The Protector 6 :Μέση Γη

Κεφάλαιο 10°

~Της αμαρτίας το κρίμα παραμένει κρίμα ακόμα κι όταν εσύ δε το βλέπεις... Ο έρωτας τυφλώνει, αλλάζει, σε κάνει να ξεχνάς...
Να διεκδικεις... Σε κάνει να απαρνιεσαι τα πιστεύω σου και να γίνεσαι σαν όλα αυτά που μέχρι πρότινος καταδικαζες...~

~Ο θάνατος τυγχάνει ων, ως εμοί δοκεί, ουδέν άλλο ή δυοίν πραγμάτοιν διάλυσις, της ψυχής και του σώματος απ’ αλλήλου~

Ψίθυροι , σουσουρο και έντονα βλέμματα. Ο οντάς όπως αποκαλούσαν το μέρος που έμεναν όλες οι γυναίκες του σπιτιού εκτός φυσικά από τις νόμιμες νύφες , ήταν κατάμεστος και επικρατούσε παντού μια αναστάτωση.
Ούτε η Ζεχράν όμως ούτε η Αμιρα κατέβηκαν. Όπως είθισται ήταν κλεισμένες στα δωμάτιά τους ενώ οι υπόλοιπες φρόντιζαν για τις ετοιμασίες.
Θα ήταν οι τελευταίες που θα κατέβαιναν.
Ο Ομέρ έδωσε σαφέστατες εντολές και ήξεραν όλες τη διαδικασία.

"Θέλω να δω τα μούτρα της Ζεχράν. Τίποτα άλλο μόνο ..." η Αναστασία προετοίμαζε ένα δίσκο για το προσωπικό δωμάτιο του Ομέρ σαν άκουσε μια μεγαλύτερη γυναίκα να ψιθυρίζει σε μια άλλη.

"Εγώ πάλι δε θέλω να δω τη κυρά μου αναστατωμένη..."

"Ναι, θαρρείς κι αν ήσουν εσύ στη θέση της Λεϊλα, θα έκανες πίσω για να μην αναστατώσεις τη κυρά σου Σερίφ!" την κορόιδεψε μα η Αναστασία σαν άκουσε αυτό το όνομα της φάνηκε γνωστό ώσπου σαν θυμήθηκε που το είχε ξανακουσει σήκωσε τα φρύδια της έκπληκτη και παρέμεινε με τη πλάτη γυρισμένη.

"Ναι αλλά δεν είμαι! Και αν θες να ξέρεις φυσικά και θα έκανα πίσω! Δε θα πήγαινα ποτέ κόντρα στη κυρά μου! Ξέρεις πόσες απολαβές έχω στα δωμάτια της; Γιατί να κάνω κάτι τέτοιο και να χάσω την εύνοια;"

"Γιατί είσαι μια εσύ.... Ας μη το συζητήσω! Νομίζεις δεν σε έβλεπα να κρυφοκοιταζεις το μικρό άρχοντα;"

"Ο Ραχίμ είναι ελεύθερος! Γιατί να μη κοιτάζω;"

"Κακομοίρα μου... Ούτε έξι μήνες εδώ και σηκώνεις μπαϊράκι! Πρόσεχε όμως γιατί η κυρά που νομίζεις πως υπηρετείς έκαψε ολόκληρη τη καημένη τη Μπασμά πριν ένα χρόνο σαν σήκωσε βλέμμα πάνω της ο Ομέρ... Όσο καλή είναι μαζί σου τόσο εύκολα μπορεί να σε ξεπαστρεψει και να φανεί σαν ατύχημα όπως και εκείνης..."

"Έννοια σου και μην σκας για μένα... Ξέρεις τι πέρασα μέχρι να με βρει ο Ραχίμ και να με φέρουν εδώ; Αντέχω!"

"Και εμένα με μάζεψε ο Ομέρ αλλά ήξερα τη θέση μου και αρκέστηκα στη ζωή που έδωσαν... Δεν μπλέχτηκα ποτέ ανάμεσα τους και ούτε με ενδιέφερε. Μόνο που με γλίτωσαν από το σκλαβοπάζαρο για μένα ήταν όαση. Μπορεί να είναι καλοί , να βοηθάνε , να μας γλιτώνουν μα είναι άντρες Σερίφ... Έχουν ανάγκες και αν έρθει η ώρα να γίνεις μία από αυτές θα μπλέξεις... Να εύχεσαι που ζεις, τρως και κοιμάσαι ήσυχη χωρίς πολλά πολλά ..."