!
Vind je het leuk?
Elke week sowieso één hoofdstuk!
Vergeet niet te voten en iets in de comments zetten mag altijd.🎀