Undercover.

37

Justine's P O V

Ik eet vlug het eten op en drink wat waarna ik het bord en de rest verstop in een kastje in de badkamer.Ik denk dat de verpleegster het wel zal komen halen aangezien ik het niet kan laten staan en zeggen dat Harry gegeten heeft.Ik ga nog vlug naar de wc en verstop me weer achter het gordijn.Ik zit nog geen vijf minuten achter het gordijn als dokters de kamer binnenkomen." ik snap niet waarom we nog extra testen moeten doen." hoor ik de ene klagen." ja ik ook niet hij haalt het wellicht toch niet." stemt een andere dokter in.Ik bal mijn vuisten en bijt kwaad op mijn lip.Hallo het gaat hier om een mensenleven!Dan hoor je juist alles te proberen om dat leven te redden!Toch?!"Tja we moeten gewoon doen wat ons is opgedragen.Mij maakt het niet uit, het zou jullie ook niet uit moeten maken.Als we hem nu onderzoeken of een ander persoon wat maakt dat uit?We worden er voor betaald." hoor ik een andere stem zeggen.Ik weet niet wat ik van deze opmerking moet denken.Aan de ene kant ben ik blij dat hij niet zo reageerde als de andere dokters maar aan de andere kant staat zijn houding me ook niet aan, alsof het hem niet uitmaakt of hij iemand red of niet.Zolang hij er geld voor krijgt is hij blij.

Na een groot uur gaan de dokters eindelijk weg.Ik kruip van achter Harry's gordijn en laat mezelf op de grond zakken.Ik snap niet hoe die dokters zo kunnen doen,hoe ze zo simpel kunnen spreken over een mensenleven.Alsof het niets is.Op een bepaald moment waren ze aan het grappen over wat ze dit weekend allemaal gedaan hebben, alsof ze gewoon een koffiepauze hielden.De kamerdeur gaat voorzichtig open en ik zie dezelfde verpleegster als vamorgen binnenglippen.Ik probeer te glimlachen maar het lukt me niet.De verpleegster komt over me zitten en kijkt me bezorgd aan."mijn uren voor vandaag zitten er op." zegt ze dan.Ik zie dat ze inderdaad een gewone jeansbroek en een trui aanheeft."hoe gaat het met je?" vraagt ze als ik niet antwoord."ik weet het niet,slecht denk ik." mompel ik.De verpleegster knikt begrijpend." ik weet dat je dingen gehoord hebt die je beter niet had gehoord en dat is mijn schuld.Als ik je had weggestuurd wist je het niet." ze heeft het vast over wat de dokters zeiden.Ik schud mijn hoofd." nee ik ben u juist dankbaar dat u me niet wegstuurde, dat ik dankzei u bij Harry kon zijn.Ik ben gewoon niet klaar om afscheid van hem te nemen.Ik wil niet dat hij sterft." mijn stem sterft weg terwijl er tranen over mijn wangen rollen.

Voor ik het besef slaat de verpleegster haar armen om me heen en trekt me tegen zich aan."luister eens,het is niet eens zeker dat hij sterft.De kans is er ja daar zal ik eerlijk over zijn maar het hangt ook een groot deel af van Harry.Als hij wil wakkerworden of niet.Geef hem niet te snel op." na deze woorden laat de verpleegster me los." dankje." mompel ik met een glimlach, hopend dat ze gelijk heeft." luister ik moet echt gaan nu,zou je me kunnen zeggen waar je het bord verstopt hebt zodat ik het kan meenemen." ik knik gewoon en sta op waarna ik het bord en het glas uit de kast haal en haar overhandig." nogmaals dankje." ze knikt met een glimlach." geen probleem."

We zijn ondertussen drie uur verder weer en Roos liet me weten dat de jongens en zij er zodadelijk aankomen.Ik heb niet geantwoord.In deze drie uur heb ik gewoon op het voet einde van Harry's bed gezeten.Ik wacht tot hij wakkerword.oke ik weet dat dat wellicht nog niet direct zal gebeuren maar ik hoop het wel.Hij moet gewoon wakker worden, en snel.Ik kijk niet op als ik Harry's kamerdeur hoor opengaan.Het is nu officieel bezoekuur dus ik mag hier zijn.Uit het gefluister maak ik op dat Roos en de rest hier zijn."Justine." ik schrik als Roos een hand op mijn schouder legt."je moeder belde." Shit ik ben vergeten smsen!" ik heb haar verteld dat je in het ziekenhuis bleef,ze wil gewoon dat je zodadelijk een sms stuurt." ik knik en neem mijn gsm waarna ik een bericht naar haar open.Wat moet ik zeggen?' ik ben veilig aangekomen.Ik ben in het ziekenhuis bij Harry en schik niet weg te gaan dus het kan zijn dat mijn gsm binnekort plat is.x' ik druk gelijk op verzenden en laat mijn gsm op Harry's bed liggen.

Het valt me plots op dat Niall een sportzak draagt.Ik kijk even verward naar de zak als Niall die in een kast zet."wat zit er in die zak?" vraag ik dan." kleren,je gsm oplader shampoo en-" "wat Niall wil zeggen is,alles wat je nodig hebt." kapt Roos hem af met een kleine grinnik."dankje." "oja er zitten ook kleren in voor Harry, als hij wakkerword zal hij wellicht kleren willen." zegt Liam met een ongemakkelijke glimlach.Ik knik, twijfelend of ik het moet vertellen.Ik kan het niet.Na even te denken besluit ik niets te zeggen.Ik kan het gewoon niet zeggen, zolang ik het niet zeg is het niet echt.Ik denk dat als ik de woorden eenmaal uitgesproken is het echt word, er geen weg terug is.Ik ben bang dat ze de hoop opgeven.Harry verdient het niet om opgegeven te worden.

"zeker dat je niet mee wil naar het apartement van Liam?" vraagt Louis als iedereen hun jas aan doet om naar huis te gaan." nee ik blijf hier." antwoord ik voor de derde keer."goed dan, als er iets is bel ons.We komen morgen langs." ik knik waarop iedereen de kamer verlaat en ik achter blijf bij Harry.

-één maand later-

Justine's P O V

"goeiemorgen Justine, ik heb eten voor je mee.Hoe gaat het met Harry?" vraagt Valerie als ze de kamer binnenwandeld.Valerie is de verpleegster die me de eerste nacht een dekentje bracht en de eerste morgen eten.Dit doet ze dus al een maand.Ook zorgt ze er elke dag voor dat ik elke morgen kan douchen in Harry's badkamer en niemand het weet.Ik klap mijn laptop dicht en klim van Harry's bed.Ik was net mijn huiswerk aan het emailen naar mijn leekracht frans.Ook maak ik Harry's huiswerk.Paul heeft de eerste week naar school gebeld en gezegd dat Harry en ik voor onbepaalde tijd in het buitenland zitten.Ik weet niet welke reden hij gegeven heeft maar dat maakt me niet uit, zolang ze Harry niet laten zakken voor zijn jaar ben ik blij.Ik zorg er wel telkens voor dat onze huistaken niet exact hetzelfde zijn.Dat zou opvallen.

"zoals anders,hij is nog steeds niet wakker." antwoord ik met een zucht terwijl ik begin te eten.Ik had echt gehoopt dat Harry al lang wakker was maar dat is dus niet zo.Toch verlies ik niet de hoop.Harry zal wakkerworden.Het maakt me niet uit of het nog een week of een maand duurt of zelfs langer maar ik zal er zijn.Ik zal hem helpen met wat dan ook.Valerie wist me te vertellen dat het vaak voorkomt bij mensen die lang in coma liggen dat ze opnieuw moeten leren wandelen omdat hun spieren volledig verzwakt zijn dus ik heb me er op voorbereid dat Harry dat wellicht ook opnieuw zal moeten leren.

"ik moet weer aan het werk.Ik kom straks terug langs." ik knik waarna Valerie de kamer uitgaat.Ik open mijn laptop weer en ga verder met mijn ander huiswerk door te mailen.Als ik mijn huiswerk na een kwartier allemaal heb doorgestuurd en dat van Harry ook ga ik naar youtube.Ik tik gewoon een random interview aan van Harry en de jongens, ik heb dit interview de laatste drie weken al zeker dertig keer gezien dus ik doe het niet om te weten wat de jongens zeggen,nee ik doe het om Harry's stem te horen.Ik grinnik bij het horen van Harry's lach.Plots besef ik dat ik die lach misschien nooit meer zal horen.Ik stort in.Voor het eerst in een maand stort ik volledig in.Ik klap mijn laptop dicht en gooi die op de stoel naast Harry's bed waarna ik harder begin te huilen.Ik til voorzichtig de lakens van Harry op en ga onder de lakens liggen,tegen Harry aan.Ik sla mijn armen om hem heen en hoop ergens op een reactie.Op een reactie die er niet komt.Ik druk mijn gezicht tegen Harry's schouder aan terwijl ik mezelf krampachtig aan hem vastklamp." verdomme Harry word gewoon wakker,alsjeblieft." smeek ik zacht.Natuurlijk reageert Harry niet.

Ik weet niet hoelang ik hier al lig te huilen tegen Harry aan maar volgens mij is het al best laat.Ik open even mijn ogen en zie dat de zon bijna verdwenen is.Het maakt me niet uit.Ik trek de dekens tot aan mijn kin waarna ik een kus op Harry's blote schouder druk.Ik hoor de deur opengaan en kijk op.Ik zie Valerie staan.Ze kijkt me bezorgd aan en wandeld naar Harry's bed toe.Ik nestel me dichter tegen Harry aan als ik een hand op mijn schouder voel." kom hier." zegt ze zacht.Ik klim twijfelend uit Harry's bed waarna ik gelijk mijn armen rond Valerie's hals sla."ik wil dat hij wakker word, hij moet gewoon wakkerworden." zeg ik tussen de snikken door.