Forever? Change.

Chapter 19

Raven's POV

So after what happened a few minutes ago, I am now following her. And I must admit, I kinda look like a stalker right now. And I look stupid, to be honest. Hindi naman masyadong lumilingon si Zeri sa likod niya kaya di niya ako nahuhuling sumusunod sa kanya.

Siguro nagtataka kayo kung bakit ko siya sinusundan? It's because I care. Di ko alam, basta ganun. I care for her. Ayokong nakikita si Zeri ng gan'to. Malungkot, matamlay... Her broken heart breaks my heart as much as what her ex-boyfriend did. Yeah, alam kong wala na sila. Halata naman. But, I don't know what exactly happened and I wanna know.

But yeah, Zeri was right. What happened was none of my business. Pero alam nuiyo yung feeling na kahit di ko na kailangan pang malaman, gusto ko pa din kasi curious ako. Curious ako? Oo. Kasi nagaalala ako sa tao eh. Nagaaalala ako? Mahal ko eh. Alam niyo yung cheesy? Ako. You can't put it on other ways. That was the only way. The cheesy way.

Kapag nakita ko talaga yung Kyle na yun, I'll punch the f*ck out of his face. Sinaktan niya si Zeri! Hawak-hawak niya na nga, pinakawalan niya pa! Psh. I swear to god I'll beat that jerk off.

I am really feeling stupid right now for following Zeri kahit alam kong pauwi na siya. Tanga noh? Okay, sambahin niyo na po ako. Sambahin niyo ang dakilang martyr.

Though, yung paglalakad niya iba. Mabagal yung paglalakad niya di katulad ng normal niyang paglalakad. Yung lakad na, parang ang daming naaalala. Yung lakad na, akala mo yung utak lumilipad sa kung saan man. Minsan ka tumitigil-tigil siya eh. Tapos yung kamay niya inihahaplos niya sa mukha niya. Nagpupunas siya ng luha.

Gusto ko siyang lapitan at yakapin at patahanin. Pero alam ko namang ipagtatabuyan niya ako. That would be a wrong move. Di ko ba alam at hate na hate ako ni Zeri. Ano bang ginawa ko sakanyang masama? Hmmm... Siguro dahil doon sa "lagi kong inaaway yung boyfriend niya" thingy. Ay mali. "ex-boyfriend" pala. Ang bawat pagsuntok ko dun sa magaling niyang ex-boyfriend noon ay WORTH IT. I sure wish I could punch him again. Teka, nasaan na nga ba yung taong yun?

Nagulat ako nang biglang napaupo si Zeri sa sahig ng sidewalk. She was crying. She screamed more than 3 times and every time she screams, it gets louder and louder. She was sobbing. Nagwawala na siya. Naaawa ako sakanya. Mabuti nalang at walang masyadong tao dito. Pero meron. Nagtitinginan nga ang lahat ng tao sa kanya eh. To be honest, mukha siyang estudyanteng nawalan ng direksyon ang buhay. At naaawa talaga ako sakanya.

I was about to walk towards Zeri's diection but a hand stopped me. It was Jazlyn.

"Raven, ako na muna ang bahala ngayon." She told me with a serious look on her face.

She ran towards Zeri and hugged her. Her hug lasted for a couple of minutes. And between their hugs were massive screams. Hinahagulgulan ni Zeri si Jazlyn. Nobody can stop Zeri from crying and all Jazlyn can do was be right there for her and hug her with all her comforting love.

Nagsisi-tinginan sa kanila ang mga tao at pinaguusapan sila. Jusko, pinagbubulungan pa nga eh. Mga chismosa talaga.

Then, after a few moments, Zeri stopped her loud screams and continued crying silently. Tumayo na sila at isinakay ni Jazlyn si Zeri sa isang kotse. Kotse yata nila Jazlyn. At umalis na.

The fact that Zeri broke down because of the wrong guy she loved was really breaking my heart. Dahil unang-una, ayokong makakita ng babaeng umiiyak. At pangalawa, ang babaeng mahal ko pa ang umiiyak. Masakit. Sobra.

Zerina's POV

"Anak, bakit di mo ginagalaw ang pagkain mo?" Tanong ni mama. At wala akong ganang kumain. Wala rin akong ganang sagutin ang tanong niya.

"Anak, kumain ka. Magkakasakit ka niyan." She told me. Nagaaalala si mama. Alam ko. Pero,

"Ma, wala akong ganang kumain." Matamlay kong pahayag.

"Pero anak--"

"Ma, thank you. Alam kong nagaaalala kayo sa akin. Kayo ni papa. Pero, ma. Hayaan niyo po muna ako ngayon. I'll be fine. I promise." I cut her off, putting my palm on her cheek. At tumayo na, umakyat papunta sa kwarto ko.

Wala akong ganang kumain. Wala ako sa mood. Pero nagpapasalamat ako at nandyan si mama. Nagaaalala at umaalalay sa akin. But that's not enough for now. What's enough is, hayaan na muna nila ako. Bigyan muna nila ako ng space na makapagisip-isip. Gusto ko na munang mapag-isa.

"Kyle, bakit mo ako iniwan?" I typed on my phone. Then sent it.

"Nasaan ka na?" I typed another message.

"Bakit?" and another.

"Nasaan na ang pangako mo?" And another.

"Itatapon mo nalang ba ang lahat?" and another.

Tanga ka ba Zeri? Ilang beses mo nang ginawa yan. Ilang daang messages na ang sinend mo sakanya. Nagreply ba? Hindi diba? HINDI! Himala nalang kung mag-reply man yan! Hinding hindi na magre-reply yan! Hinding hindi na babalik yan! Hinding hindi mo na makikita yan! Hinding hindi mo na makakasama yan! Hinding hindi ka na babalikan niyan! Alam mo kung bakit? Simple lang! HINDI KA NA MAHAL NIYAN!

Hard? Oo. Totoo naman eh! Tinext ko na siya, tinadtad ng messages sa fb, dms sa twitter at maraming calls sa Skype! Blinock niya nga ako sa fb and twtter eh! Baket? Kais di niya na ako mahal!

He promised me. He promised me he'll never let go of me. He promised me he'll forever love me. He promised me. He promised. Pero nasaan na ang mga promises na binitawan niya? Nasaan na ang mga pangakong sinabi niyang tutuparin niya? Nasaan na? Yung forever niya? Wala! Nganga! T*ng ina! Akala ko forever na. Katangahan ko lang pala. 

Pinaasa ako ng Forever niya. Bakit ako? Bakit ngayon pa na masaya na ako? Bakit? Huh? Sabihin niyo!

Kaya ka pala nilunod sa saya, dahil pagahon mo sasampalin ka ng lungkot at galit ng sobra!

Ngayon ko lang naramdaman ang gan'tong klase ng kalungkutan. Masakit pala. Sa mga napapanuod ko sa movies, nababasa sa mga libro... Akala ko, kakayanin ko. Akala ko kaya ko. Akala ko okay lang. Napakasakit pala!

I found myself crying, sobbing. Sitting on my bed, hugging my knees. When will this sh*t stop? Kailan ba to titigil? Kailan ba siya babalik? Kailan ba ulit ako magiging masaya?

I kinda laugh at myself though. Umiiyak ako kasi iniwan ako. HAHAHHAHAHHAAHHAHAHHA Oo nga eh. Iniwan ako ng taong yun. Yung taong yun na, minahal ko ng halos buong buhay ko. Ngayon, umiiyak na ako. Kasi iniwan ako. Mali. Mali. Mali. I'm so disappointed on myself. You chose the wrong guy to love, Zeri. You made a very big mistake.

Nakaka-tanga kapag broken noh? Kung ano-ano nalang pumapasok sa utak? Kung anu-ano nalang ang nasasabi. Kung anu-a---

//an//

Nakatulog po si Zeri. I really suck at this. Hope u love it.

And fact:

McFries failed kasi yung fries dapat yung nagpapawala nung kalungkutan ni Zeri pero, it failed. Hindi gumana ang kapangyarihan ng McDo. (ito kasi ang ginagawa ng author, same sila ni Zerina haha)