The Protector 6 :Μέση Γη

Κεφάλαιο 27°

Τρέχεις ψυχούλα μου...
Τρέχεις γρήγορα...
Τρέχεις δυνατά...
Που θα πας;
Πώς θα κρυφτείς;
Ποιον Θεό τελικά θα επικαλεστείς για σωτηρία;
Τρέξε...
Ακούς; Τρέξε!!!

Ο Νικ έλεγξε προσεκτικά τις εξόδους και επέστρεψε στο διάδρομο. Ο Ίαν ήταν ήδη στην άλλη πλευρά και κάνοντας του νόημα , βγήκε πρώτος. Η πόρτα που έβγαζε στη πίσω μεριά δεν ήταν σε γενικές γραμμές φυλαγμένη μα πάραυτα έπρεπε να περάσουν από τα μαγειρεία χωρίς να τους αντιληφθεί καμία. Η Λεϊλα και η Αναστασία έπρεπε ήδη να ήταν έξω. Θα ήταν πολύ πιο εύκολο να περάσουν απαρατήρητες έχοντας πρόσβαση στο σπίτι χωρίς να τραβούν τα βλέμματα σε σχέση με εκείνους που ήταν ντυμένοι και έτοιμοι για πόλεμο.

Προχώρησαν γρήγορα και προς ανακούφιση τους τα μαγειρεία ήταν άδεια μα λίγο πριν βγουν έξω, ένα ουρλιαχτό ακούστηκε από τον επάνω όροφο σαστισαν. Αλληλοκοιταχθηκαν για μια στιγμή μα ο Ίαν συνέχισε ως τη πόρτα που έβγαζε πίσω. Την άνοιξε και κοίταξε απευθείας στο στάβλο. Όλα όσα ήθελε και όλα όσα έπρεπε να σώσει, ήταν ήδη εκεί...

"Πάμε! Είναι έξω!" βγήκαν σαν τους τρελούς και έτρεξαν στο μισοσκόταδο ενώ η ατμόσφαιρα είχε αλλάξει ριζικά.
Μόλις έφτασαν κοντά τους ο Ίαν κοίταξε κατάματα τη Λεϊλα ενώ η Αναστασία ήταν πλάι της κρατώντας στα χέρια κάτι που έμοιαζε με χειροποίητο σάκο. Καμία δεν μίλησε.

"Δεν έχουμε χρόνο..." αποκρίθηκε ο Ίαν στο Νικ ο οποίος πήγε να ετοιμάσει τα άλογα φορτώνοντας τα με τον εξοπλισμό όσο πιο γρήγορα γινόταν.

"Που θα πάμε;" ρώτησε τρομαγμένη η Αναστασία

"Στην ασφάλεια..." της απάντησε ο Ίαν σοβαρός

"Ανεβείτε!" Ο Νικ έφερε δύο άλογα και πιάνοντας την Αναστασία από τη μέση την ανέβασε στο ένα χωρίς πολλά πολλά και εκείνη κοίταξε τη Λεϊλα ταραγμένη

"Όλα θα πάνε καλά..." της ψιθύρισε και η Αναστασία βουρκωσε

"Θα ανέβεις;" Ο Ίαν έδειξε στη Λεϊλα το άλογο καθώς δε θέλησε να την αρπάξει όπως έκανε ο Νικ, και εκείνη βάζοντας το πόδι της στην εσοχή , έκανε ένα σάλτο και πήδηξε πάνω. Τα φώτα άναψαν ξάφνου σε ολόκληρο το σπίτι τραβώντας τη προσοχή τους.

"Γρήγορα!" Ο Νικ ανέβηκε στο άλογο του έχοντας την Αναστασία από πίσω "Κράτα με σφιχτά!" της ζήτησε και βγάζοντας μια κραυγή , χτύπησε με τα πόδια το άλογο και εκείνο ξεκίνησε να τρέχει. Δεν υπήρχε περιθώριο λάθους όχι τουλάχιστον μέχρι να απομακρυνθούν. Παρόλα αυτά όμως, μόλις ο Ίαν σκαρφάλωσε στο δικό του και τα χέρια της ακούμπησαν το στήθος του, εμοιαζε σαν να πάγωσε ο χρόνος. Ήταν μια τόσο δα μικρή στιγμουλα που χάθηκε σαν ακούστηκαν φωνές από το εσωτερικό του σπιτιού και περισσότερες τσιριδες.
Η Λεϊλα τον έσφιξε και εκείνος δίνοντας ώθηση στο άλογο με τα πόδια, ξεκίνησε αφήνοντας πίσω μόνο ένα σύννεφο σκόνης...