"Love is the emblem of eternity; it confounds all notion of time: effaces all memory of a beginning, all fear of an end"
❁❁꧁❀꧂❁❁
නින්දෙන් අවදි වුනු මොහොතේ සිට Yibo ට දැනුනේ අපහසුවක්. ඔහුගේ සම්පූර්ණ හිසම අවුල් වී ගොස් තිබුනා. හිත බොහෝ සේ නොසන්සුන්. ඔහු කාමරයේ එහෙටත් මෙහෙටත් ඇවිදින්නට පටන් ගත්තා. පාසලට යාමට ඔහුට තවමත් හිතක් නැහැ. නිවසේ රැඳෙනවද? පාසලට යනවද? ඒත් ඔහුගේ නොසන්සුන් සිත නිසා ඔහුට මේ කාමරයෙන් පිටතට යන්නට සිතුනෙම නැහැ. Yibo තමන්ගේ ඇඳ දෙස බැලුවා. Xian තවමත් කොට්ටය බදාගෙන ඇඳ පොරවනයට ගුලි වී සුවපහසු ලෙස නින්දේ පසුවනවා. ඔහු ඇඳ අසලට ගමන් කලා. Xian ගෙ හිස අතගාන්නට සිතුවත් නැවත තම අත ගෙන මදක් පුම්බාගෙන සිටි කම්මුල දැක සිනාසුනා. ඊට පෙර දින ඔවුන් නිවසට පැමිණෙන විටත් Xian නිදාගෙන සිටියේ නැහැ. Yibo ට නින්ද ලොකු ප්‍රශ්නයක් ඇති කලේ නැති වුනත් Xian ට ඔහුගේ පුරුදු වෙලාවට නිදා ගන්නට නොලැබුනොත් ඊට පසු දින සම්පූර්ණෙන්ම තරහ ගිය බබෙක් ව Yibo ට දකින්න වන බව ඔහු අත් දැකීමෙන් දැන සිටියා. ඒ නිසා ඔහු Xian ට තවත් ටිකක් නිදාගන්නට දී ඔහුගේ කාමරයේ ජනෙල් හොඳින් තද කර නාන කාමරයට වැදුනා.
ඔහු නානකාමරයේ සිට එලියට එන මොහොතේ Xian ඇඳ මත ඉඳගෙන එක් ඇසක් විවර කරගෙන Yibo දෙස බලන්නට වුනා. ඔහුගේ කම්මුල් දෙකම තද රෝස පැහැයට හැරී තිබුනා. Yibo ඔහු අසලට පැමිණ අවුල් වී නලලට වැටී ඇති කිවුඹු වැල් ඉවත් කර නලල සිප ගත්තා.
"Wash දාගෙන පහලට එන්න හරිද? මට uncle එක්ක ටිකක් කතා කරන්න ඕනි. ඒ නිසා මම පහලට යනවා"
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou mettre en ligne une autre image.
Xian හිස සලමින් සිනාසුනා. පසුව ඔහු හැම උදෑසනකම මෙන් Yibo ගේ කම්මුලට පුංචි හාදුවක් දී බාගෙට දෑස් පියාගෙන නානකාමරය වෙතට ඇතුළු වුනා.
VOUS LISEZ
𝕊𝚒𝚕𝚎𝚗𝚝 𝔽𝚊𝚒𝚝𝚑💞 ✔️
Fanfictionගැහෙන හදවතක නිහඬ හිමිකරු💞 ʸⁱᶻʰᵃⁿ ඔවුන් හැඳින සිටියේ නැහැ.... ඒත් ආත්මයන් ඔවුන්ව හැඳුනුවා.... ඔවුන් ආදරය කරේ නැහැ.... ඒත් හදවත් එකිනෙකා වෙත ගැහෙන්නට වුනා.... එක් අයෙක්ට එක් අයෙක් උවමනා උනේ නැහැ.... ඒත් ඔහුට යන්නට දෙන්නට බැරිවුනා.... එකිනෙකා වෙතට වදන...
