Anyelta

Giriş

"Tesadüflere tutunmuştu hayatımız..."

🏰

17. yüzyıl

Üzerindeki kabarık elbisenin hareketlerini oldukça kısıtlamasına rağmen koşarak saray merdivenlerini indi genç kız. Hayatını değiştirecek olan o kararı vereli yalnızca iki gün olmuştu, bu süre tüm hazırlıkları tamamlamasına yetmişti. Yapacağı şeyin heyecanı ve bunun için feda edeceklerinin korkusu aynı anda vardı üzerinde, ayrıca bilinmezliğin verdiği o boşluk hissi.

En alt kata indiğinde aradığı kişi ile gözlerinin buluşması çok da uzun sürmedi. Ülkenin prensesinin, vezirin oğluyla bu şekilde kuytu köşede buluşması ne kadar etikti? Umursamadı genç kız. Genellikle bahçede veya dışarıda buluşurlardı, ancak bu sefer amaçları farklıydı. Zaten son görüşmeleri olacaktı.

"Hazır hissediyor musun?" Kız olumlu anlamda başını salladı. "Bunu yapmak zorunda değilsin, biliyorsun."

"İstiyorum. Biri yapmalıydı." Yapacağı şeyin ağırlığı, çok büyüktü ancak olan her şey için duyduğu vicdan azabı çok daha ağır basıyordu. Eğer herkes için birisi bunu yapacaksa, ülkenin yasal varisi olarak bu o olacaktı.

Ne derlerdi insanlar arkasından? İntihar mı, cinayet mi? Yoksa hastalık gibi olağan bir sebebe mi bağlanırdı? Her zaman yaptıkları gibi.

Genç adam iç çekti. Ne yaptıysa da vazgeçirememişti onu bu fikrinden. Belki de başarısız olacak bir plan için hayatını feda etmesini istemiyordu. Sevdiği kadını kaybetmek...

Gözlerinin içine baktı sevgilisi. Destek beklediğini anlayınca ona istediğini vererek gülümsedi, genç kız ise sıcak bir tebessümle karşılık verdi.

"Hadi," diye mırıldandı. "Hazırım." Ellerini tuttu.

"Seni bir kez daha görebilecek miyim?"

"Evet," dedi genç kız, umut dolu çıkan sesiyle ancak gerçekleri o da biliyordu. "Tekrar buluşacağız sevgilim, sana söz veriyorum."

Gözlerini kapattı. Evet, hazırdı, daha önce hiç bu kadar hazır hissetmemişti. Olmaması gerektiği kadar huzur içerisindeydi.

20 yıl süren, yaşamının ilk kısmındaki en güzel anılarını düşünerek kendini yalnızca birkaç yüzyıl için bu bilinmez karanlığa emanet etti.