The Protector 6 :Μέση Γη

Κεφάλαιο 20°

~Η κατάλληλη στιγμή θεωρείται μια ιδιαίτερη χρονική στιγμή της ζωής μας που όλα είναι έτοιμα.. Εως τότε όμως, χτίζουμε τούβλο τούβλο το χρόνο και αναμένουμε~

"Σιωπηλός είσαι... Άσε που ακόμα δεν μου είπες τι έγινε τελικά χθες..." αποκρίθηκε βάζοντας τα ρούχα του μα ο Ίαν ήταν κολλημένος μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή. Έδειχνε άυπνος ενώ είχε απλώσει σε όλο το τραπέζι τα σχέδια για τις διαδρομές μέχρι το καινούριο κτήριο αλλά και το χάρτη από τις γύρω περιοχές. "Ίαν;" Ο Νικ πήγε μπροστά του και κλείνοντας την οθόνη τον κοίταξε έντονα "Έχεις επαφή με τη πραγματικότητα ρε;"

"Εχουμε πρόβλημα" αρκεστηκε να πει και σηκώθηκε όρθιος

"Εκτός από τα ήδη υπάρχοντα; Τι έκανες πάλι;"

"Ο Ομέρ σίγουρα δεν είναι αυτό που φαίνεται. Εκβιάζει τη γυναίκα του... Όπως και να έχει όμως δεν είναι μόνο αυτό..."

"Την εκβιάζει;" στάθηκε στη πρώτη του κουβέντα ο Νικ "Με τι τρόπο;"

"Το κορμί της έναντι της ελευθερίας της φίλης της.. από ότι κατάλαβα. Της γυναίκας που ήταν μαζί. Τη θυμάσαι;"

"Α το πουστη!"

"Λοιπόν, τα σχέδια αλλάζουν... Πρέπει να τους πείσω να αναλάβω εγώ ο ίδιος τη μεταφορά τους στο καινούριο μέρος. Κατά τη διάρκεια αυτής θα πρέπει να έχουμε ήδη κανονίσει πλοίο , αεροπλάνο, πύραυλο... Δεν ξέρω τι, μα κάτι έτσι ώστε να μπουν μέσα και να χαθούν από προσώπου γης για να μπορώ να μείνω εδώ και να δώσω τη μάχη έχοντας το κεφάλι μου ήσυχο... Δεν έχουμε να κάνουμε με το νόμο δυστυχώς. Από όσο κοίταξα είναι απόλυτα νόμιμο το καθεστώς των γυναικών σε αυτή τη χώρα και μάλιστα ο Ομέρ είναι και ένα είδος ευεργέτη στις γύρω περιοχές. Όπως καταλαβαίνεις τίποτα δε θα είναι εύκολο. Εκτός από αυτό όμως έπιασα καθώς γύριζα και ένα περίεργο διάλογο..." Ο Νικ άκουγε δίχως να τον διακόψει "Η πρώτη του γυναίκα, εκείνη που τραγούδησε στη κηδεία, μιλούσε με τον αδερφό του στα κρυφά... Δεν ξέρω τι έλεγαν γιατί μιλούσαν στη γλώσσα τους μα δε μου άρεσε ο τρόπος. Σαν να σχεδίαζαν κάτι... Με το θάνατο του Καρίμ στον αέρα, όλους τους βλέπω υπόπτους και όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης. Ήρθαμε εδώ για μια μεταφορά μα εν τέλει τίποτα δε νομίζω να είναι όπως φαίνεται..."

"Μάλιστα..." Ο Νικ αναστεναξε βαθιά και κάθισε στο κρεβάτι "Υποτίθεται σήμερα θα πηγαίναμε στη πόλη να δούμε τον Αμπντούλ. Έτσι δε λένε τον τρίτο αδερφό;"

"Ναι. Επίσης δε καταλαβαίνω το λόγο που εκείνος βρίσκεται ακόμα εκτός και δεν ήρθε ποτέ στη κηδεία του πατέρα του. Επίσης αν δεν απατωμαι οι γυναίκες που είχαν με βάση τα στοιχεία που έδωσε ο Καρίμ στο παππού ήταν καμιά πενηνταριά σωστά; Χθες δεν είδα ούτε είκοσι..."