Oh My Captain

Ball 8

"Saan kana naman pupunta?" kintal niya sa akin nang tumaliwas ako sa kaniya.

"Matutulog na ako, ano pa ba sa tingin mo gagawin ko?" singhal ko pabalik.

"Samahan mo muna ako dito" saad niya sabay hila sa akin kung saan.

Dinala niya ako sa sala at pinaupo ako sa sofa. Akmang tatayo na ako pero agad na naman niya akong kinabig pabalik.

"Ano ba!" sigaw ko ulit sa kaniya.

"Stay, just a couple of minutes. I am tired and I need your comfort" he firmly said then he lay straight on the cushion as he put his head on my lap.

My eyes are wide open and my heart beats wildly. Hindi ako nakagalaw at kusang nanigas sa kinaupuan ko. Paano ako gagalaw kong nakahiga na siya sa akin?

"S-Silverio..." mahinang tawag ko sa pangalan niya.

I heard him groan at napapikit nalang ako sa pagpipigil ng nararamdaman.

"Don't ignore me again babe hmm... di ko na kayang hindi ka kausap" mahinang bulong niya tumagilid sa kabila habang magkakrus ang kaniyang mga braso sa dibdib niya.

I instantly place my palm on my chest to feel the drumming beating of my heart. I rendered speechless at what he said. I bit my lower lip to suppress the overflowing emotions filling my heart. Butterflies are crazily building my stomach right now as well.

Dapat siguro kailangan ko nang magpacheck up. Napapadalas na yung pagaabnormal niya.

I look down and silently stare at him. Walang bahid ng kahit anong pagkababaero ang pagmumukha niya habang tulog. Ang haba din ng kaniyang pilik mata at kitang-kita ang tangos ng kaniyang ilong and his lips... I immediately close my eyes to erase the naughty  thoughts formed inside my brain when I stared his lips. Yung labing dumakma sa akin kanina. Ang labing nagbaliw sa akin.

If I could easily command my heart not to beat for him; I will immediately do it because loving him is the most dangerous risk to take. Loving him means hurting myself too. He is not healthy for me and I know for sure, he will just end up hurting me in the end because he is a man who never never stays.

I sighed hopelessly. Pinatong ko ang ulo ko sa headrest ng sofa at dahan-dahang binaba ang talukap ng aking mata.

Kinaumagahan, gumising akong nakahiga na ako ng tuwid sa sofa, taliwas sa sitwasyon ko kagabi. Meron na ring kumot na nakatakip sa aking katawan.

Mabilis akong napabangon sa higaan at sinipat kung saan na ang kasama ko. It's not that I still like him sleeping on my lap but I just to make sure that no one saw us on that kind of situation.

Wala nga ba?

Oh shock! Tiffany! Napatakip ako ng mukha sa pagkabangag ko.

Napapayuko ako sa mga nakasalubong kong mga kasambahay nila Tiffany dahil sa hiya. Panigurado nakita nila kami dahil maaga silang nagigising.

Kumaripas ako ng lakad paakyat sa kwarto ni Tiff. Buti nalang Sabado ngayon kaya okay lang natanghali kami ng gising.

Pagkapasok ko ng kwarto agad akong nakahinga ng maluwag dahil naabutan ko pang tulog na tulog siya. It means di niya kami nakita.

Pumasok ako sa banyo at naghilamos, nagtoothbrush at nagbihis na rin. Pagkalabas ko ng banyo wala na si Tiff sa higaan. Inayos ko muna ang sarili ko bago ako lumabas.

"Good morning" bati ko kay Tiff na naabutan kong nagluluto ng kung ano.

"Good morning" nakangiting bati niya sabay balik ng atensyon sa niluluto niya. "Hey? sa kwarto kaba natulog kagabi? bakit parang pakiramdam ko wala akong kasama kagabi" tanong niya bigla sa akin.