KAÇIŞ

BÖLÜM -13-

"Öleceksin Derin Korkmaz!"

Duyduğum isim karşısında şok oldum.
Ne!
Aralanmış dudaklarımın arasımdan bir çığlık kaçacakken elimi ağzıma götürdüm ve kapattım. Gözlerim yuvalarından çıkacakmış gibi irileşmişti. Bir anda başımdan aşağıya sıcak su döküldü sanki. Tepki veremedim. Bora'nın elini omzumun üzerinde hissedince ona döndüm. Elim hala dudaklarımın üzerindeydi. Elimi çektim ve dolmuş olan gözlerle Bora'nın gözlerinin içine baktım.

"Neden ben?" diye fısıldadım.

***

Bora'nın bir cevap vermesini bekledim. Eğdiği başını kaldırdı ve yüzüme baktı. Kafasını hafifçe sağa sola salladı.

"Bilmiyorum."

Kaşlarımı çattım. Ne demek bilmiyorum. O Aras'ın arkadaşıydı. Tüm bu pisliklerden nasıl haberi olmazdı.
Yalan söylüyordu.

"Bilmiyor musun? Ne demek bilmiyorum! Bana yalan söyleme Bora!" Sesimi kontrol etmeye çalışıyordum.

"Yalan söylemiyorum! Tüm bu konuşulanlardan haberim yok. Eğer olsaydı bende senin kadar şaşkın olmaz-!"

Elimi Bora'nın dudaklarının üzerine koydum ve susmasını sağladım. Adım sesleri tekrar pencereye doğru yaklaşmıştı.

Bora kolumdan tuttu ve beni ormana doğru çekiştirmeye başladı. Tutunup kendimi çekebilmek için bir yer aradım fakat bulamadım. Ondan kurtulmak için mecburen yere oturdum ve tüm gücümle kolumu kendime çektim. Bora kaşlarını çatmış bana bakıyordu.

"Senin derdin ne? İkimizi de öldürttürmek mi istiyorsun?"

Kısık sesli adamın konuştuğunu duydum. Elimi dudağımın üzerine koydum ve susmasını işaret ettim. Daha sonrada adamın dediğini duyabilmek için kulak kabarttım.

"Nereye gidiyorsun?"

"Sanırım dışarıda birileri var patron."

"Sana buraya kimsenin gelmediğini söyledim. Anlamıyor musun?"

Aras'ın sesini duyduğumda içim sızladı. Güvendiğim bir insanın beni öldüreceği gerçeğini hala kabullenmek istemiyordum. İçimde bir sızı vardı ve gözardı edilecek türden değildi. Gözlerim ister istemez doldu. Tam da ondan hoşlanmaya başlamışken duyduklarım ona olan duygularımı altüst etmişti.

"Hey sen! Git dışarıda biri var mı kontrol et!"

"Tamam patron." Başka biri konuşmuştu.

Gür sesli adam da pencereye doğru gelmeye devam ediyordu çünkü adım sesleri daha da netleşmeye başladı.

Bora kafasını kaldırdı ve pencereye baktı. Daha sonra da endişeli gözlerle bana döndü.

"Eğer simdi buradan gitmezsek öleceğiz! Kalk hadi! Söz veriyorum bildiğim her şeyi anlatacağım sana."