Undercover.

62

Justine's P O V 

Twee uur.Ik ben al twee uur bezig aan het fotoboek voor Lennert maar ik vind het niet erg, het is het minste wat ik voor hem kan doen.Zijn foto's zijn echt goed voor iemand van zijn leeftijd.Oke het is erg voor Lennert dat hij leukemie heeft maar ik doe dit niet uit medelijden,nee ik doe dit eerder uit bewondering.Ik kijk echt op naar Lennert, naar hoe hij blijft lachen ondanks zijn rotte ziekte,hoe hij overal het positieve van inziet.Liam vroeg Lennert gisteren op een moment of hij het niet jammer vind dat hij geen haar heeft nu, Lennert antwoorde heel serieus " wel, nee ik moet het nu niet kammen,als het teruggroeit denk ik dat ik het laat afscheren." ik en de jongens wisten niet goed wat we er op moesten zeggen tot Niall een heel verhaal begon over hoe lastig het inderdaad wel is om elke morgen je haar te moeten kammen.

Na nog een uur ben ik klaar met het fotoboek,alle jongens hebben er een persoonlijk tekstje ingeschreven voor Lennert en natuurlijk heb ik dat zelf ook gedaan.Ik draai me om en kijk Harry aan die op mijn bed zit met Lux." ik ga even terug naar Lennert." zeg ik tegen Harry terwijl ik rechtsta.Ik vertelde Harry mijn plan gisteren avond nog en hij wilde graag maar Simon wil dat ze de hele middag repeteren dus ga ik maar alleen,ofja Paul gaat wel mee maar je snapt wat ik bedoel." doe hem de groetjes van ons allemaal he." ik knik en wandel met het fotoboek in mijn handtas de kamer uit.Ik wandel naar de lift waar Paul  al staat." je weet dat Simon dit niet kan weten he?" ik knik." goed ik heb hem gezegd dat je de stad wilde zien dus dat ik met je meeging." ik glimlach naar Paul." dankje." 

Na een half uur komen we aan in het ziekenhuis.Ik wandel gelijk door naar de kamer die Lennert me gisteren toonde en zei dat het zijn kamer is.Ik klop op de kamerdeur maar krijg geen antwoord.Ik open voorzichtig de deur en hoor direct het misselijk makende geluid van iemand die aan het overgeven is.Ik wandel snel naar de wc en daar zie ik Lennert zitten, op zijn knieën over de wc gebogen.Ik ga naast hem zitten en wrijf geruststellend over zijn rug.Na enkele minuten gaat Lennert recht zitten en veegt zijn mond af met wc papier." gaat het?" Lennert knikt." af en toe heb ik dat even, nu gaat het weer beter." ik glimlach gewoon maar want ja wat zeg je hier op?Ik kan niet zeggen dat ik weet wat hij bedoeld want nee at weet ik niet, dat weet enkel iemand die leukemie of een andere kanker heeft.

Ik heb lennert zichzelf even laten opfrissen en nu zitten we samen op zijn bed.Paul is wat gaan praten met de andere kinderen hier." ik heb iets voor je." zeg ik tenslotte.Lennert kijkt me verward aan.Ik haal het fotoboek uit mijn handtas en geef het aan Lennert." een fotoboek?" vraagt hij blij.Ik knik met een grote glimlach op mijn gezicht.Lennert begint gelijk door de foto's te bladeren." ik heb deze foto's gemaakt." stelt hij vast.Weer knik ik." ze zijn echt goed Lennert." voeg ik er nog aan toe.Lennert antwoord niet en bladerd door de paginas terwijl hij de foto's aandachtig bekijkt." hier heb je Harry's hand vast." zegt hij plots.Ik kijk naar de foto en zie dat je inderdaad,als je goed kijkt kan zien dat Harry en ik elkaars hand vast hebben." ja." antwoord ik terwijl ik mijn wangen rood voel worden." vind je hem leuk?" ik knik." ik vind Harry ook leuk." ik glimlach,komop hij is acht jaar hij zal er vast niets achter zoeken." zijn jullie goede vrienden?" vraagt Lennert dan.Zie dat bedoel ik."ja." "wij zijn ook goede vrienden he?" vraagt Lennert zacht.Mijn hart smelt zowat." tuurlijk Lennert." Lennert komt dichter bij me aanzitten waarna hij me even aanstaart." mag ik je een knuffel geven?" ik kijk Lennert aan en zie hoe zijn lijkbleke wangen toch wat kleur krijgen.Als antwoord sla ik voorzichtig mijn armen rond Lennert heen en knuffel ik hem.Na enkele minuten laat ik Lennert los en gaat hij verder met het fotoboek.Als Lennert de tekstjes leest van de jongens zie ik hoe er een traan van zijn wang rolt."als ik genezen ben wil ik eens naar een concert komen." zegt hij terwijl hij de traan van zijn wang veegt." ik kan kijken of je anders vanavond naar het concert kan komen?" stel ik Lennert voor maar hij schud zijn hoofd." nee dat wil ik pas als ik weer gezond ben." ik knik." dankjewel voor het fotoboek en je bezoek.Ik vind je echt lief." " ik vind jou ook lief Lennert." Lennert klimt op mijn schoot en knuffeld me."Lennert, ik moet je meenemen naar de dokter." ik draai mijn hoofd bij het horen van de stem van de verpleegster.Lennert knikt en klimt van mijn schoot." tot later Justine."

Als ik weer in het hotel aankom ga ik rechtstreeks naar mijn kamer.Ik wil alleen zijn.Ik wist op voorhand dat het moeilijk zou zijn voor me om Lennert daar achter te laten, wetende dat ik hem wellicht nooit meer zie maar de verpleegster heeft me beloofd om me op de hoogte te houden over Lennert's gezondheid.Ik plof mezelf op mijn bed neer waarna ik mijn schoenen afschop en de dekens over me heen trek.Er word geklopt op mijn deur." nu niet." mompel ik net luid genoeg.Ik had verwacht dat de persoon aan mijn deur weg zou gaan maar nee, mijn kamerdeur gaat open.Harry zegt niets en doet de deur achter zich dicht.Hij komt naast me liggen en trekt me tegen hem aan.Ik ben hem dankbaar dat hij niets zegt, ik denk dat als ik nu zou gaan praten ik mezelf niet zou kunnen inhouden en zou huilen.Het is niet eerlijk,Lennert is nog maar acht en heeft al drie jaar leukemie.Zijn kindertijd bestaat uit het ziekenhuis en zo hoort het niet te zijn.Oke niemand verdiend het om zo'n rotte ziekte te krijgen maar een kind verdiend dit zeker niet!Ik nestel mezelf tegen Harry aan en vecht tegen de tranen die zich vormen in mijn ogen." zal hij sterven denk je?" vraag ik tenslotte aan Harry." " ik weet het niet." 

Harry ligt al twee uur bij me in bed en we hebben amper een woord gezegd." moet je niet repeteren?" vraag ik uiteindelijk." repeteren kan later,ik ken de tekst en de pasjes al, dus zie ik het nut niet van het weer te herhalen." ik knik, oke ik weet dat Harry nu zou moeten repeteren en dat Simon niet blij zal zijn als hij hoort dat Harry niet op de repetitie is maar ik wil hem niet wegsturen, noem me egoistisch maar nu heb ik Harry nodig,Simon moet maar wachten.

Ik voel hoe Harry met de toppen van mijn haar speelt terwijl hij een liedje neuriet, het werkt echt rustgevend.Ik zou niet weten wat ik zonder Harry zou moeten doen.Hij begrijpt me zonder dat ik ook maar een woord moet zeggen."tot hoelaat heb je repetitie?" " tot vanavond,geen idee tot hoelaat maar ik ga nu ook niet meer gaan.Niall weet dat ik hier ben en hij zou wel een uitvlucht bedenken voor me dus maak je geen zorgen." ik knik.Net als ik iets wil zeggen word er geklopt op mijn kamerdeur, we hebben de tijd niet eens om ons recht te zetten want de deur gaat al open." Justine heb jij Harry gezien,Niall zei dat hij ziek-" Simon stopt midden in zijn zin als hij ons aankijkt." oh." ik bijt nerveus op mijn onderlip, we zijn betrapt.

A.N ik vertrek vrijdag op reis, ik weet niet of ik er wifi zal hebben dus het kan zijn dat ik niet update tot ik terug ben.