With This Magic (Book 1)

Chapter Twenty-seven

Chapter 27

ELENA STEPHIE

The guy completely faced me with knitted brows. "Who are you?"

Itinaas niya ang kamay niya at agad akong napunta sa tabi nito.

He can use magic!

"You're the culprit." Puno ng kasiguraduhang sabi ko habang tinititigan siya.

"How? How did you get in here?!" He asked loudly enough to ruin my ears. Ansama naman, sumisigaw. Sinisigawan ko ba siya?

"Kailangan ko ba talagang sagutin iyan?" Ani ko. Itinabon ko ang kamay ko sa magkabila kong tenga.

Woah! A deadly glare.

"Hihi, easy lang. Eto na sasabihin na. Masyado kang mainipin eh." Tumalikod ako at itinuro ang pinaglusutan ko.

Nang binalik ko ang tingin sa kaniya ay nakakunot lang ang noo nito. Wearing his black coat and black aura, brr he's somewhat scary. Just so so, though.

"Sh*t!" Usal nito kaya napangiwi ako.

"So, sino ka? Why were you doing those things with that magic of yours? Anong makukuha mo? Pasensya marami akong tanong since ayaw gumana ng mahika ko rito kaya sagutin mo na lang." I smiled at him.

He was stunned for a second but laughed like crazy after a while. Baliw na ba talaga toh?

"Hey, you okay? May kilala yata akong nagtatrabaho sa mental hospital baka pwede kitang ipasok roon."

"What the f*ck are you talking?! Isa ka sa mga infected ng Blank Magic ko. Your physical body is beyond my control, lady. I can kill you any minute." He said nonchalantly.

Litaw ang ngisi niya nang itinaas nito ang kamay niya. What did he do?

"Wanna know what's happening outside?"

Walang imik akong napatingin sa monitor na lumitaw sa harapan namin. Just what the heck? This guy is insane! Bugbugin ko kaya. I can see the people fighting one another. And to my surprise, I also see Prince Sans but he doesn't have eyes like of the infected. Diretso itong nakatingin sa monitor na tila nakikita nito.

"H-hey!" Ani ko nang mawala ang monitor. Salubong ang kilay kong napatingin sa lalaking nakatayo sa harapan ko.

Humalakhak ito na parang wala ng bukas pero nakikita ko sa mga mata niyang pilit lang iyon. Hayy, just what do I do? I should help the people outside but I should also help this pitiful man.

"Bakit mo ba 'to ginagawa? Nakaka-stress ka ah." Nakanguso kong sabi saka umupo sa sahig na parang hindi naman sahig. Sumasakit ulo ko sa pag-iisip ng gagawin eh.

Tumigil ito sa pagtawa at nagtataka akong tiningnan.

"You're not scared?"

"Why would I? Hindi ka naman nakakatakot eh. Yung powers mo lang, medyo scary ng konti pero astig." Pumangalumbaba ako saka tiningnan siya.

"This is sh*t! I will kill you!" Sigaw niya pa. Aksidente naman akong napahikab kaya hindi ito makapaniwalang tumingin sakin.

"Sorry, excuse me. Inaantok lang ako eh. By the way," Tumayo ako at lumapit sa kaniya. Hindi naman ito umatras kaya huminto ako sa harapan niya. "Okay ka lang? May problema ka ba? Did anybody hurt you? What pushed you to do this evil thing? Is it enough? Or you're still cannot be satisfied and can't stop?" Naglakad ako papuntang gilid at nagpatuloy sa pagsasalita. "I'm just saying, kung ano mang pinagdadaanan mo o pinagdaanan mo na, hindi iyon dahilan para manakit ka ng iba. You're quite gifted with that magic, it may seem a curse to others but it can also be a great help someday in the right time and the right place." Nilingon ko ito at napamaang nalang nang makita ang tumakas na luha mula sa mga mata nito.