My Wife's Tears (COMPLETED)

CHAPTER 33

Chapter 33:A Chance

AURORA PEARL CRIZANTO AVELINO's POV

"Matalino ka, ate. Before you will plan something, try to think your babies first. Mga bata pa sila, ate. Paano kung matatagalan ka? Paano kung hindi ka makakabalik kaagad? You let them to get mad at you?" usal ng kapatid ko sa akin habang kunut na kunot ang noo niya.

I understand him. Kaya niya nasasabi 'to dahil nag-aalala siya sa mga pamangkin niya.

"They are genius too, Pexux. Maiintindihan nila ako and I know what the best for them," malamig na sambit ko at bumuntong-hininga lang ang kapatid ko dahil sa nasabi ko.

Alam kong maiintibdihan ako ng mga anak ko. Kailangan ko lang talagang gawin ito. Hahanapin ko lang ang sarili ko kasi sa ngayon ay hindi ko na alam ang gagawin ko.

Ubus na ubos na ako. Kaya kailangan ko na munang magpahinga.

"It's hard to forget, I know that but at least try to forgive him, ate. Lahat naman tayo ay may pagkakamali at nagkakasala because nobody's perfect," sa mababang boses na sabi niya.

Napangisi ako...

"Where did you find your words, lil bro?" nang-aasar na tanong ko sa kanya. Dahilan na nagsalubong ang kilay niya.

"Don't know, ate," nakataas na kilay na sagot niya at ngumisi sa akin.

"You punched him hard, then why suddenly change, Pexux? You hate him because he hurts your ate at bakit...kinakampihan mo na siya ngayon?" mapanghamon kong tanong sa kanya at pekeng umubo naman siya. Na tila hindi rin nagustuhan ang tanong ko.

"Of course not! Hindi ko siya kinakampihan, ate! Nor you! Ang sa akin lang naman ay advice sa 'yo dahil sa mga pamangkin ko. Kung aalis ka, aampunin ko na lang ang mga anak mo at ako na ang mag-aalaga!" naniningkit na turan niya at halos matawa ako sa reaksyon niya.

"Tss, don't bother, Pexux."
Tumayo ako at lumapit sa glass wall kung saan kita lahat ang mga buildings, car o ang kabuoan ng Manila. Magandang tanawin, I can say that.

Naramdaman ko naman na may humakbang papalapit sa akin. I thought it was Pexux but I was wrong... It was Bud.

"Your little brother was right, Madam, why don't you try to give him a chance?" wika niya.

"A chance? Do you think he deserve to give him that? After ng ginawa niya sa akin?" sarkastikong saad ko.

"I think so," kibit-balikat na sagot niya.

"Look down there, ate. He's here."
Singit ni Pexux at tumabi sa akin. Sa left side ko si Bud and he's in my right side.

"Always, all the time I guessed," tumatangong sambit ni Bud.

"Yeah, kita mo, ni hindi makapasok sa building mo," natatawang sambit ni Pexux, habang pareho kaming nakatingin sa ibaba.

Kumunot ang noo ko, ano pa ba ang ginagawa niya rito? Mag-uusap kami pero mauuwi lang pala sa wala? Ni hindi niya ako kayang sagutin kung mahal pa ba niya ang kabit niya. Tsk.

Napaigtad ako nang tumingin siya sa itaas, and where my office is! Umatras ako at napahawak sa dibdib.

Whoa! Para akong criminal nito.

"Afraid, eh? Ate try to talk to him and about your business, maybe I can handle it for awhile or maybe...puwede mo ng i-manage ang hospital mo and work as a doctor," seryosong sabi ng kapatid ko.

Manage my hospital? I don't think I can do it. Sa situation kong ito? Nah.

"I can't..not now, Pexux," may panghihinayang sabi ko at bumuntong-hininga.