The Protector 6 :Μέση Γη

Κεφάλαιο 17°

~Φωτια, πυρακτωμένα μυαλά και σκέψεις δίχως σύνεση. Ποιος οδηγεί τη τρέλα και ποιος τη λογική σε ένα καράβι γεμάτο αμαρτίες;~

Η στεκα που φορούσε στα μαλλιά της έπεσε μονομιάς κάτω ενώ η Σερίφ μαζεύτηκε έντρομη σε μια γωνιά του δωματίου. Τόσο η μπούρκα όσο και κάθε στολίδι πάνω της κατέληξε στο πάτωμα μαζί με την ίδια,  αφήνοντας παράλληλα το πρόσωπο της εκτεθειμένο.

Το στήθος της Αμιρα ήταν σταθερό , έμοιαζε σχεδόν ακίνητο ενώ αν και πόνεσε το χέρι της, το κατα ευχαριστήθηκε σε αντίθεση με τη Ζεχράν η οποία βρέθηκε προ εκπλήξεως και σε μεγάλο σοκ.

"Η φτήνια επάνω σου ουρλιαζει τη βρωμιά που κουβαλάς ακόρεστη πόρνη!" αστραψε και βροντηξε "Πως τόλμησες; Για δεύτερη φορά! Πες μου, πως!" Η Αμιρα έκανε μια παύση και παράλληλα ένα βήμα πιο μακριά της "Δε θα σε αφήσω να έχεις μέλλον αν δε σεβαστείς το παρόν Ζεχράν! Ούτε θα αφήσω άλλη γυναίκα εδω μέσα να ανεχτεί όσα έκανες σε εμένα άκουσες; Μα ποια νομίζεις ότι είσαι τέλος πάντων; Από πόρνη σε μάζεψαν κατ'επιλογήν μάλιστα! Ούτε σε ώθησαν στη πορνεία! Είναι η τελευταία φορά που σε προειδοποίω μετά τη Μπασμά! Η επόμενη θα είναι και το τέλος σου! Έγινα αντιληπτή; Γιατί αν δεν έγινα, θυμήσου τα λόγια μου... Στις κόμπρες θα σε πετάξω να λιώσουν με το δηλητήριο τη σάρκα σου!"

Η Αμιρα πήρε τις κοπέλες που είχε μαζί και ρίχνοντας μια τελευταία προειδοποιητική ματιά στη Ζεχράν, βγήκε από το δωμάτιο αφήνοντας πίσω της ένα τεράστιο κρατήρα με μια λάβα που σιγόβραζε πιάνοντας το μάγουλο της.

"Κυρά μου..." Η Σερίφ έτρεξε αμέσως μόλις έμειναν μόνες να τη σηκώσει από κάτω μα η Ζεχράν τέντωσε τη παλάμη της σαν ένδειξη άρνησης και σηκώθηκε μονάχη. "Να φέρω λίγο..." το χαστούκι που έφαγε η Σερίφ, δεν είχε προηγούμενο.

"Μη μιλάς!!!" Τσιριξε η Ζεχράν "ΠΆΨΕ! ΔΕ ΘΕΛΩ ΤΙΠΟΤΑ! ΧΑΣΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΜΆΤΙΑ ΜΟΥ!". Η Σερίφ μάζεψε όπως όπως τον εαυτό της και έφυγε τρέχοντας. Η Ζεχράν από την άλλη έβραζε στο ζουμί της από τα νεύρα. Η ξαφνική έφοδος της πρώτης γυναίκας του Ομέρ δεν ήταν κάτι που περίμενε και ούτε είχε ιδέα την κατάληξη αυτής. Πώς διάολο είχε μάθει άραγε τι είχε συμβεί; αναρωτήθηκε μα ήταν τόσο εκνευρισμένη που ούτε κάθισε να ασχοληθεί τη δεδομένη. Πλησίασε το καθρέφτη, κοίταξε το αναψοκοκκινισμενο της μάγουλο και πιάνοντας με δύναμη το τραπεζάκι που είχε για μπουντουαρ , το αναποδογύρισε φωνάζοντας έξαλλη...

******

"Για έλα δω εσύ!" ένα ξαφνικό αρπαγμα, το κλείσιμο του στόματος της μετέπειτα και η μετατόπιση του κορμιού της προς τη γωνία που υπήρχε πίσω από τις κουρτίνες που οδηγούσε στα κελάρια , ήταν αρκετά για να της παγώσουν το αίμα. "Μη βγάλεις άχνα..." της ψιθύρισε "Πρέπει να το ξαναπώ ή το κατάλαβες;" Η Αναστασία κούνησε πάνω κάτω το κεφάλι έντρομη και εκείνος απελευθέρωσε τα χειλη της έχοντας όμως κοντά το χέρι του για οαν ενδεχόμενο