Úlitimas Órdenes del General (GLO)

Kabanata 22

Kahon

***

Stella's POV

"D-Dad.."

"Kunin niyo siya." Malamig na utos ni Senator Enriquez sa men in black niya tsaka mabilis na lumapit kay Vicente.

Pumiglas naman ito at nanlaban kaya't mabilis itong hinampas ng baril ng mga tauhan. Naging mabilis din ang panghihina ni Vicente at napaluhod ito sa sahig. Nanlalaking mga mata ko namang binalingan si Senator na parang wala lang sa kan'ya na sinasaktan ang anak niya.

Heneral moved a bit to get Vicente away from those people but even before he finally reach him, all the guns are now pointing at him. Mabilis ko namang nilapitan ang Heneral at hinatak ang braso niya para pigilan siya.

"G-Goyong, wag." Sabi ni Vicente na ngayon ay nakahawak sa tiyan dahil sa sakit na natamo nang hampasin siya ng baril. May dugo na rin siya sa labi dahil dito.

"Anong 'wag?" Galit na tanong ng Heneral sa kan'ya habang namumula na ang mga mata ng Heneral sa galit.

Vicente just gave us a smirked while he's in pain. He nodded at us a smiled widely like he's telling us to not worry about him.

"Hindi ba kayong dalawa 'yung nakita ko sa mansyon?" Malamig na sabi sa amin ni Senator.

Naalala ko pa iyon nang bumisita siya sa mansion nila sa Bulacan habang hinahanap namin ang kautusan ng Heneral sa mga Enriquez. That time he's finding Vicente.

Senator smirked, "All this time you're just hiding this brat, huh?"

Tumingin sa akin ang Senador at tinuro ako, "At ikaw... anong karapatan mong isangkot ang pangalan ng anak ko sa gulo ng buhay mo?"

Hindi siya makapaniwalang ngumisi sa akin, "At para isugal ang buhay niya maligtas ka lang? Sino ka sa inaakala mo?"

I bit my lower lip, "I-I'm sorry po.. Hindi ko po sady—"

"Fuck up, young lady!" He cut me off. "Kung mayroong namamagitan sa inyo ng anak ko..."

"Dad!"

"...At ikaw ang dahilan nang pagtakas niya sa akin, siguro dapat mawala ka na rin ano?"

Nanlaki naman ang mga mata ko nang sabay sabay nag kasa ng baril (na nakatutok pa rin sa amin) ang mga tauhan ng tatay ni Vicente.

Mabilis naman akong tinago muli ng Heneral sa likuran niya at gano'n din naman si Vedasto na tumabi sa Heneral para tuluyan na akong matakpan.

"Dad!" Hiyaw ni Vicente tsaka pumilit kumawala sa mga tauhan na napag tagumpayan niya naman.

He immediately run towards us and hide the three of us on his back.

"Sasama ako! Uuwi ako!" Vicente said repeatedly.

The Senator was slightly shocked at his son's sudden movement, but after a few seconds, he laughed sarcastically.

"So you like her that much huh?" Senator chuckled.

"Don't worry Vince, I'm not a murderer." Senator added and looked at me with a sharp eyes.

Napalunok naman ako roon.

"Siguraduhin mo lang hija na lalayuan mo na ang anak ko, at tatapusin mo kung ano man ang namamagitan sa inyo.. Or else..." Binitin niya ang kan'yang sasabihin at hinayaang ang nanunuyang ngiti niya na lang ang idugtong dito.

"Wala pong namamagitan sa amin." Pikit mata kong sagot sa Senador. Halos kumalabog ang dibdib ko dahil sa takot sa ginawa kong pag sagot kay Senator Enriquez.