The Protector 6 :Μέση Γη

Κεφάλαιο 32°

Είναι τόσο περίεργη η ζωή...
Ακόμα και η ίδια η λέξη σου προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα.
Αντικατοπτρίζει τόσο εύκολα τη γέννηση μα και το τέλος αυτής μέσω του θανάτου. Είναι σύντομη... Είναι μακριά ...
Όπως και αν είναι σε γεμίζει με εμπειρίες και διδάγματα που δε θα ξεχάσεις ποτέ για όσο αναπνέεις.
Μάθε μέρα που περνάει σου μαθαίνει και από κάτι. Εγώ έμαθα να αντέχω καθημερινά. Μου δίδαξε την αντοχή και μέσω αυτής, έφτασα εδώ που είμαι σήμερα ...
Μια γυναίκα που πλέον δε φοβάται να κοίταξε το είδωλο της στο καθρέφτη.
Μια γυναίκα που πλέον ονομάζεται περήφανα γυναίκα και δε ντρέπεται για την ίδια της τη φύση...

Ένα ντοσιέ ... Πόσο αστεία μου φάνηκε αυτή η λέξη σαν την έμαθα...
Εχω στα χέρια μου ένα ντοσιέ, μια κούπα με καφέ στο γραφείο, ένα όμορφο λευκό χρυσάνθεμο να μοσχομυριζει στο ανθοδοχειο, στυλό, χαρτιά , τηλέφωνο και μια φωτογραφία ...
Ναι ... Πάνω στο γραφείο μου, το πιο πολύτιμο πράγμα από όλα είναι μια φωτογραφία ... Αυτό έμεινε για να μου θυμίζει πως κάθε μέρα του χρωστώ τη ζωή μου. Του χρωστώ να γίνω η γυναίκα που πίστεψε ότι μπορώ να γίνω...
Πίστεψέ σε μένα...
Ένας άγνωστος άντρας που ήρθε από το πουθενά και άλλαξε ολόκληρη τη κοσμοθεωρία μου, πίστεψέ σε μένα... Χωρίς να με γνωρίσει. Χωρίς να ζητήσει αντάλλαγμα. Χωρίς καν να ρωτήσει για μένα. Απλά πίστεψε...
Ποια είμαι εγώ λοιπόν που θα φέρω αντίλογο στα πιστεύω ενός ανθρώπου που για χάρη του αναπνέω; Στέκομαι αντάξια των προσδοκιών του και συνεχίζω...

Μου χαμογελάει και δακρύζω...
Πάντα δακρύζω σαν εστιάζω στο μάτια του και το τρόπο που με κοιτάζει.
Δεν έχω ιδέα γιατί επέλεξε ο Νικ να μου χαρίσει τη συγκεκριμένη φωτογραφία μα του είμαι ευγνώμων.
Δεν είναι μια απλή φωτογραφία για μένα... Ζει μέσα από αυτή και μαζί του ζω και εγώ...

Τι με κοιτάζεις έτσι;
Άδικο έχω;
Μου γελάς και βγάζω τη μέρα...
Ανάθεμα σε...
Μόνο αυτό άφησες πίσω σου πια. Ένα χαμόγελο και τίποτα άλλο.
Βλέπεις όμως πόση δύναμη δίνει;
Τεράστια...
Μια δύναμη ανεκτίμητης αξίας.
Κάτι από σένα για μένα που μου δίνει ώθηση να συνεχίζω καθημερινά...

Ο Νικ είπε πως τα χρυσάνθεμα για κάποιο λόγο ήταν τα μόνα λουλούδια που σου άρεσαν... Άλλη μια επιλογή για να με κανει να σε νιώθω λίγο πιο κοντά.
Είσαι ντυμένος από πάνω μέχρι κάτω στα μαύρα.
Χαμογελάς δίχως να καταλαβαίνεις πως κάποιος σε τραβάει φωτογραφία. Τόσο αυθόρμητα όμορφο χαμόγελο ...
Με αυτό ανοίγω και με αυτό κλείνω τα βλέφαρα μου κάθε βράδυ δύο ολόκληρα χρόνια τώρα...