"I think maybe forever is what you make of it. Tomorrow may be the end of your forever. I think we should be more careful the way we use it"
❁❁꧁❀꧂❁❁
Ziyi තෑගි ඔතන්න බොහෝ සේ වෙහෙසුනු නිසා ඇය ට ආහාර ගැනීමට පවා නොහැකි වුනා. මේ නිසා ඇය සිටියේ බොහෝ සේ බඩගින්නෙයි. Haoxuan ට ඇය පිළිබඳ ඇත්‍තටම අනුකම්පා සිතුනා. ඒ නිසයි ඔහු ඇයට අනෙක් පස මේසයෙන් මොනා හෝ කන්නට යැයි පැවසුවේ. ඇය ඉක්මනින් හිස වනා ඒ කෑම මේසය වෙත ගොස් බඩ පිරෙන්නට කන්න පුළුවන් යමක් සොයන්නට වුනා. අවසානයේ කේක් වගයක් තම පිඟානට බෙදාගත් ඇය එය කන්නට කියා සිතා තම මුවට ළං කරන විටම.....
"මනමාලි මනමාලයයි කන්න කලින් කන්න තරම් මහ පෙරේත කෙල්ලෙක් ඔයානම්....."
ඇයට තමන්ගේ අනෙක් පසින් ඇසුනු කටහඬත් සමග අතට ගත් කේක් කට කටට දමා ගැනීමට නොහැකිව බිමට වැටුනු විට ඇය කෝපයෙන් ඒ කටහඬ ආ දෙසට හැරුනා.
"මොන මගුලක් ද මේ? හිඟන්නගේ පාත්තරේට හෙන හුරා වැටුනා වගේනේ මටත් වෙන්නේ...මොකාද මේ ඒ පා...." එහෙත් ඇය කියන්නට ගිය දෙය සම්පූර්ණ කරන්නට වත් නොහැකිව ඇය ඉදිරියේ සිටගෙන සිටියේ හීනෙකින්වත් නොහිතපු පුද්ගලයෙක්. Yun Jiang Zhuocheng....
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
"ඔහේ.....!!!!" Ziyi ඔහු දෙසට ඇඟිල්ලක් දිගු කරමින් මහා හඬින් කෑ ගසන්නට වුනා.
"ඔව් මම තමයි...." Zhuocheng ඇහි බැමක් ඔසවමින් තම අත් දෙක පපුව මැද බැඳ ගනිමින් පැවසුවා. ඔහු ගේ මුහුණේ තිබුණු සමච්චල් සහගත සිනහවක්.
"ඔහේ මොනාද මෙහේ කරන්නේ වල් ඌරෝ??" Ziyi ද එවැනිම සමච්චල් සහගත කටහඬකින් තම දෑත් දෙක පපුව මත බැඳ ගනිමින් ඇසුවා.
"එතකොට ඔයා මොනාද මෙහේ කරන්නේ යක්ෂණි??" Zhuocheng ද දෙවැනි වෙන්නට සූදානම් නැහැ. ඒත් ඔහුට උත්තර දෙනවා වෙනුවට Ziyi තම උරහිස් හකුලුවමින් කේක් පිඟානට තව තවත් කේක් පුරවගන්න එපා. ඇයට හදිස්සියේම සෑහෙන්න කේක් කන්න තරම් විශාල බඩගින්නක් දැනෙමින් තිබුනා.
CZYTASZ
𝕊𝚒𝚕𝚎𝚗𝚝 𝔽𝚊𝚒𝚝𝚑💞 ✔️
Fanfictionගැහෙන හදවතක නිහඬ හිමිකරු💞 ʸⁱᶻʰᵃⁿ ඔවුන් හැඳින සිටියේ නැහැ.... ඒත් ආත්මයන් ඔවුන්ව හැඳුනුවා.... ඔවුන් ආදරය කරේ නැහැ.... ඒත් හදවත් එකිනෙකා වෙත ගැහෙන්නට වුනා.... එක් අයෙක්ට එක් අයෙක් උවමනා උනේ නැහැ.... ඒත් ඔහුට යන්නට දෙන්නට බැරිවුනා.... එකිනෙකා වෙතට වදන...
