The Hunter

Hoofdstuk 30

Heb het hoofdstuk opnieuw gepubliceerd omdat dit hoofdstuk vast liep op Wattpad😩

Voordat het verhaal begint:
Aankomende weken wordt het een druk schema
Toetsweek is inzicht en die wil ik graag goed voorbereiden
Dus dat betekend minder hoofdstukken of juist meer als ik geen zin heb in leren😁
Hopelijk vinden jullie het verhaal nog leuk😱

Plz Vote, dat zou veel voor me betekenen😘🎀
---------------

P.O.V Zoë
Mijn keuze die ik in 1 seconde moest maken: boos blijven/ kalmeren... Ik wou wel kalmeren maar dat moment realiseerde ik me te laat. "Ik wou het je al veel eerder vertellen maar-" "Maar wat? Omdat ik nu moeilijk mijn woede in controle kan houden? Het maakt toch niks meer uit want ik vertrek!" Schreeuwde ik. Ik rende naar buiten, terwijl Casper naar binnen wou lopen knalde ik tegen hem aan. We rolden samen de stoep daarna van de heuvel, richting het bos. We probeerde te remmen maar we gingen alleen maar sneller. "Bos- Geva- W-Fen" zei Casper maar doordat we zo snel gingen kon ik hem niet verstaan. Ineens werden we uit elkaar getrokken. "Zoë?" Ik werd vast gehouden aan mijn t-shirt. Mijn voeten bungelde een halve meter van de grond. Casper werd daarin tegen in de handgreep gehouden. Ik knikte. Drie wolven in Moon-Shape stonden voor onze neuzen. Een grote grijze wolf hield mij in de lucht, een andere witte wolf hield Casper in de handgreep. Maar een zwarte wolf stond voor me. Ik knikte opnieuw als het antwoord. De grijze wolf zette me neer. De zwarte wolf had fel blauwe ogen. "Mam?" Zei ik. Het zonlicht glom in een flits in haar ogen. De witte wolf liet Casper los. De drie wolven keken elkaar snel aan en rende weg, diep het bos in.

"Wacht!" Schreeuwde ik. "Casper kom we gaan achter ze aan!" Casper krabbelde snel overeind. Hij was in een plas water geduwd nadat de witte wolf hem los liet. Hij schudde met zijn lichaam, uiteindelijk was hij van gedaante gewisseld. Terwijl hij veranderde schudde hij gewoon door totdat hij fatsoenlijk droog was. Hij knikte vastberaden. Ik rende het bos in. De wind ging door mijn haren heen. Ik ontweek enkele takken met mijn voeten, nadat ik klaar was met ontwijken racede ik op vier poten verder. Casper rende voorop, zijn bruin goude vacht glinsterde in het zonlicht die af en toe door de bomen heen kwam. "Daar zijn ze!" Blafte Casper. We splitste op, we wouden ze van twee kanten pakken. De drie spitste op, de witte en de grijze kwamen mij kant op dus ik volgde hun. Casper ging achter de zwarte wolf aan. De zwarte wolf zag dat ik haar niet volgde maar Casper dus ze ging nog sneller. Met snel bedoel ik super snel! De twee wolven die ik achterna ging rende in een struik. Ik remde met al mijn kracht maar ik viel in de struik. Inplaats dat ik in de takken belande zat ik in een tunnel. Ik zag twee schaduwen verdwijnen, ze gingen de hoek om. De tunnel zag er vaak gebruikt uit. Ik sloop de hoek om. De twee wolven waren niet meer alleen, de zwarte wolf was er ook. Alleen... Waar is Casper? Ik keek in de grote kamer. De wolven gingen terug naar gedaante. De zwarte wolf veranderde naar een vrouw met lang bruin krullend haar, de grijze en de witte wolf veranderde niet terug naar mens maar naar gewoon wolf. Ze knikte vriendelijk naar de wolven. Ze draaide naar mij om. Snel sprong ik in een hoek, waar de schaduw heerste. De wolven verlieten de grot.

Langzamerhand keek ik weer om de hoek. De vrouw was bezig om een paar dingen op te ruimen. Ik kon nog net zien dat ze een bot oppakte. Het zijn dus wilde wolven! "Daphne?" Ze draaide zich om naar een andere ingang. Daar stond mijn... Moeder wou ik denken maar ze is mijn tante. Maar wat doet zij hier?! "Lang niet gezien zusje... Hoe gaat het met Zoë?" Vroeg ze maar je kon aan haar stem merken dat ze wat achterhield. "Je hebt haar gezien. Je bent haar gevolgd of niet?" Zei mijn tante. Daphne grinnikte. "Het is eigelijk andersom ze is mij gevolgd." "Je bedoelt ze heeft je gevolgd maar is je kwijt geraakt?" Ze knikte. Maar ze hield weer wat achter. "Kopje thee?" Mijn tante weigerde onmiddellijk. "Heb je misschien een bruin gouden wolf gezien?" Weer grinnikte Daphne. "Ja ik heb hem gezien, hij was heerlijk!" WAT!? "Je hebt wat gedaan!" Brulde tante. "Hahahah! Denk je serieus dat ik een wolf ga opeten? Ik heb een heel bos voor mezelf!" Mijn tante beviel het antwoord niet. "Ik merk dat je je opoffering je hele leven heeft veranderd. Terwijl de opoffering zelf het moeilijkste was in je leven, nu is het zeker maar een dingetje die in het verleden is gebeurd." Bedoeld ze met opoffering.... Dat ik dat ben? "Je kind is net zo speciaal toen jij geboren werd maar omdat je haar weg moest geven maakt het niks meer uit voor je!" Gromde mijn tante. Ik weet in elk geval dat de zwarte wolf mijn moeder dus is... "Ik heb een hele moeilijke keuze gemaakt. Ik heb met andere van de oude roedel dit territorium opgebouwd, vele zijn gestorven op dit gebied... Zoë betekend veel voor me. Ze zal later dit gebied overnemen en doorgeven aan de volgende MaanWolven." Zei Daphne. Mijn tante hield haar mond dicht gesnoerd terwijl ze de grot verliet.

"Zo, kom maar tevoorschijn." Casper klom uit grote houten kist. Wat doet hij hier? "Zoë kom maar." Zei Casper. "Ze ruikt je geur al van honderd meter afstand. Langzamerhand stapte ik uit de schaduw. "Hoe is dat mogelijk?" Vroeg ik.
"Eerst bij het begin beginnen." Zei Daphne. "Nadat Casper je heeft gered van Rolf is hij even weg geweest om te gaan herstellen van de wonden. Hierbij kwam hij mij tegen, ik vroeg als hij jou in het oog wou houden. Dus zo ken ik Casper en hij mij..." Legde ze uit. "Oja, jij bent in de wolvenwereld mijn welp dus ik herken jouw geur uit duizenden." Ik knikte de hele tijd. Al die informatie te gelijke tijd... Is best veel. "Wat weet jij allemaal over MaanWolven Zoë?" Vroeg Daphne uiteindelijk. Casper was ondertussen bezig met wat eten te maken. "Ik hoorde Rolf het wel een keer zeggen. Hij zei dat ik een van de laatste was." Daphne liet een glimlach zien. "Dat is nog maar het begin van de geschiedenis. Misschien wist je het net al van het gesprek maar ik was een MaanWolf. Als je later ouder bent kan je kiezen om altijd een MaanWolf te zijn of om te kunnen transformeren tussen mens en een normale wolf. MaanWolven bestaan als sinds mensen konden schrijven, misschien wel eerder." Terwijl ze dat allemaal vertelde kwam Casper aanlopen met wat eten. "Hoe zit het met de Moon-Shape?" Vroeg ik. Die nare dagen die ik in de ziekenzaal had doorgebracht... "Rolf ontvoerde je omdat de Moon-Shape altijd eerder komt bij MaanWolven dan bij normale wolven. Hij wou dat je niemand kwaad kon doen als dat moment er was. Maar omdat er een vonkje van instinct in jouw hersenen er op hadden gereageerd, kan je nu nog eerder veranderen naar Moon-Shape." "Maar..." Casper wou wat vragen maar was druk bezig met het eten. "Maar waarom kan Zoë de Moon-Shape niet beheersen?" Eigelijk zat die vraag ook al een tijdje in mijn hoofd. "Je kan het alleen niet beheersen als de maan 24 uur zichtbaar is, Maanwolven krijgen kracht van de maan. De maan zal over enkele dagen niet meer overdag tevoorschijn komen. Dan zal de controle van Moon-Shape aanwezig zijn." Ineens werd het donker in de grot.
-------------------------------------------
Tip: Veel votes is een extra hoofdstuk!
Vind je het leuk?😄
Elke week sowieso één hoofdstuk!
Vergeet niet te voten en iets in de comments zetten mag altijd.🎀