a Dose of Salt

otuz beş

home remedy

Jimin'in güncel olarak, World Vision aracılığıyla sponsorluğunu yaptığı biri Uganda diğeri Haiti'de olmak üzere iki çocuğu vardı. Hem o hem Taehyung bir doktor olarak kazandıkları ilk maaşlarını alır almaz çocukların sponsorluklarını yapmak için başvuru yapmışlardı. Üniversitedeyken, kazançlarıyla lüks bir yaşam sürmekten ziyade daima farklılık yaratıp harika hayır işleri yapmayı hayal ederlerdi. Yıllar öncesiydi bu. Ve hala, her ay, Dr. Kim ve Dr. Park'ın maaşlarının güzel bir kısmı, kıtalar ve okyanuslar ötesindeki sahiden sevgi duydukları çocuklarına gidiyordu.

Jungkook'un Helping Hands aracılığıyla gönüllülük yaptığını duyduğundaysa Jimin, SMC'nin bir hastane olarak koordine ettiği ücretsiz klinikler dışında yurt içinde pek fazla uygulamalı gönüllülük yapmadığı için utanç duymuştu.

Bu sebepten, nihayet Jungkook ile birlikte Jungkook'un çalıştığı organizasyon adına gönüllü olacakları için oldukça heyecanlıydı. Helping Hands Jungkook ve Jimin'e, pek çok gazinin bulunduğu yaşlı rekreasyon merkezinde çalışmalarını önermişti. İki cerrahın da boş günleri aynı günler olduğundan Seul'den bir saat uzaklıkta kırsal bir kesimde olan Pocheon'a hafta sonu gezisi ayarlamışlardı. İki gün boyunca ücretsiz muayene yapmak ve ellerinden geldiğince başka konularda da yardımda bulunmak için, merkezle anlaşmışlardı. Gönüllü olarak çalışmak için gittiklerinden her ne kadar bir tatil sayılmasa da bu baş başa çıkacakları ilk geziydi ve Pocheon oldukça güzel bir yerdi bu yüzden ikili gidecekleri için gergin oldukları kadar heyecanlılardı da.

"Sence de bir sete daha ihtiyacımız yok mu?" diye sordu Jimin, elleri belinde arabanın arkasında durmuş; içerisinde tıbbi malzemeler, atıştırmalıklar, içecekler, elektrik lambaları, tuvalet kağıtları ve birkaç ev gereçleri daha bulunan bagajdaki medikal kit setine bakarak. Tabii, her birini kendi ceplerinden ödemişlerdi.

"Bence iyi böyle bebeğim." son meyve suyu kolisini de bırakırken cevapladı Jungkook. Elini kaldırıp bagaj kapağını kapattı ve hala kafasında bir şeyler hesaplıyorcasına derin düşüncelere dalmış olan Jimin'e döndü. "Güzelce hesapladım ben. Endişelenme." tekrardan güvence vermişti. Merkezdeki kişi sayısını almış, ilk yardım çantası ve tıbbi kit setini dikkatle inceleyip kapsamlı bir şekilde hesaplamıştı.

"Hm. Peki." dedi Jimin.

"Jimin," bedenlerini birleştirip Jimin'in tatlı minik suratını avuçladı Jungkook. "Neden bu kadar gerginsin?"

Gülen Jungkook'a, şakacıktan yumruk attı Jimin. "Değilim!"

"Daha önce hiç ücretsiz muayene yapmamış değilsin. Ne bu gerginlik bebeğim? Bir tuhafsın."

"Değilim! Şöyle söyleyip durma! Sadece yeterli hazırlığı yapamamışız gibi hissettiğimden endişeleniyorum hepsi bu!"

"Biliyorsun," Jimin'in alnına düşen saçları eliyle tararken söylemişti Jungkook. "Herkes hasta olacak değil sonuçta. Tüm herkese tedavi uygulayamayacağız ya."

"Biliyorum biliyorum! Pekala hadi gidelim! Saat 8 olmak üzere! 8'de yola çıkmayı hedefliyorduk!"

"Ve çıkıyoruz da. Hahaha gevşe biraz bay pimpirikli!"

"Belki de sen bu kadar gevşek olmamalısın bay her-şey-daima-yolunda!" dudak büzdü Jimin. "Her konuda aşırı sakinsin!"

"Bunun neresi kötüymüş peki, Dr. Park?" şirince gülümseyip uzun, güzel kirpiklerini kırpıştırdı.

"Konuşmayı bırak da arabayı sür budala!" diye cırlayıp ön yolcu koltuğuna attı kendini Jimin. Jungkook kafasını sallayıp gülmüş, sürücü koltuğuna yerleşmişti. Jimin emniyet kemerini takıp ayakkabılarını çıkartmış, aşırı sakin(!) olduğundan ayaklarını arabanın ön göğsüne uzatıp radyoyu açmıştı. "ilk önce, gaz istasyonuna. kahveye ve yiyecek bir şeylere ihtiyacım var yolculuk için! Hadi, Jeon!" deyip Jungkook'un harekete geçmesi için yolu jestleriyle işaret etti.