Forever? Change.

Chapter 20

Final exams are on. And, I'm quite thankful that I have managed to review and study for this shit. I mean, buti nga nakapagaral pa ako ng maayos sa kabila ng mga bullshit na nangyari eh.

Naah, I'm just kidding.

I never studied for this. No. Why? Because I don't give a motherfuck. Fuck all those exam papers.

Habang nageexam, karamihan sa nga tanong alam ko yung sagot pero yung iba, hindi. Fuck it. Pake ko ba diyan.

After exams, Jazlyn and I talked.

"Musta" she asked.

"Hell" Matipid kong sagot.

"Hell? Is that it?" Tanong niya and she raised her voice.

"What do you expect me to feel? Feel high?" I also raised my voice. I'm tired of her shit.

"Zerina, it has been two weeks. Two weeks na kayong wala! At two weeks mo na ding sinisira ang buhay mo! Kaninang exams, nakita kita. Pinagmasdan kita. At alam ko na hindi ka nagaral. Zerina, huwag mong i-give up ang grades mo at ang buhay mo dahil lang sa lalakeng yan!" Pinagsabihan niya ako.

Naluluha ako.

"Jaz, hindi kami naghiwalay. Umalis lang siya. Babalik pa--"

"Fuck it, Zeri! Di na siya babalik! Huwag mong i-deny ang katotohanan sa sarili mo! Dahil alam mo sa sarili mo kung ano ang totoo!"

"No. That's not true."

"It is, Zeri! Take it. Accept it. MOVE ON! Alam kong mahirap, Zeri. Pero at least, Try!"

"Move on? MOVE ON? Jazlyn, MOVE ON? Less than a year, Jaz. ALMOST A YEAR. Then you expect me throw it all like what he just did in just a day? In just TWO WEEKS? Why? Why would I do that? Alam kong babalik pa siya. Tiwala ako sakanya na hindi niya ako iniwan. Umalis lang siya. Babalik pa siya." A short silence came between the two of us. "Hindi mo alam ang pakiramdam, Jaz. Hindi mo alam. I'm done."

Grabbed my bag and walked the fuck out of the scene. I was tired of her shit. I mean, di niya alam ang sinasabi niya! Hindi niya alam kung gaano kahirap ang sinasabi niya. Di niya alam kung ano ang pakiramdam ko ngayon. Di niya alam. Pero kung pagtaasan niya ako ng boses, ay na! Sigh.

At yung sinabi ko na "babalik pa siya" was just a lie. Pagsisinungaling ko yun kay Jazlyn at sa sarili ko kahit alam ko ang katotohanan. Kahit alam kong di na siya babalik.

———

After classes, umuwi na ako. Diretso sa bahay. Di na ako dumaan pa sa McDo. Di naman na ako tinatalaban nung Fries eh. Di na ako sumasaya.

Naalala ko yung pinagusapa  namin ni Jaz. Oo nga. Anong nangyayari sa akin? Anong nangyayari sa paligid ko? Two weeks. Two weeks na pala? Two weeks na pala akong umiiyak at nagluluksa? Di ko namalayang may mga tao din pala sa paligid ko. May mga bagay din pala sa paligid ko na dapat kong pagtuunan ng pansin. Nakakalimutan ko ang lahat ng mga iyon dahil lang doon? Sa nangyari two weeks ago?

Siguro nga tama si Jaz. Pagod na akong magluksa. Pagod na pagod na ako. Bakit ko nga ba ginagawa yung mga bagay na yun? Eh hindi ko naman kailangan yun.

Minsan talaga, mare-realize mo sa huli na 'bakit ko ba to ginawa/ginagawa?' Tapos mahihiya ka nalang sa sarili mo kasi hindi mo alam kung ano ang sagot sa sarili mong tanong.

———

After dinner, dumiretso na agad ako sa kwarto ko. Sila mama, papa, kuya at Athena, nagmovie marathon pa. Dalawang linggo na din akong di nakakasama sa bonding. Laging wala sa mood eh.

Sa mga gantong oras, nagtext na siguro si Kyle ng "Good Night, babe. Tulig na ako. I love you" pero... Tignan mo oh. Walang text.

I typed a message for Kyle, "Babe, Good Night. I love you".

And a part of said Bakit mo pa siya ite-text, Zeri? Alam mo namang di siya magrereply.

My heart felt deep. Gustong tumulo ng mga luha ko. I deleted the message I was typing. At pinunasan ko na kaagad ang luha sa mga mata ko bago pa man din ito tumulo.

Zerina, alam kong malungkat ka. Alam kong nahihirapan ka. Pero ipangako mo sa akin na kahit gaano kasakit ang maramdaman mo, hinding hindi ka na iiyak.

A side of me told me.

Okay. I promise I won't cry again no matter how difficult it is. Ipapakita kong matatag ako. Ipapakita kong matapang ako. Malakas ako. Hinding hindi na ako iiyak. Lalaban ako.

———

Raven's POV

"Bakit mo ako pinapunta dito?" I asked.

"May sasabihin lang akong importante sa'yo." Jazlyn said with a very serious look on her face.

A single drop of tear streamed down on her cheek as she was telling me everything.

At sobra ang pagka-gulat ko sa narinig ko. Sobra-sobra ang mga nalalaman ko. I can't handle this.

..,,,...

//an//

Jazlyn and Raven? Mysteries. :)

Di ko na nilagyan ng * yung mga swear. Aahhaha.

At ipagmaumanhin niyo naman kung may nakita kayong wrong spelling at wrong grammar.

And, every chapters kasi ay may 1000 words. At ngayon, I'll try my best to make it 1500+ words or 2000+ words. Haha.

Love you, lovelieees. x