Çatlak

4

Karşımdaki şahısı sorgulamak istiyorum ama nerden başlamalıyım...
Adını bile bilmiyorum... sorsam mı?

"Adın ne?"

LAN...!

"... afedersiniz, ne dediniz?"

"... a-adınız.. adınız ne?......"

Sazan gibi atladım...
Ne halt ediyorum, sesli düşündüm.
Üstelik ne o, askerlik arkadaşım mı...
Uslubuma dikkat etmeliyim...
Kaba ben!

"Ben ahah.. şey ... bendeniz Nakahara Chuuya."

Garipsedi... ama güldü..(?)
Hoş, iğrenmedi benden~

"Sizin adınız?"

"Osamu Daz-....."

"...Daz?"

"Dazai... Adım Dazai."

"Ah, anlıyorum. Tanıştığıma memnun oldum."

"Tabi tabi, ben de öyle."

Ona nasıl hitap etmem gerektiğini asla bilemiycem.
Boşver
Yeni tanıştık, zaten bir daha görmiycem.

"Madem başladınız, Dazai-san, ben de devam ettireyim. Yaşınız kaç, ne iş yapıyorsunuz?"

Ne..
Söylemek zorunda mıyım...
Keşke şu an telefonum çalsa...
Kendinden bahsetmek en sıkıcı kısım.. evimi özledim...

"Ben... 27 yaşında, esk-... detektifim evet. Bir büroda detektifim.."

"Oh. İlginç."

Sensin ilginç! Hıh! (:p)

"Siz? Chuuya-san~"

Gülümsedim, adını söylerken.
O da gülümsedi, bana bakarken.
Ah... bu iş nereye varıcak...
Keşke hemen cevap verseydi.
Düşünüyor...

"Şey... ben.... Mektupları temize çekiyorum. Evet."

"Öyle mi..."

"Çok da ilginç değil, sizin gibi gizemle uğraşmıyorum. Sıradan aşk mektupları ile dolu bir masam var, ve hepsi temize çekilmeyi bekliyor."

"Aslında işim çok da ilginç değil, demek istediğim.. heycan yok."

"Heycan? İşinizde aradığınız bu mu?"

Ne diyor, anlamıyorum. Neyse bir daha görmiycem zaten.

"A yo yo,... eskiden.. şey pek bahsetmem. Bir polistim ve, anlarsınız ya, daha çok ekşın vardı."

".. woh..."

Tepkisi... çok... şekerdi... bir köpek yavrusu gibi.

"Eski heycanınızı özlemişsiniz o halde."

Hafif kıkırdadı mı o..

"Evet demekte bir mahsur görmüyorum"

Az önce güldüm mü ben...
Ah şu uçak...
En azından duş alsaydım...
Saatine bakıyor.

"1 saatimiz kalmış."

"Zaman hızlı geçiyor."

"Evet öyle..."

1 saat mi... ah... tabi, saatim yanlış...
Ortam sessizleşti... rahatsız oldum.
Sustuk..
Zaman hızlı falan geçmiyormuş.
Konuşmak istesem de aniden ordan ayrılmak istedim.

"M-müsadenizle.."

"Ah... ne için?"

"Kalkmam gerekiyor. Kahve için teşekkür ederim."

"Rica ederim.."

Kalktım ve normal bir şekilde ilerledim, o sırada kalbim sıkışmaya başladı ve... kafamı dik tutamıyorum...
İyi hissetmiyorum ama belli etmeden dümdüz yürüycem.
Gelip geçenler bana çarpıyor.
Sinir bozucu.
Yürüyemediğimi ve çarpanın ben olduğumu fark ettim.
Lanet...
Arkamdan hissettiğim el ile ürküp arkamı döndüm.

"Dazai-san... iyi misiniz?.."

"İyiyim..."

Değilim.

"Oturun... böyle geçin. Oturun ve dinlenin."

"Ah.."

"Burda bekleyin, su getiricem."

"..."

Ve yanımdan uzaklaşıp kısa sürede döndü.
Ne oldu bilmiyorum, büyük ihtimal bedenim duş almadığım için bana acı çektiriyor.

"L-lanet duş..."

Başımı değil artık bedenimi ayakta tutamadığımı hissettim.
Yer yakınlaşıyor, şaşı oluyorum galiba.
A yok, düşmüşüm..

"DAZAİ-SAN!"

B-bağırma... kulağım......

"Olamaz! Uyanın! Ölmeyin!"

... emin ol ölücek olsaydım ayranım döküldüğü zaman çoktan yaşama arzumu yitirip, uçağın motoruna kağıt sıkıştırıp, kalkışta patlamasını sağlardım...
Ölmek mi bilmiyorum ama fena uyku bastırdı.
Adam hala başımda bağırıyor.
Şu köşede uyumak istiyorum.
Ses azaldığı gibi görüşüm aniden karardı ve nefesim son derece hafif gelmeye başladı.
Yanağımda hissettiğim ufak eller yavaşça yok oldular.
Kulağımda kalp sesim, bedenimde de nabzımın atışı artarak beni ufaktan rahatsız etmeye başladı ama çoktan hafiflemiştim bile.
Umarım güzel bir rüya görürüm.
İçim mi geçiyor ne
Rüya görmek istiyorum...
Görmeyeli uzun zaman oldu...
Ha yok geçen gördüm,
Unuttuğum bir rüyayı gördüğümü bile unutmuşum...
Yine de heycanlı bir rüya görmek, fena olmazdı~
Uzun ama zevkli bir rüya
Ders çıkartmaktan çok, zaten hatırlamıycam ama, her türlü kötüyü vurup, insanlığı kurtardığım ve heykelimin dikilip figürlerimin yapıldığı, şehrin anahtarının hediye edildiği bir.....................
.....
.....
.....
.....
.....
.....
.....
.....
.....
.....
.....
.....
.....

Y.N: uyudu