KAÇIŞ

BÖLÜM -8-

(Multimedya'da Aras'ın kızgın hali var.Çenesindeki kaslar asdfgh:Dd)

"Bundan sonra söylediklerimi karşı gelmeyip yapsan iyi edersin. Bir sonraki sefer bu kadar anlayışlı olmam. Üzerindeki her şeyi çıkarırım ve bakmamak yerine bakmayı tercih ederim. Tabii daha sonra kendimi tutamam ve bu işten ben kârlı; sen zararlı çıkarsın. Anladın mı?"

Hiçbir cevap vermedim. Yorganı boğazıma kadar çektim ve ona arkamı döndüm. Elimi ağzıma götürüp ısırdım ve ağlamaya devam ettim.

***

Arkasını döndü. Gidiyordu. Onu durdurabilmek için yapabileceğim tek şey arkasından bağırmaktı.

"Gitme... Bırakma beni... Korkuyorum... Lütfen..."

Bağırışlarımı duydu; ama durmadı.

Gitti.

"Uyan!"

Gözlerimi açıp etrafa baktım. Aras kaşlarını çatmış yüzüme bakıyordu.

Yanağımdan bir damla yaş süzüldü. Elimi yanağıma götürüp gözyaşımı sildiğimde yanaklarımın ıslak olduğunu fark ettim.

Dirseklerimden güç alarak yatakta doğruldum. Sütyenim göründüğünde yorganı tekrar boğazıma kadar çektim. Sırtımı yatağın başlığına dayadım. Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülüp duruyordu.

Aras bir süre sonra tekrar yatağa uzandı ve tavana bakmaya başladı. Elimin tersiyle gözyaşlarımı sildim ve daha sonra da burnumu çektim. Yataktan kalkıp lavaboya gidecektim fakat üzerimde saadece iç çamaşırlarım olduğu için utanıyorum.

"Ağlamayı kes!"

O anı tekrar tekrar görmek beni yaralıyordu. Yıpratıyordu. Canımdan çok sevdiğim abimin beni bir mal gibi satması beni incitiyordu.

Her gece onun bana attığı kazığı görmek, ona olan nefretimi arttırıyordu.

Ondan nefret etmek istemiyordum. O benim abimdi. Ailemden kalan tek şeydi. Ondan başka kimsem yoktu benim. Ben bebekken ailemizin öldüğü o feci kazadan beni o kurtarmıştı. O büyütmüştü beni. Hiç yalnız bırakmamıştı. Kazadan sonra bu dünyada bir çok şeyin üstesinden beraber gelmiştik. Yanımda her zaman o vardı. Beni her zaman koruyup kollamıştı. Beni peşimizdeki adamlara teslim ettiği o kötü anda da ona güveniyordum. 'Şuan yaptığı bir oyun, şimdi arkasını gönecek ve beni kurtaracak;  sonra da tekrar kaçacağız.' diyordum. Gözden kayboluncaya kadar arkasından baktım. Geri dönmesi umuduyla. Ama o geri gelmedi. 17 yıl boyunca koruyup kolladığı kız kardeşini satıp gitti.

"Sana ağlamayı kesmeni söyledim!"

Kafamı çevirip ona baktım. Gözlerini kapatmıştı. Bu odadan gitsem iyi olacaktı. Ağlamamı duyup sinir olmazdı.

Yorganı üzerimden ittim. Gözlerini açtı. Ona bakmayıp; yataktan çıktım. Yerden -elime aldığım ve daha sonra Aras'ın giymeme fırsat vermediği- tişörtü alıp üzerime geçirdim. Aras dirseklerini yatağa yaslamış bana bakıyordu. Odadan çıktım ve lavaboya ilerledim.