Chapter 08

534 24 3
                                    

Chapter 08

"Andiyan na sila Sir Liam!" Sigaw ni Gio.


Nang marinig 'yun ay kaagad akong lumabas ng kwarto ko at inabangan sila sa harapan ng pinto. Sa paglabas ko ay nakita ko na sila ni Aliyah na palabas ng kotse. Si Aliyah na lang ang nagpresinta na dalhin si Liam sa ospital. Umalis lang sila nung medyo naging ayos na ang panahon. Akala ko magtatagal pa ang ulan pero dalawang araw lang ang tinagal bago ito humupa.


When I stood in the doorway, my eyes were settled on Liam's arm and there's a bandage wrapped on it. I gasped as he's already standing in front of me with a smile of relief. "What did the doctor say?" I asked and I don't know why I'm gasping for air while talking to him. I tried to approach him without being rude or sassy.


"Everything's okay. Ipapatingin ko na lang ulit sa doktor ko sa Maynila pagkauwi," sagot niya. Sumayad naman ang tingin ko kay Aliyah para kumpirmahin kung totoo ba ang sinabi ni Liam. Tumango naman kaagad si Aliyah para kumpirmahin ang sinabi ni Liam. Baka kasi magsinungaling na naman si Liam.


Lahat sila pumasok na sa loob maliban sa aming dalawa ni Liam. Ngayon nakahinga na ako nang maayos. Pinagkrus ko ang dalawang braso ko at seryoso siyang tinitigan.


"Natuto ka naman siguro, hindi ba?"


Mas lalong lumaki ang ngiti sa labi niya na dahilan para lumitaw ang dimples niya. "Oo na, sorry na," pag-ako niya ng kasalanan kahit hindi ko naman hinihingi 'yun.


"No need to apologize," I said.


"Not about me climbing on the tree and slipping... But for lying that I'm alright," he cleared out and I just awkwardly nodded. I shook both of my hands to avoid our conversation being awkward.


"You don't need to apologize. As long as you're fine, I'm good," I stated in a nice way but not that much because I don't want him to assume or maybe I'm just the one who's thinking that way?


"Because if not, Tita Lea will be mad. I'm worried about what she will say about your injury." I know Liam understood what my point is, but I don't know why I'm clearing things out. Is it for my sake or his? Argh! I just don't really understand my actions these past few days.


"Don't worry about her. Yes, she will be worried, but she's not going to blame you. It was me who initiated, remember?"


I nodded with a small smile on my lips. Of course, he's just saying that for me to not worry that much. If Tita Lea will be mad, I'll take the blame and explain what happened. This project is my responsibility as well as the people who are part of it.


"Mag-aayos na ako. Malapit na tayo umalis." Hindi ko na siya hinintay na sumagot. Pumasok na ako sa loob ng bahay at dumiretso sa kwarto para mag-ayos na dahil ngayong araw namin napag-desisyunan na umuwi na. Maayos na rin naman ang panahon kaya sigurado akong puwede nang bumyahe.


Nang makapag-ayos na kaming lahat at nalagay na lahat ng gamit namin sa compartment ng sasakyan ay dumiretso kami sa mag-asawa para magpasalamat. "Thank you, Mrs. Sanchez, sa pagpapatuloy niyo sa amin," sabi ko habang nakangiti.

It Was Mariella SiennaWhere stories live. Discover now