Anyelta

10. Kabuslar ve Hayaller

Ben bölümlere şarkı seçemiyom ya okuduktan sonra siz seçip bu satıra yazsanıza <3 

Satır araları boş kalmasınn:)

İyi okumalar dilerimmmm

...

"Manolya..." Yerde oturmuş, üzerime yürümekte olan kıza bakıyorum. "Lütfen, ben..."

"Bana hiçbir şey yapmadın, değil mi?" Bir kahkaha atıyor. "Leyla da yapmamıştı."

Gerçekten de öyle mi Birini, sırf o anda ona biraz olsun öfkeli olduğu için öldürebilecek birisi mi? Ya da belki hiç sebepsiz?

Tüm bu Anyeltalılar mı öyle peki?

"Aptalsın," dediğinde ben istemesem de iç sesim bunu onaylıyor. "Biz kimiz ki bize güvendin? Gerçekten o kadar yalnız ve çaresiz misin, Ada?"

Gözyaşlarım gözlerimden hızla süzülmeye devam ediyor ama artık hıçkıra hıçkıra ağlamıyorum bile, kabullenme sürecine mi giriyorum? Gerçekten de dediği gibi mi?

Elbette onlar güvenmemeliydin, aptal.

Tam ağzımı açıyorum, bir şeyler söylemek istiyorum ama sesim çıkmıyor.

Cam kırılma sesi.

Boşluk.

Düşüyorum. Büyük bir hızla.

Saatler geçmiş gibi geliyor, etraf bulanıklaşıyor ve ben sadece düşmeye devam ediyorum. Bir süre sonra yerçekimini bile hissedememeye başlıyorum. Tamamen hissizleşiyor bedenim.

Sonra kendimi onun kollarında buluyorum.

"Sana seni tutacağımı söylemiştim," diye mırıldanmasıyla beraber yüzüme kocaman bir gülümseme yayılıyor. Ayaz...

Sonra gerçeği fark ediyorum. Kan. Onun da ellerinde kan var.

Genizden gelen, ürkütücü bir kahkahaya boğuyor beni.

"Düşündüğümden daha aptalsın."

Öncekinden daha büyük bir acı. Sanki tam kalbime bir hançer saplanmış gibi.

Çığlık atıyorum ama duyulmuyor. Bakıyorum ama göremiyorum. Sadece kan var. Kan, kahkaha sesleri...

...

Nefes nefese uyandığımda yeniden bir çığlık atmamak için ellerimle ağzımı kapadım. Gözlerimden yaşlar süzülmeye devam ediyordu, neyse ki sadece ağladığım kısmı gerçekti.

Neden her seferinde bu kadar korkup ağlıyordum ki? Evet, bu gece gördüğüm tam dördüncü Manolya birilerini öldürüyor temalı kabusumdu!

Elim istemsizce telefonuma gitti. Her an yüksek bir ses çıkarabileceği korkusuyla sesini her yerden sıfırladım. WhatsApp'a girdim ve hepsinin tek tek profil fotoğraflarına baktım.

Gece'nin profil fotoğrafında kendisine çok benzeyen bir kadın ve kucağında en fazla 1 yaşında minik bir bebek vardı. Annesi ve kendisi... Burukça gülümsedim.

Çınar'ın fotoğrafı muhtemelen bir parkta çimlerin üzerinde çekilmişti. 9 10 yaşlarında duran iki çocuk yere yatmıştı. Çınar ve Ayaz olduklarını anlamam çok uzun zamanımı almadı. Zamanında Çınar'ı hayata bağlayan şey gerçekten de Ayaz ve onun ailesi olmuş gibiydi.