Undercover.

36

Roos P O V

"rustig maar, we kunnen straks naar Harry." probeer ik Justine te sussen.Justine knikt maar huilt gewoon verder."ik wil even alleen zijn." snikt ze dan.Ik knik en sta op van het bed." als er iets is roep je he."Justine knikt waarna ze de dekens over haar heen trekt en ik de kamer verlaat.Het liefst van al was ik bij haar gebleven maar als Justine zegt dat ze alleen wil zijn meent ze dat ook."hoe gaat het met haar?" vraagt Zayn als ik naast hem ga zitten." niet goed." ja wat had hij nu gedacht?"ik had niet gedacht dat ze het er zo moeilijk mee zou hebben." hoor ik Zayn mompelen, meer tegen zichzelf dan tegen mij."hoezo?" Zayn kijkt me aan alsof ik hem betrapt heb.Ik had dat dus niet mogen horen." wel ja,gewoon het ging niet goed tussen hun en ze zei hem zelf dat hij haar met rust moest laten dus ja..."Voor ik iets kan zeggen spreekt Liam."tuurlijk reageert ze zo.Ze was gewoon gekwetst en daarom deed ze zo tegen Harry,wat te begrijpen is trouwens.Dat wil niet zeggen dat ze niet om hem geeft." Zayn knikt gewoon maar.

In deze twee uur heb ik gewoon wat met de jongens gepraat.Ik zit nu op Justine's bed,nuja Harry's bed maar je snapt wat ik bedoel.Justine slaapt en ik twijfel even of ik haar wel moet wakkermaken maar ik weet dat als ik het niet doe ze kwaad zal zijn op me."Justine." zeg ik zacht terwijl ik over haar arm wrijf." is er iets met Harry?" vraagt ze gelijk, de paniek is zichtbaar in haar bloeddoorlopen ogen." nee nee rustig maar.Ik maak je gewoon wakker omdat we gaan vertrekken naar het ziekenhuis." Justine zegt niets en springt zowat uit Harry's bed.Ze heeft nog al haar kleren aan." heb je met je schoenen geslapen?" vraag ik verward.Justine haalt haar schouders op." ik had geen zin om ze af te doen." ik knik en neem een borstel uit haar reiskoffer.Ik ga achter haar staan en kam vlug haar haar."dat kon ik best zelf maar dankje." "geen probleem."

Justine's P O V

Ik wandel Harry's kamer uit en voel gelijk alle ogen op mij gericht.Ik kijk op en zie hoe Zayn,Liam en Louis wegkijken.Niall blijft me even aankijken waarna hij wegwandeld door één van de deuren.Na een minut staat Niall voor me."hier." zegt hij met een kleine glimlach terwijl hij een zonnebril bij me opzet.Ik kijk hem verward aan."je ogen zijn bloeddoorlopen,van het huilen denk ik en-" ik kap Niall af."dankje." "iedereen klaar?" vraagt Paul waarop iedereen knikt.Als we buitenkomen staan er twee auto's klaar."Justine,Niall,Zayn en Roos gaan met mij mee." zegt Paul gelijk waarop iedereen knikt en in de auto's stapt."waarom moeten wij mee met Paul?" vraag ik zacht aan Niall."omdat jullie dit niet gewend zijn,en omdat we niet weten of de fans al weten in welk ziekenhuis Harry ligt." "waarom moeten jullie dan mee?" oke ik stel veel vragen ik weet het."Zayn is mee om Roos naar binnen te helpen als de fans er zouden zijn en ik ben er om jou te helpen." "waarom is Paul dan mee?" is dit niet zijn werk?Ik snap er niets mee." ja Paul ze heeft een punt,we kunnen je net zo goed ontslaan en zelf bodyguard spelen." grapt Zayn.Paul grinnikt waarna hij zich weer op de weg focust.

We zijn allemaal het ziekenhuis binnengeraakt zonder dat iemand ons zag en zitten nu in de wachtzaal.Om één of andere reden die me niet duidelijk is zijn ze nog bezig met Harry.Na een kwartier heb ik het gehad hier.Wat kan er nu zo lang duren?!Ik ga hem wel zoeken." ik ga even rondwandelen." mompel ik waarna ik gelijk opsta en de wachtzaal uitwandel.Ik wandel rond door de gangen en kijk door elke ruit als ik Harry niet zie.Aan het einde van de gang kom ik aan een kamer waar de gordijnen gesloten zijn.Hier moet het zijn.Het kan niet anders.Ik open de deur op een kier maar ga niet binnen als ik mensen hoor praten."ik weet niet hoe we het ze gaan vertellen maar ik denk niet dat hij het haalt.Als hij al wakker word zal hij sommige dingen opnieuw moeten leren.Er is hersenschade." "ik begrijp het dokter maar we kunnen het toch moeilijk niet vertellen." zegt en vrouw.Ik begin te rennen, weg van die kamer.Misschien ligt Harry helemaal niet in die kamer en ging het over een oude man die al een mooi leven heeft gehad.Harry is nog te jong om te sterven!Hij heeft nog een heel leven voor zich!

Ik kom terug aan de wachtzaal en besluit niets tegen de jongens en Roos te zeggen, misschien was dat wel helemaal niet Harry's kamerdeur." gaat het?" vraagt Liam gelijk.Ik knik en ga zitten.Niet veel later wandeld er een verpleegster de wachtzaal in." jullie kunnen nu bij Harry,hij is wel nog steeds in coma." ik ken die stem!Shit nee!Dat is de stem van de vrouw die ik daarnet hoorde praten.Iedereen staat op en volgt de verpleegster door de gangen tot we aan Harry's kamer komen.Ik voel mijn maag draaien.Dit is de kamer waar ik niet voor wilde staan!"hoe gaat het met hem?" vraag ik zacht."goed." antwoord de verpleegster." kijk me aan en zeg dat nog eens." snauw ik naar de verpleegster.Het was duidelijk voor me dat ze loog.Wie kijkt nu naar de grond als ze iets zeggen?Juist ja verlegen mensen of leugenaars en ik denk niet dat ze verlegen is.Anders werk je toch niet als verpleegster waar je dagelijks in contact komt met veel mensen?" meer kan ik niet zeggen, dat moet de dokter doen." mompeld ze waarna ze wegwandeld.

"Waar sloeg dat op?" vraagt Roos zacht.Ik antwoord niet en staar naar de deur van Harry's kamer.Ik haal diep adem en open voorzichtig de kamerdeur waarna ik naar binnen wandel.Als ik naar Harry kijk voelt het alsof iemand me herhaaldelijk in mijn maag slaat waardoor ik niet kan ademen.Harry heeft verschillende infuzen in,plakkers op zijn borst die verbonden zijn met een monitorscherm voor zijn hart en blauwe plekken op zijn gezicht."hoe komt hij aan die blauwe plekken?" vraag ik zacht." hij zou een aantal keer gevallen zijn." antwoord Niall.Ik zeg niets en ga dichter naar Harry's bed toe.Ik weet niet wat te doen of te zeggen dus trek ik het deken gewoon maar wat hoger zodat zijn borstkast bedekt is.Dit is mijn schuld.Het is mijn schuld dat Harry er zo uitziet en dat hij het misschien niet haalt!Ik weet nog steeds niet of ik de rest moet vertellen wat ik hoorde.Nee ik denk dat ik het niet ga zeggen.Misschien heb ik het allemaal wel verkeerd gehoord en maak ik ze onnodig ongerust.

Ik sta hier nu al een half uur te kijken naar Harry.Ik hoop dat hij plots zijn ogen opend maar per minut die er voorbijgaat word mijn hoop kleiner."Justine we moeten gaan."Ik schrik op als ik een hand op mijn schouder voel.Ik draai me om en zie Louis staan." komop het bezoekuur is voorbij." ik schud mijn hoofd." ik blijf." "dat kan niet." mompeld Liam nu.Dat zullen we dan wel zien." dat kan wel.Ik blijf ga maar ik zie jullie morgen." Liam wil iets zeggen maar Roos komt er tussen."Liam,geloof me we kunnen hier uren over verder praten Justine gaat toch niet mee.Als ze zegt dat ze hier blijft doet ze dat wel en stel dat we haar meekrijgen dan komt ze 'snachts gewoon terug." Roos heeft gelijk.Tuurlijk heeft Roos gelijk, ze kent me het beste van iedereen, wat ook niet moeilijk is aangezien de rest me amper kent."goed dan.Zorg dat je niet betrapt word." ik knik en zie hoe de jongens en Roos de kamer uitwandelen.

Drie uur lang heb ik me verstopt achter een gordijn in Harry's kamer.Ik was zeker dat de dokter nog terug ging komen vandaag en ik had gelijk.Na twee uur ging de deur open waarna de dokter Harry onderzocht en weer wegging.Voor de zekerheid ben ik nog een uur blijven zitten.Ik zit nu op een stoel naast Harry's bed."Harry het spijt me, word alsjeblieft wakker." mompel ik zacht terwijl ik de tranen van mijn wangen afveeg.Ik sta op en ga voorzichtig op Harry's bed zitten aan zijn voeten.Ik rol mezelf op tot een bolletje en laat mijn hoofd op zijn been rusten, voor ik het door heb val ik in slaap.

Ik word wakker door de zon die ik Harry's kamer schijnt.Ik ga recht zitten en zie dat er een deken over me heen ligt.Ik zie hoe Harry's kamerdeur opengaat en ik spring snel van het bed.Shit!"rustig maar." zegt een verpleegster.Ze ziet er rond de veertig jaar uit en heeft haar bruine krullende haren in een hoge paardenstaart."ik heb wat eten voor je mee.Binnen een uur komen ze Harry halen voor onderzoeken.Laat je alsjeblieft niet betrappen." ik kijk haar verward aan, waarom heeft ze me niet uit de kamer geflikkerd toen ze me zag?" zeg alsjeblieft aan niemand dat je dat eten en het dekentje van me kreeg.Dit kan me mijn job kosten maar ik kreeg het niet over mijn hart om je weg te sturen." ik knik waarna ik in de stoel ga zitten."dankje." zeg ik zacht."geen probleem." daarna verlaat ze Harry's kamer.