grammar lessons - mitsukkai

sekiz

Bilinmeyen numara:

Bir parti düzenlediğini duydum

Ben de geliyorum haberin olsun

Mitsuya:

Ne

Bilinmeyen numara:

Evet beni orada bulacaksın

Mitsuya:

Çok komik şakaymış

Bilinmeyen numara:

Şaka değil geliyorum cidden

Kapının herkese açık olduğunu söylememiş miydin

Geldiğimde fark etmeyeceksin bile:)

Mitsuya:

Gelenlerin telefonunu karıştırmayı düşünüyorum şu an

Bilinmeyen numara:

Başka bir kart takacağımdan şüphen olmasın

Mitsuya:

Lânet piç.

Bilinmeyen numara:

Hadi hadi naz yapma sen de heyecanlandın değil mi?

Ben orada olacağım

Sana bakacağım

Belki seninle konuşacağım

Hatta belki

Bilirsin partilerde garip şeyler olur

Mitsuya:

Kapayacak mısın çeneni?

Bilinmeyen numara:

:)

Sana bu kadar yakın olma düşüncesini seviyorum

Orada olsam bile fark etmeyeceksin bile ve bu o kadar güven verici ki

Mitsuya:

Tanrım sen 

Delirmişsin ciddiyim

Bilinmeyen numara:

Her neyse tekrar engellenmek istemiyorum o yüzden bu konuyu kapatabiliriz tabii ki

Ve hmm cidden hala neden engel yemedim

Mitsuya:

Bana yeni bir numaradan yazdığında garipsemedim bile

Üzgünüm ama her söylediğine tamam deyip geçiştirmek ya da saçmalamalarını okumak daha zevkli

Bilinmeyen numara:

Vay,

Kırıcıydı?

Mitsuya:

Görev tamamlandı demek ki

Bilinmeyen numara:

Bazen keşke beni sevebilsen diyorum gerçekten

Mitsuya:

Dramatik olmaya mi çalışıyorsun fırsat bilip?

Bilinmeyen numara:

Hayır hayır

Cidden yani sonuçta

İnsanlar imkansız şeyleri ister değil mi?

Mitsuya:

Bugün garipsin gerçekten

Bilinmeyen numara:

Öyle miymişim?

Mitsuya:

Her neyse

İşim var

(Görüldü, 23.30)

-

Takashi Mitsuya gözlerini telefondan çekerek omuz silkti ve iç çekti.

Hayır, kesinlikle ne olduğunu sormayacaktı.

Buna karşın gerçek anlamda hiçbir isteği yoktu. Pekala ki, tanımadığı birinin sorunlarını benimseyemezdi. Üstelik kendine ait birçok problemi varken başka derde de ihtiyaç duymuyordu.

Yine de küçücük bir vicdan azabı çekti olması gerektiği gibi.

Hakkai Shiba ise boş bakışlarını kendi ekranında gezdirirken mesaja son kez baktı. Göz kapaklarını örterek yastığına sarılırken düşüncelerinden kurtulmak için çaba sarf ediyordu.

Arada bir olduğu gibi içi rahatsızlık ve yalnızlık hissi ile dolmuştu.

Ablası üniversite için uzağa gitmişti. Ağabeyinin konusunu dahi açmıyordu zaten.

Koskoca evde yapayalnız, bir başınaydı.

Arkadaşları vardı. Bir sürü hem de. Yine de hiçkimsenin ilk tercihi olmadığını bilecek kadar farkındaydı her şeyin.

Ve böylece durgunluk, azıcık da hüzün duyarak uykuya daldı.

Bu kez mor saçlı oğlan hakkında hayaller kurmaya bile tenezzül etmemişti.