Undercover.

25

Justine's P O V

Eenmaal ik op mijn kamer ben gooi ik de deur hard achter me dicht.Harry weet dat ik het weet en eerlijk gezegd boeit het me niet, hij had het me gewoon zelf kunnen zeggen.Ik dacht dat hij me vertrouwde maar nee zelfs nu ik hem de kans gaf om het te vertellen loog hij gewoon verder en eerlijk waar ik haat het om belogen te worden.Ik hoor voetstappen richting mijn kamer waarna ik de deurklink naar beneden zie gaan.Ik spring snel uit mijn bed en duw de deur weer dicht waarna ik die sluit.Ik heb geen zin om te praten,waarom zou ik ook nog praten?Zodat hij nog meer tegen me kan liegen?"komop Justine laat het me uitleggen." ik negeer Harry gewoon."je weet niet hoe het zit komop open je deur zodat we kunnen praten." ik zucht en twijfel even of ik met Harry zou praten maar besluit dan het niet te doen.Ik stop mijn oortjes in en zet mijn muziek luid genoeg zodat ik Harry niet meer hoor.

Harry's P O V

Ze weet het.Justine weet dat ik Harry ben en niet Marcel.Ik sta al zeker tien minuten op haar kamerdeur te bonken maar ze reageert niet." alsjeblieft Justine laat me binnen." "alsjeblieft." probeer ik nog eens maar er komt geen reactie.Dit heeft geen zin."goed dan ga ik maar." mompel ik waarna ik wegwandel van haar kamerdeur.Eenmaal ik buiten ben ga ik gelijk naar mijn eigen huis en plof mezelf op de zetel.Dit was het dan.Justine weet het en aan haar reactie te zien denk ik niet dat ze ooit nog met me zal praten en ik kan het haar niet eens kwalijk nemen.Ik had het haar gewoon moeten zeggen maar ja daar is het nu wel te laat voor.

Ik weet niet wat te doen.Aan de ene kant wil ik gewoon dat Justine naar me luisterd maar aan de andere kant denk ik dan weer dat dat geen zin heeft.Als Simon te weten komt dat Justine en Roos weten wie ik ben moet ik hier zowiso weg.Ik haal mijn hand door mijn haar en staar gewoon rond me.Oke nee ik ga hier niet blijven zitten zo word ik gewoon gek.Ik trek mijn jas weer aan waarna ik uit mijn huis wandel.Ik besluit gewoon wat rond te wandelen en alles te laten bezinken.Meer kan ik niet doen.Als Justine niet met me wil praten dan is het zo.

Justine's P O V

Na een uur ben ik wel zeker dat Harry weg is.Ik zet mijn muziek af en open mijn kamerdeur waarna ik stil naar beneden ga, tja je weet nooit dat hij hier nog is.Als ik in de living kom zie ik dat hij inderdaad weg is.Ik plof mezelf op de zetel en zet de tv aan.Ik begin wat te zappen tot ik op een muziekclip van One direction kom.Serieus dit geloof je toch niet?Ik doe de tv weer uit en besluit naar Roos te gaan.Ik doe de moeite niet om een jas aan te doen of om me om te kleden, hoe ik er uit zie is wel één van mijn laatste zorgen.De vriendschap tussen Harry en ik is gewoon over.

Na enkele minuten sta ik voor Roos haar voordeur.Ik bel aan en Jason doet de deur open."is Roos er?" vraag ik gelijk.Jason knikt en ik loop gewoon verder in Roos haar huis.Ik ren de trap op naar haar kamer en gooi die met een ruk open.Ik zie Roos en Zayn op haar bed zitten, ze kijken een film." oh ik kom wel nog eens terug." mompel ik waarna ik de deur weer achter me dicht wil trekken." nee wacht Justine wat is er?" vraagt Roos bezorgd terwijl ze van haar bed klimt." Harry weet het." mompel ik zacht." wat weet Harry?" ik kijk Zayn aan.Ohja die weet natuurlijk niet dat ik het al lang wist." dat ik weet dat hij Harry heet en gewoon wie hij is.Hij weet dat ik het weet." raas ik nu.Zayn kijkt me verward aan." hoe weet je het?" oke nu moet ik dat ook nog weer eens uitleggen." ik zag jullie een tijdje terug op tv en ja ik herkende jullie en belde Roos om het haar te vertellen maarja die wist het dus al."Zayn zegt niets en Roos kijkt me gewoon aan waarna ik mijn schouders ophaal." hoe weet hij dat je het weet?" vraagt ze dan."ik heb het gezegd maar echt hij maakte me gewoon kwaad met dat gelieg enja voor ik het goed besefte gooide ik er uit dat ik weet wie hij is."

" en toen?" vraagt Zayn nu."toen ben ik naar men kamer gelopen en heb ik hem genegeerd tot hij wegging." oke als ik het zo zeg klinkt het echt wel erg dat ik hem gewoon genegeerd heb maar wat had ik moeten doen he?Hem zeggen dat het niet uitmaakt dat hij liegt tegen me?Tuurlijk maakt dat wel uit."heb je hem nog gehoord?" vraagt Roos dan.Ik schud gewoon mijn hoofd.Waarom zou ik hem nog horen?Ik denk niet dat hij nog met me wil praten nadat ik hem genegeerd heb en geschreeuwd heb tegen hem maarja ik weet dan ook niet of ik hem wel nog wil horen." genoeg hierover,hoe zit dat nu tussen jullie?" vraag ik terwijl ik van Roos naar Zayn wijs.Ik zie hoe Roos begint te blozen."vertel nu, zijn jullie een stelletje?" vraag ik opgewonden als Roos of Zayn niet gelijk antwoordn.Roos en Zayn knikken en ik begin blij in de lucht te springen.Dit is gewoon geweldig!Ik had heus wel door hoe leuk ze elkaar vonden en gelukkig voor Roos heeft Zayn tenminste geen geheimen." oh ik ben zo blij voor jullie!" zeg ik oprecht.Roos bloost nog meer en ik grijns gewoon."goed euh ik ga maar weer." zeg ik dan waarna ik Roos haar antwoord niet eens afwacht en wegren.Ik wandel haar huis uit en besluit om even tot aan het parkje te wandelen,ik heb toch niets te doen.

Terwijl ik naar het park wandel kan ik het niet helpen en dwalen mijn gedachten af naar Harry, zou hij het wel erg vinden dat we ruzie hebben,nouja ruzie kun je het niet noemen denk ik.Ik denk dat we gewoon niet meer met elkaar praten en dat is even erg.Voor mij toch.Ik vind het echt jammer hoe het gelopen is tussen Harry en ik,onze vriendschap betekende veel voor me en ja ik vond hem leuk maar hij heeft gewoon gelogen, en niet een kleine leugen maar echt een grote leugen dus ik weet gewoon niet of ik hem nog kan vertouwen, wie zegt dat hij niet weer tegen me gaat liegen als ik dit achter me laat?Ik kom aan in het park en ga zitten op het eerste bankje dat ik tegenkom.Ik weet gewoon niet hoe het kan dat ik me zo verschrikkelijk voel, het voelt alsof ik keihard gedumpt ben terwijl Harry en ik niet eens een relatie hebben.Ik voel een brok in mijn keel komen en tranen in mijn ogen vormen.Ik slik om de brok in mijn keel weg te krijgen wat niet werkt.Ik wrijf in mijn ogen om te voorkomen dat ik ga huilen,wat dus ook niet werkt.

Ik zit dus op een bankje in het park te huilen, hoe zielig kan ik zijn?Ik ben niet iemand die mijn emoties toont en toch zit ik hier te huilen alsof mijn leven er van afhangt.Ik vraag me af hoe het geweest zou zijn als Harry nooit had gelogen tegen me,of het me op zijn minst zelf verteld zou hebben maar ja dat ga ik dus nooit weten.Ik snap het gewoon niet, ik dacht dat we vrienden waren en vrienden liegen niet tegen elkaar.Toch? Ik veeg de tranen weg en adem diep in waarna ik rond me kijk om mijn gedachten over Harry en ik tegen te houden.In de verte zie ik een koppeltje zitten, ze eten elkaar zowat wat op.Serieus andere mensen hebben ook gevoelens!Oke ik weet dat dat koppeltje niet eens weet wat dat met me doet, als ze al weten dat ik hier zit maar komop het is toch totaal niet nodig om elkaar half op te eten in het openbaar.Ik zou er niet van schrikken als ze straks elkaar beginnen uit te kleden ofzo.Ik grom wat in mezelf en schrik als ik voetstappen naast me hoor.Ik kijk naast me en zie Harry staan.Wat heb ik gedaan dat ik dit verdien?Harry zegt niets en komt naast me zitten.Ik staar voor me uit en frummel wat aan de rand van mijn shirt,ofja Harry's shirt.Ugh alles doet me gewoon aan hem denken en nu zit hij nog eens naast me ook.Ik weet dat ik iets zou moeten zeggen maar ik kan gewoon niets bedenken om te zeggen,alles is al gezegd.Vanuit mijn ooghoek zie ik hoe Harry aan zijn vingers prutst.Dit is gewoon te ongemakkelijk.Wat zal dat geven op school?Normaal zijn we bijna altijd samen maar nu kan dat dus ook niet meer."Justine." hoor ik Harry mompelen en ik kijk hem aan.Zijn haar zit in de war en zijn ogen zijn glazig door de tranen." het spijt me." ik hoor hoe zijn stem kraakt op het einde en ik veeg snel de tranen uit mijn eigen ogen weg." mij ook." mompel ik waarna ik opsta en wegren.