The Protector 6 :Μέση Γη

Κεφάλαιο 21°

"Μαμά; Γιατί τους άφησες να με πονέσουν;"

"Γιατί πεινάμε..."

"Θα δουλέψω αν πεινάμε... Μα αν πεινάμε γιατί με γεννησες; Τόσα παιδιά αν δεν αντέχεις να τα ταισεις, δεν τα κάνεις..."

"Γιατί ήθελε ο μπαμπάς πολλά παιδιά... Δεν κάνεις για δουλειά. Είσαι μικρή"

"Μα πονάω μαμά... Κάθε φορά που έρχονται αυτοί και με ακουμπάνε πονάω..."

"Αυτή είναι δουλειά Λεϊλά. Μια δουλειά που κάνεις μια χαρά. Εγώ γέρασα πια..."

"Γιατί μόνο εγώ;"

"Γιατί εσύ είσαι η πιο όμορφη..."

"Μη με αφήσεις μαμά ξανά σε εκείνους! Δε θέλω να είμαι όμορφη! Πονάω!"

"Πάψε! Θα υπομείνεις όπως όλοι μας! Θέλεις να πεθάνουμε;"

"Όχι..."

"Τότε θα πας και ας πονάς!"

"Μα μανούλα... Αυτοί οι άνθρωποι... Κάνουν πάνω μου... Κλαίω μαμά... Κάθε φορά κλαίω μα δεν με αφήνουν. Δεν σταματούν να με πονάνε... Γελάνε μαμά... Εκείνα τα μουστάκια τους. Η βρωμιά τους..."

"Είπα πάψε! Γρήγορα τώρα να πας στο φούρναρη! Θέλουμε ψωμί!"

"Δε θέλω να πάω σου λέω!"

"Θα πας! Αν δε πας θα πεθάνω άκουσες;!!"

"Μα και εγώ νιώθω πως θα πεθάνω!!!"

"Ε τότε πέθανε!"

Φτάνοντας στη δυτική μεριά του σπιτιού σταμάτησε απότομα.
Πέθανε...
Η θύμησες από τότε που έπαψε να θεωρεί τη μάνα της , μάνα , ήρθαν σαν συνονθύλευμα εικόνων στα μάτια... Όπως και τότε έτσι και τώρα περπατούσε τοίχο τοίχο για να πάει στο φούρναρη. Ήταν μόλις έξι... Έξι ολόκληρα χρόνια ζωής χαμένα μέσα σε ένα μικρό κορμάκι που πάσχιζε να βγάλει τη μέρα προσευχόμενη να μη χρειαστεί να "αγοράσουν" κάτι για να φάνε. Τα στήθη της γέμισαν με αέρα σαν είδε ένα καθρέφτη στο τέλος του διαδρόμου και εκείνος βγήκε δύσκολα μετέπειτα. Σαν να μην αντεχε ούτε την εκπνοή να κάνει σωστά.
Κάθε πρωί σαν άνοιγε τα μάτια έβλεπε τον παιδικό εαυτό της να τη κοιτάζει στο καθρέφτη και έπαψε να αντέχει. Μήνες ολόκληρους είχε να κοιταχτει σε έναν... Στο παλιό το σπίτι είχαν ένα τεράστιο παλιό και θαμπό στο δωμάτιο του Αμίρ... Εκεί την βίαζε... Εκεί σιχαθηκε τη ζωή περισσότερο.

"Ξέρεις τι είσαι καταβαθος; Ένα τσουλάκι! Ξέρεις τι είναι τα τσουλάκια; Έμαθα τη λέξη από έναν δυτικό που ήρθε πρόσφατα στη πόλη... Είναι όλες αυτές οι πόρνες που τον τρώνε και το γουστάρουν καταβαθος... Αυτό είσαι Λεϊλα... Αυτό θα είσαι πάντα... Μια τσουλα! Η δική μου..."