Úlitimas Órdenes del General (GLO)

Kabanata 27

"Kaibigan"
***

Stella's POV

"What do you mean by real Remedios?" Angel asked the woman.

"Look Miss, we aren't looking for Remedios because she's here... okay?" Sabi ni Vicente tsaka ako inakbayan. "My sister is here—"

"I'm your sister Kuya Enteng. We're like a family during your stay in Dagupan." Giit ng babae na naging dahilan nang pagkirot ng puso ko. "I can prove that."

I swallowed hard and tried my best to smile at her, "Ako si Remedios."

That's what Heneral told me, so ako nga 'yon. Paninindigan ko 'yon. Iyon din ang sabi sa akin ni Angel. I can still remember Heneral's reaction when he first saw me in this life. Wala siyang ibang bukambibig kung hindi Remedios nang makita niya ako. Dahil ako nga si Remedios. I'm his only and last love. Ako 'yon.

The woman sighed in disbelief, "You just have my face, but you can't have my memories."

Memories.
Ala-ala.

Ito na naman tayo. Babalik at babalik na naman tayo sa pesteng ala-ala na 'yan! Bakit nga ba kasi wala ako niyan? If I am the real Remedios why I do not have any single memory with Heneral?

For his mission's sake? That's bullshit!

I blinked twice and tried my best to have a strong voice, "I don't need to explain myself, I am Remedios Nable Jose. Tapos po ang usapan."

Habang tumatagal ay parang nanliliit ako sa mga pinagsasabi ko. Para ba akong batang alam nang wala siyang panalo, pero nilalaban pa rin. Nakakahiya. Nakakapangliit. Tunog desperada.

"I am Remedios Nable Jose, and I can prove it. Mula umpisa, hanggang sa dulo ng naging buhay ko kaya kong patunayan na ako si Remedios. Ako ang huling pag-ibig ng Heneral. Ikaw, anong kaya mo?" Nanginginig ang boses ng babaeng nasa harapan ko habang paunti unting binibitiwan ang bawat katagang sinabi niya.

Dahil doon ay  mas lalong lumiliit ang paniniwala kong ako nga si Remedios. Pakiramdam ko nasa computer game ako at game over na. Talo na ako.

"Mawalang galang na ho, subalit hindi kita kilala..." Ang Heneral na ang sumagot sa babae nang mapansing wala na akong balak magsalita pa.

Dahan dahang napakalas ang mga braso ko sa pagkakayakap sa Heneral, pero naging kabaligtaran naman ng kilos ko ang naging kilos niya. Heneral hugged me tight as if he will lose me for life once he let me go.

"Goyo, ako 'to!" Mahina ngunit may diin na sabi ng babae habang nagsisimula na namang mamuo ang luha sa kan'yang mata.

Hindi sumagot ang Heneral dahil naging abala siya sa akin. Naramdaman kong hinahanap niya ang mata ko gamit ang malalim niyang titig pero hindi ko siya magawang tignan. Patuloy lang akong kumakalas sa yakap niya kahit pa mukhang wala siyang balak pakawalan ako.

Hindi niya ako masisisi o hindi nila ako masisisi kung bakit ganito ang nagiging reaksyon ko. Fuck! Someone's claiming that she's Remedios and she can even prove it!

Anong laban ko? Ang mukha ko? Na mukha ni Remedios? Ang sinabi nila Angel at Heneral na ako nga 'yon? Damn! I don't even have any memories with him! Paano ko ilalaban na ako nga si Remedios?