𝕊𝚒𝚕𝚎𝚗𝚝 𝔽𝚊𝚒𝚝𝚑💞 ✔️

sɪʟᴇɴᴛ ғᴀɪᴛʜ - 33

"Waking up next to the person you love most in the world is the definition of having a good life. You are my everything, my love"

❁❁꧁❀꧂❁❁

"ඔහොම ඉන්න....."

රාත්‍රිය පුරා කල කෑ ගැසීම සහ කෙඳිරිලි වගේම මේ වෙන තෙක් නොනවත්වා හැඬූ නිසා. Zhan ගේ කටහඬ සිහින් කෙඳිරිල්ලක් වගෙයි පිට වුනේ. ඔහුගේ කුඩා සිරුරට ඔහුවම දරාගත නොහැකි වුනා. තවමත් කඳුළු බිඳු ඔහුගේ සුදුමැලි කොපුල් මත රැඳී තිබුනා. Zhan ගේ තත්වය නැවත ඕනිම තත්පරේක ඔහු සිහසුන් වෙන්නට වගේ. දොර අගුල ඇරගන්නවත් ඔහුට හැකියාවක් තිබුනේ නැහැ. ඔහු එහෙත් අපහසුවෙන් දොර අගුල විවෘත කරා. දුටු දෙය සමග ඔහුගේ දෑස් නැවත කඳුලින් තෙත් වුනා.

"Zhanzhan.....අපි කතා කරමු"

"Yibo....Bobo...."

Zhan ට ඔහුගේ හැම වේදනාවක්ම අමතක වී ගියා. 'Yibo ආපහු ඇවිත්' ඔහුගේ මනස කෑ ගසන්නට වුනේ එය පමණයි. එක් මොහොතකින් ඔහු මහා හඬින් ඉකි ගසමින් Yibo ගේ ඇඟට පැන ඔහුගේ ගෙල තදින් වැලඳගෙන පාද ඉන වටා තදින් බැඳ ගත්තා. ඇත්තටම ඔහු දැන්නම් කීයටවත් Yibo ට ආපසු යන්න දෙන්නට සූදානම් නැහැ.

"Bobo....මාව දාලා යන්න එපා please....මට ඔයාට කියන්න ගොඩක් දේවල් තියෙනවා...."

ඔහු නොනවත්වා අඬන්නට වුනා. Yibo කිසිම වචනයක් පැවසුවේ නැහැ. ඔහු Zhan ව එලෙසම ඔසවා ගෙන නිවස තුලට පැමිණ එලෙසම නිදන කාමරයට පැමිණියා. ඔහු නිදන කාමරයට ඇවිද යන මුළු කාලයම Zhan එකම දෙයයි මිමිණුවේ. 'මාව දාලා යන්න එපා' ඔවුන් නිදන කාමරයට ඇතුලු වුනු පසු Yibo ඇඳ උඩ ඉඳගෙන Zhan තමන් ගේ උකුල මත ඉන්ඳවා ගන්න හැඳුවත් Zhan ඔහුව තදින් වැළඳගෙන කෝලා බෙයාර් කෙනෙක් වගේ එන්න එන්න තමන්ගේ ග්‍රහණය වැඩි කරා.

"Zhanzhan...මම ඔයාව දාලා යන්නේ නැහැ කොහෙවත්?"

"දාලා යන්නේ නැහැ??"

"නැහැ පැටියෝ"

"promise" Zhan තමන්ගෙ හිස මදක් ඔසවා ඔහුගේ විශාල කඳුළු පිරි හුරුබුටි ඇස් දෙකත් රතු වුනු කුඩා නාසයත් හුරුබුහුටි ඉකි ගැසීමත් සමග අසන විට Yibo ව සම්පූර්නෙන්ම දිය වෙන්න පටන් ගත්තා. ඔහු මෘදුව අනෙකාගේ හිසට තට්ටු කරමින් හිස වැනුවා.